Όσοι διαθέτουν κατοικίδιο μπορούν να αντιληφθούν καλύτερα τα ζώα αλλά και τη σχέση που είναι σε θέση να αναπτύξουν με τους ανθρώπους. Πολλοί κάνουν λόγο για μια αγάπη άδολη, μια αγάπη με περίσσεια ανιδιοτέλεια, μια αγάπη που πλημμυρίζει τις ζωές τους. Οι σκύλοι δε είναι τα κατοικίδια με αγνά και φιλικά αισθήματα που ποτέ δεν ξεχνούν όλα όσα ένας άνθρωπος τους προσφέρει. Το δέσιμό τους με τον άνθρωπο είναι μοναδικό, είναι δυνατό και μπορεί να αλλάξει τη ζωή και τη ψυχολογία του ανθρώπου σε βαθμό που κανείς δεν φαντάζεται.
Με ένα τέτοιο σκυλάκι θα ασχοληθούμε σήμερα. Με τη μικρή Λουλού, που την ιστορία της θα μας τη διηγηθεί η ίδια, με την πένα της τέταρτης κατά σειρά μαμάς της, της Άννας Βαγενά, γνωστής σε όλους μας για τις πολλές της καλλιτεχνικές και μη ιδιότητες.
Η Λουλού, γεννήθηκε στα δάση Σερρών πριν από σχεδόν 14 χρόνια. Για τη βιολογική της μανούλα δεν γνωρίζει πολλά και για τον δε μπαμπά της όλα συνάδουν πως ήταν τσοπανόσκυλο. Αφού γεννήθηκε, βίωσε τη χειρότερή της εμπειρία από τον άνθρωπο και μάλλον καλύτερα από τον ασυνείδητο και κακό άνθρωπο. Άνθρωποι βασανιστές θέλησαν να την κακοποιήσουν με έναν βάναυσο τρόπο που όταν τον διαβάσετε είμαι σίγουρη ότι δεν θα βρείτε λόγια για να χαρακτηρίσετε την πράξη τους. Περιπλανήθηκε φοβισμένη χωρίς σκοπό, έφτασε στο μοναστήρι Ροδολίβου Σερρών και εκεί γνώρισε τη δεύτερη μαμά της την τρανσέξουαλ Βίκυ που και η ίδια έψαχνε καταφύγιο από τους ανθρώπους.
Η ζωή της άρχισε να αλλάζει ρότα. Η ευτυχία, η αγάπη και η ασφάλεια φώλιασαν στην καρδία της και ακολούθησε τη Βίκυ στα Μύρα για μια ήσυχη όπως νόμιζε ζωή. Αν κάποιος είπε ότι η ζωή της θα είναι ανέμελη και ήσυχη, μόλις έπραξε ένα ακόμη λάθος.
Οι άνθρωποι και κυρίως οι άνδρες δημιούργησαν προβλήματα στη Βίκυ, η οποία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα Μύρα και η Λουλού βρέθηκε με νέους γονείς, την Τασούλα και τον Σπύρο στη φιλόξενη ταβέρνα τους. Βέβαια η Λουλού δεν ήταν το μόνο κατοικίδιό τους, στην αυλή της ταβέρνας φιλοξενούνταν άλλα δύο σκυλιά που έκαναν την καθημερινότητα της μικρής μας τετράποδης φίλης δύσκολη.
Σε αυτό το σημείο η Λουλού γνωρίζει την τέταρτη κατά σειρά μανούλα της, την Άννα, το 2012 και όλα αλλάζουν με έναν τρόπο μαγικό. Θυμάται το πρώτο της μπάνιο, την άπλετη αγάπη που της έδωσαν η Άννα, ο Λουκιανός και οι αξιαγάπητες κόρες τους Γιασεμί και Μαρία, τον γατούλη του Λουκιανού που είχε μια δική του θέση στον καναπέ, τη νέα ζωή της στην Αθήνα πλάι στη λατρεμένη της οικογένεια, το θέατρο και το τραγούδι που υπήρχαν ξέχειλα στη ζωή τους, αλλά και το πρόβλημα καρδιάς που ταλαιπωρούσε τον Λουκιανό.
Η Λουλού μοιράζεται μαζί μας τις αναμνήσεις της από την θεατρική παράσταση Γάλα από τις περιοδείες τους και τη Θεσσαλονίκη, από την εμφάνισή της στο έργο Η ζωή μπροστά σου, αλλά και από την αποκοτιά της στη Λάρισα που συνοδεύτηκε από μια απροσεξία με ένα αυτοκίνητο, τη γνωριμία της με τους μόρτες της περιοχής αλλά και την αγωνία της να βρει ξανά την οικογένειά της.
Σειρά έχει ο μάγκας Κανέλος, οι 20.000 ψήφοι στις εκλογές του 2015 για την αγωνίστρια μαμά Άννα, οι μέρες κυβέρνησης με τα ποικίλα συναισθήματα, ο θάνατος του Λουκιανού τον χειμώνα του 2017, το νέο μέλος της οικογένειας που ακούει στο όνομα Μαρίνα αλλά και ο Λουκιανός junior και ο Παναγιώτης που την ακολούθησαν. Η περιοδεία με τον Πολεμικό Ναυτικό και το σύνδρομο Cushing κλείνουν την αυλαία αφήνοντας με έναν τρυφερό τρόπο, ξέχειλο αγάπη τόσο για αυτό το ξεχωριστό σκυλάκι όσο και για τη μαμά του που είναι δίπλα της στα δύσκολα για να την αγκαλιάσει και να της προσφέρει με ανιδιοτέλεια.
Από τα βιβλία που διαβάζω επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο της Άννας Βαγενά, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
Όσοι αγαπιούνται αληθινά δεν χωρίζουν ποτέ.
Το βιβλίο είναι μεν μικρό σε μέγεθος, όμως ξεχειλίζει από πλούσιο συναισθηματικό φορτίο. Πραγματεύεται πολλά, είναι σε θέση να παραδειγματίσει, να συμβουλέψει και φυσικά να φανερώσει όλα όσα κρύβουν τα ζώα στις καρδιές τους.
Λάτρεψα τις φωτογραφίες που υπάρχουν στο τέλος του βιβλίου, λυπήθηκα για την ασθένεια που αντιμετωπίζει αυτό το έξυπνο και δοτικό σκυλάκι, θύμωσα με τους αχρείους που θεώρησαν αστείο να φερθούν βάναυσα σε ένα απροστάτευτο ζώο και υποκλίθηκα στο μεγαλείο ψυχής της Άννας για τη στάση ζωής της απέναντι στη Λουλού και όχι μόνο.
Αξίζει να διαβάστε το βιβλίο της. Θα σας πάρει πολύ λίγο χρόνο, ή και όχι, όμως θα σας κάνει σοφότερους για πάντα!
Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η Άννα Βαγενά γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα, όπου και τελείωσε το σχολείο. Σπούδασε στις δραματικές σχολές του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν και του Εθνικού Θεάτρου. Επίσης, φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1975 πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Θεσσαλικού Θεάτρου –που αποτέλεσε πρότυπο θεατρικής αποκέντρωσης και οδηγό για την ίδρυση των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων (ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.)– το οποίο διηύθυνε μέχρι το 1983. Από το 1983 έως το 1993 δημιούργησε δικούς της θιάσους. Την ίδια περίοδο συνδιοργάνωσε µε τον άντρα της Λουκιανό Κηλαηδόνη πολλές μεγάλες μουσικές εκδηλώσεις, µε κορυφαία το θρυλικό Πάρτι στη Βουλιαγμένη. Το 1999 ίδρυσε µε τον Λουκιανό Κηλαηδόνη το θέατρο Μεταξουργείο συνεισφέροντας στην ανάπτυξη της ομώνυμης υποβαθμισμένης περιοχής της Αθήνας και σηματοδοτώντας μια νέα εποχή για τους χώρους προβολής του πολιτισμού. Το 2006 εκδόθηκε το πρώτο της βιβλίο Το θεσσαλικό µου θέατρο, από τις εκδόσεις Κέδρος. Τον Μάρτιο του 2024 εκδόθηκε το διήγημά της Το βεραμάν φόρεμα από τις εκδόσεις Όταν. Η Λουλού (εκδ. Πατάκη) εκδόθηκε τον Ιανουάριο του 2025, οπότε και παρουσιάστηκε ως θεατρικός μονόλογος στο θέατρο Μεταξουργείο από την Άννα Βαγενά.
Ήταν παντρεμένη µε τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, µε τον οποίον απέκτησε δύο κόρες, τη Γιασεμί και τη Μαρία.
