Νεφέλης Πηγή
σε είπαν έφηβο και δεν έδωσα σημασία αφού ήσουν όνειρο,
σε είπαν άντρα και γω δεν τους άκουσα.
Σε είπαν παιδί του υποκόσμου μα δεν το είπα εγώ
Τους είπαν να ανθρώπους αλλά άνθρωποι δεν ήταν, δεν το είπα εγώ
το είπαν κάποιοι άλλοι, εκείνοι που μιλούν για ειρήνη
και αποκατάσταση της ηρεμίας
εκείνοι που βγαίνουν στα μπαλκόνια, φωνάζουν για παύση των όπλων
εκείνοι που εμείς τους στήσαμε αγάλματα και τους αποκαλούμε ευεργέτες.
Τους είπαν ανθρώπους σοφούς, κάθε άλλο εκτός από σοφοί ήταν.
Σε είδαν μικρό και είπαν δεν βαριέσαι, παιδί είναι, δεν καταλαβαίνει, σε κατέστρεψαν.
Και τώρα μόνος μέσα στους ατελείωτους δρόμους της πόλης ψάχνεσαι.
Ψάχνεις να βρεις τον χαμένο σου εαυτό, ψάχνεις να βρεις τον χρόνο που άφησες ανεκμετάλλευτο.
Και φωνάζεις μάνα μου θα σαλτάρω και συνεχίζεις φωνάζοντας μάνα.
Σε είπαν άντρα, άντρα κοινό και ψεύτικο.
Τους είπαν ανθρώπους, ανθρώπους κοινούς και ανόητους
κι όμως εμείς είμαστε εκείνοι που τους ανθρώπους αυτούς τους χτίζουμε αγάλματα
και τους προσκυνάμε.
Πες μου, αυτοί οι άνθρωποι σε βοήθησαν ποτέ σου
έδωσαν το χέρι όταν άπλωσε στο δικό σου;
πες μου, εκείνοι σε παρηγόρησαν ποτέ; το ζήτησες; όχι ποτέ!
Μόνο ο εαυτός σου σε βοήθησε
μόνο ν' αγαπάς και να προσκυνάς, μόνο αυτός είναι ο ευεργέτης σου
μόνο αυτόν να αποκαλείς θεό.
🌸
Copyright © Νεφέλη Πηγή All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το έργο περιέχεται στη συλλογή της Νεφέλης Πηγή Εφηβικά
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Αθηνάς Τζέη [Ικεσία, λάδι σε καμβά]