Ρόζας Βλαχογιάννη
Στον ανθώνα της μοναξιάς να ζεσταθεί κάθε αγριολούλουδο, νιογέννητη ελπίδα, γυμνό χαμόγελο.
Μαζεύω ήλιους, σαν τα παιδιά που χαίρονται παιχνίδια αγαπημένα.
Μικρές στιγμές, θαλπωρή που γίνεται γαλήνη στο βλέμμα.
Αναζητώ το οικείο για να νικήσω το ανοίκειο, μαζεύω ήλιους και δραπετεύω. Εκεί που θέλγεται η ψυχή, ο φόβος δεν αγγίζει. Στην αγκαλιά του απέραντου, σύνορα δεν υπάρχουν.
Μαζεύω κάθε αχτίδα, λεύτερη ανάσα, ατένισμα ορίζοντα, μνήμη χαράς.
Για να χαθούν οι συννεφιές και ό,τι δεν λυτρώνει...
🌸
Copyright © Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, Φεβρουάριος 2025
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Αιμίλιου Γάσπαρη [Μπλε λουλούδια, ακρυλικό]