Κυριακή στο λούνα-παρκ

Ελένης Καλαντζή

Διασχίζω τους δρόμους της πόλης

που μ' έκρυψε μέσα της για τόσα χρόνια

Ήθελα να φύγω από τη ζωή που θα είχα

Ήθελα να βρω κάποιο μέρος που να με κάνει να μείνω

Και σε βρήκα μέσα στο πλήθος

Αμέσως σε ξεχώρισα

Και η πόλη αυτή έγινε το φόντο της ταινίας που ζω μαζί σου

Κάμερα και φώτα πάνω μας

Δεν βλέπω τίποτα άλλο πέρα από εσένα

Στο λούνα-παρκ, πάνω στη ρόδα,

Το χαμόγελό σου αντανακλάται στα χριστουγεννιάτικα φώτα

Κι εγώ να θέλω όσο τίποτα να σε αγγίξω

Αλλά είμαι τόσο μακριά σου

Φοράς τη ζακέτα μου,

φοράω το πουκάμισό σου

Φόρεσες και το γέλιο μου,

Με τόση ευκολία

Σαν να ήτανε στο νούμερό σου.

Δεν ξέρω πόσο χρόνο έχω εδώ

Δεν ξέρω πόσο θα μείνω,

Πριν θελήσω πάλι να ξεφύγω

Πριν θελήσω να χαθώ ξανά σε κάποια άλλη πόλη

που οι δρόμοι της δεν με γνωρίζουν

Νέα πρόσωπα να χρωματίσω

Κι όχι το δικό σου.

Δεν ξέρω γιατί έμαθα πάντοτε να επιθυμώ να φεύγω

Έτσι μεγάλωσα

Να τρέχω

Να προλάβω

Να ζήσω

Να σταματάω στη μέση του δρόμου

Να χάνω τον χρόνο

Να ουρλιάζω

Να κοιτάω τον ουρανό

Να αγκαλιάζω τη βροχή

Να χτυπάω τα γόνατα και τους αγκώνες μου

Να χτυπάει η καρδιά μου

Έζησα αρκετές ζωές πριν από εσένα,

Για να μάθω να σε ξεχωρίζω

Ανάμεσα σε τόσους άλλους

Αξάφνου τα φώτα του λούνα-παρκ έσβησαν,

το πλήθος σκοτείνιασε

κι υπάρχεις μόνο εσύ.

Έζησα αρκετές ζωές πριν από εσένα,

για να μάθω ν' αναγνωρίζω το γέλιο μου

Στα μάτια σου

Κάθε φορά που με κοιτάς

Τα μάτια σου γελάνε

Κι εγώ θέλω τόσο πολύ

να μείνει η ευτυχία μου μαζί σου.

🌸

Copyright © Ελένη Καλαντζή All rights reserved

Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου

Το έργο βρίσκεται στη συλλογή της Ελένης Καλαντζή Προτού μπει φως στο δωμάτιο: Φωτίζοντας το σκοτάδι με στίχους, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πηγή.

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα του Πάνου Λιάπη [Χριστούγεννα στα Γιάννενα, λάδι σε χαρτί bristol]