Ο Βάτσλαβ Χάβελ ήταν ένας οραματιστής. Ένας συγγραφέας γεννημένος στην πρώην Τσεχοσλοβακία που έζησε στο πετσί του το καταπιεστικό καθεστώς. Τα βιβλία του σατιρίζουν εξαιρετικά τις συνθήκες που επικρατούσαν τότε και ο ίδιος ήταν κόκκινο πανί με τα έργα του να έχουν απαγορευτεί αλλά και τη φυλάκισή του για περισσότερα από πέντε χρόνια. Ο ίδιος πίστευε στην ελευθερία του λόγου και πάντα έλεγε ότι το θέατρο απλά δείχνει την αλήθεια που εξασκεί η πολιτική και το κάνει εντελώς αντικειμενικά αφού δεν έχει πολιτικούς στόχους. Το καθεστώς έπεσε κάποια στιγμή και ο Βάτσλαβ εκλέχθηκε πρόεδρος της κυβέρνησης κι ύστερα πρόεδρος της Δημοκρατίας, απόλυτα σταθερός στις αξίες του, που διατήρησε χωρίς καμία αλλαγή και στα καινούργια πόστα που ανέλαβε.
Το έργο Μεμοράντουμ μας βάζει μέσα σε μια δημόσια υπηρεσία που, ως συνήθως, κάνεις δεν ενδιαφέρεται να εξυπηρετήσει, μόνο μια διάθεση για πλιάτσικο σε όλα και όλους· μια αδιαφορία, για οτιδήποτε άλλο, είναι εμφανής. Το καθεστώς αποφασίζει να δημιουργήσει μια νέα γλώσσα επικοινωνίας που έχει φτιαχτεί για να μην περιέχει κανένα συναίσθημα και το επιβάλει σε όλους τους υπαλλήλους ως μοναδικό τρόπο επικοινωνίας. Αυτό προκαλεί κωμικοτραγικά γεγονότα με τη διαστρέβλωση της γλώσσας δημιουργώντας ανθρώπους χωρίς γνώμη και διαλύοντας κάθε αρνητή που δεν προσαρμόζεται.
Ένα κοινωνικό έργο με ξεκάθαρες αναφορές της επιβολής των απολυταρχικών καθεστώτων στους ανθρώπους και τον παραλογισμό τους, που γίνεται με σχέδιο. Το συμπέρασμα όλου αυτού του εγχειρήματος έχει να κάνει στην προσπάθεια των ανθρώπων να μην κάνουν απολύτως τίποτα φτιάχνοντας όλες τις προδιαγραφές για αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Και ως συνήθως, πάντα την πληρώνει αυτός που είναι εκτός συστήματος.
Στην Ελλάδα παίχθηκε τον αμαρτωλό καιρό της Δικτατορίας, το μακρινό 1970.
Το θέατρο Δρόμος φιλοξενεί αυτό το έργο που θα είναι πάντα επίκαιρο για ευνόητους λόγους. Ένα δράμα, με αλληγορική σημασία, που στέλνει τα μηνύματα που πρέπει σε αυτούς που μπορούν να το κατανοήσουν.
Μου άρεσαν οι ερμηνείες όλων των παιδιών της παράστασης και θέλω να ευχαριστήσω την υπεύθυνη επικοινωνίας κυρία Αρβανιτοπούλου για τις προσκλήσεις που, για άλλη μια φορά, μου διέθεσε.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Συντελεστές:
Κείμενο: Βάτσλαβ Χάβελ
Μετάφραση: Κανέλλος Αποστόλου
Δραματουργική επεξεργασία: Kωνσταντίνος Ζωγράφος
Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου
Σκηνικά: Μυρτώ Σταμπούλου
Κοστούμια: Ειρήνη Γεωργακίλα
Μουσική: Διαμαντής Αδαμαντίδης
Κίνηση: Χρυσηίς Λιατζιβίρη
Φώτα: Αλέκος Αναστασίου
A' βοηθός σκηνοθέτη: Ανδριάννα Σαράντη
B' βοηθός σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Μούστας
Βοηθός ενδυματολόγου: Ανδρομάχη Ζαχαριά
Κατασκευή θεατρικών κοστουμιών: Αtelier Tsiouni
Περούκες: Θωμάς Γλαζούλας
Κατασκευές μασκών: Κωνσταντίνος Χαλδαίος, Ευθύμης Γρόμφος
Ειδική κατασκευή καρέκλας: Aφροδίτη Ψυχούλη
Ειδική κατασκευή παπουτσιών: D. Andrioti Shoes
Παίζουν (αλφαβητικά): Αλέξανδρος Βάρθης, Θανάσης Βλαβιανός, Τάσος Λέκκας, Αλεξάνδρα Μαρτίνη, Φάνης Μιλλεούνης, Ελίζα Σκολίδη, Ορέστης Χαλκιάς
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Γραφιστική επεξεργασία: Indigo Creative
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Διεύθυνση παραγωγής: Τhe Young Quill
