Ελένης Καλαντζή
του χρόνου θραύσματα
μας κομματιάζουν σε κάθε βήμα
κι ενώ όλοι σταματούν, εμείς τρέχουμε.
Περπατούσαμε σε πόλεις χάρτινες με πέτρινους ανθρώπους
πήγαμε να μας ξεγελάσουμε ότι είμαστε κι εμείς σαν εκείνους,
δάκρυα έτρεξαν
και μας πρόδωσαν
και μας έπιασαν,
στη φωτιά μας έδωσαν
μας καίνε γιατί δεν μπόρεσαν ποτέ να μας καταλάβουν.
Μέσα από μας φλόγες με κοίταξες και με απόλυτη ηρεμία
μου κράτησες το χέρι και μου είπες:
«Όταν οι αναμνήσεις μας φύγουν από τον κόσμο αυτό
Ελπίζω να θυμόμαστε ο ένας τον άλλο όπως τότε
που κοιτούσαμε τον κόκκινο ουρανό
Τώρα γινόμαστε ένα με αυτόν
Το μόνο μέρος που ανήκω ήσουν εσύ
Σου υπόσχομαι σ' αυτή και στην επόμενη ζωή
θραύσματα δεν θα ξαναβρείς.
Όταν εμείς φύγουμε από τον κόσμο αυτό
ελπίζω οι αναμνήσεις μας να βρουν η μία την άλλη
ελπίζω να μην αργήσουν και τα λάθος μέρη στοιχειώσουν.
Ελπίζω οι αναμνήσεις μας να κατοικήσουν μαζί
στο σπίτι μας που ποτέ ξανά δεν θα ερημωθεί
το μόνο μέρος που ανήκω ήσουν εσύ
σου υπόσχομαι σ' αυτή και στην επόμενη ζωή
θραύσματά μας δεν θα ξαναβρείς!»
🌸
Copyright © Ελένη Καλαντζή All rights reserved
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Το έργο βρίσκεται στη συλλογή της Ελένης Καλαντζή Προτού μπει φως στο δωμάτιο: Φωτίζοντας το σκοτάδι με στίχους, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πηγή.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε ψηφιακό έργο Eric Brenner [Beach ladies on psychedelic fire #5]