Όταν πήρα το βιβλίο στα χέρια μου και πριν ακόμα διαβάσω τις πληροφορίες από το οπισθόφυλλο, το μυαλό μου έπλαθε πολλά σενάρια σχετικά με το υπόγειο για το οποίο θα διαβάσω. Το υπόγειο της αμαρτίας μπορεί να έχει πολλές παραμέτρους. Η δική μου εκτίμηση, οφείλω να ομολογήσω ότι, ήταν λανθασμένη και το ανακάλυψα αμέσως μόλις άντλησα τις πληροφορίες του οπισθόφυλλου. Δεν απογοητεύτηκα. Τροφοδοτήθηκα με αγωνία και ανυπομονούσα να ταξιδέψω στο υπόγειο, να γνωρίσω τους τέσσερις ήρωές του και να φτάσω στο τέλος του που, απ' όσα διάβασα, δεν ήταν απολύτως κατανοητή η έκβαση της ιστορίας για ευνόητους λόγους.
Είναι λάθος να με κρίνει ως άνθρωπο με βάση τη χώρα από την οποία έρχομαι, αλλά να με σέβεται ως ανεξάρτητο άτομο.
Ο Κρίστοφερ είναι ένας 20χρονος νέος. Έχει περάσει στο τμήμα φιλολογίας του κολεγίου και αδημονεί να φύγει το καλοκαίρι, να αφήσει το χωριό και να μετακομίσει στην πόλη, μακριά από όλους και όλα. Ζει με τους γονείς του και την άρρωστη γιαγιά του, είναι μετανάστης και εργάζεται σε ένα παντοπωλείο. Οι σχέσεις με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του δεν είναι ρόδινες, η προσοχή των γονιών είναι στραμμένη στη γιαγιά και ο Κρίστοφερ ανυπομονεί να φύγει, να αλλάξει σελίδα στη μίζερη ζωή του και πλέον να ανοίξει τα φτερά του.
Ο Τρέβορ είναι ένας αγενής και ευέξαπτος γέρος που βρίζει και ειρωνεύεται τον Κρίστοφερ λόγω της καταγωγής του. Είναι πελάτης του παντοπωλείου, ζει μόνος του χωρίς συναναστροφές και με κάθε ευκαιρία προσβάλει τον υπάλληλο του παντοπωλείου χωρίς ιδιαίτερες αφορμές.
Ο Κάντοκ είναι προγραμματιστής και υποδιευθυντής στην εταιρεία του πατέρα του. Θα τον χαρακτήριζα διστακτικό, καχύποπτο και ζηλιάρη. Έχει σχέση με τη Χόουπ, μια καλλιτέχνη που ασχολείται με τη φωτογραφία, μια ευαίσθητη γυναίκα και έχουν επισκεφτεί το χωριό του Τρέβορ για να παρακολουθήσουν μια έκθεση ζωγραφικής με απώτερο σκοπό στο μέλλον να εκθέσει και η Χόουπ κάποια έργα της.
Αυτά είναι τα τέσσερα άτομα που θα μας απασχολήσουν καθ' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, όταν ένας ανέλπιστα δυνατός σεισμός τους οδηγήσει στο υπόγειο του παντοπωλείου μετά από καθοδήγηση του Κρίστοφερ. Εγκλωβισμένοι πια, περιμένουν τη διάσωσή τους και προσπαθούν να συνυπάρξουν, να προσαρμοστούν στις νέες καταστάσεις και να επικοινωνήσουν αρμονικά βάζοντας –ή και όχι– τις προσωπικές τους διαφορές στην άκρη.
Θα διαβάσουμε για έναν καβγά όλο μίσος ανάμεσα στον Κρίστοφερ και τον Τρέβορ, για στομάχια που γουργουρίζουν, για μάτια που τα χαϊδεύει ο ύπνος, για μια λάμπα που ξαφνικά σβήνει και τους αφήνει στο απόλυτο σκοτάδι, για έναν αναπτήρα που χάνεται στους παραλογισμούς ενός άθλιου γέρου αλλά και για την καταγραφή των τροφίμων που υπάρχουν στο υπόγειο και θα συνδράμουν στη διαβίωσή τους.
Η κατάσταση γίνεται όλο και πιο έκρυθμη. Τα νεύρα τσιτώνουν, οι αντοχές φτάνουν στα όριά τους, ο φόβος κάνει συνεχώς την παρουσία του αισθητή και οι πιο ψύχραιμοι, ασθμαίνοντας πολλές φορές, πασχίζουν να κρατήσουν τις ισορροπίες σε ένα σχετικά ικανοποιητικό επίπεδο.
Σειρά έχει η στιγμή μιας ανταπόδοσης κακής συμπεριφοράς, η επιλογή μέσω στριψίματος ενός κέρματος για την παραχώρηση νερού σε κάποιον, οι πρώτες εξομολογήσεις από εκείνους που ήρθαν γρήγορα κοντά, αλλά και οι κρέπες για πρωινό που γίνονται ανάρπαστες από όσους μπορούν να τις γευτούν.
Κάποιος διασκεδάζει.Κάποιος εκνευρίζεται.Κάποιος κάνει σπασμωδικές κινήσεις.Κάποιος δεν σηκώνεται λεπτό από τη θέση του.Κάποιος χάνει την ψυχραιμία του.Ποιος είναι ο αρχηγός με τον τσιμεντένιο θρόνο;Ποιος έχει νιώσει στο πετσί του άπλετη μοναξιά;Ποιος νιώθει θύμα;Ποιος είναι ο υποκριτής ανάμεσά τους;Ποιος κλέβει αθόρυβα φαγητό;Ποιος περνά την ώρα του διαβάζοντας περιοδικά;Ποιος έχει θέμα τεκνοποίησης;
Η κατάσταση συνεχώς δυσχεραίνει. Οι ήρωες αγανακτούν, λειτουργούν χωρίς σύνεση και σκέψη, ανταλλάσσουν λόγια που πονούν και ο εκνευρισμός που κρατά πλέον στα χέρια του τη σκυτάλη την παραχωρεί σε ένα ξαφνικό χαστούκι, σε μια συζήτηση που σκορπά προβληματισμούς, σε ένα τσουνάμι αναμνήσεων που κατακλύζει, στην αγάπη για τον κοσμικό τρόμο, σε ένα τεφτέρι καταγραφής των τροφίμων, αλλά και στις παρτίδες σκάκι που κυοφορούν το αίσθημα της νίκης για κάποιον από τους τέσσερις.
Ο χρόνος κυλάει και η κατάσταση των εγκλωβισμένων δεν έχει καμία διαφοροποίηση ως προς τον έξω κόσμο, μα εσωτερικά η έκρυθμη κατάσταση συνεχώς χωλαίνει.
Ένα φιλί που θεωρείται λάθος και συνοδεύεται από άσχημες συνέπειες, οι αρνητικές σκέψεις που τους τραβούν σαν κινούμενη άμμος, μια μάχη ανάμεσα σε δύο, ένα αντρικό κλάμα που σπάει την ησυχία, η ασχολία με τα μπουκάλια του αλκοόλ και μια εξομολόγηση που βαραίνει, δίνουν τη θέση του στους τίτλους τέλους, που παρέα με την πείνα και την αφυδάτωση, εκτοξεύουν την αγωνία του αναγνώστη στο ζενίθ.
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Διονύσιου Λεβίτη, ένα σύντομο βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
Αγαπάς κάποιον γι' αυτό που είναι, με τα θετικά και τα αρνητικά του. Το κυριότερο, όμως, είναι πως δεν περιμένεις αντάλλαγμα για ό,τι κάνεις για εκείνους.
Όλοι έχουν ανεπτυγμένο το αίσθημα της επιβίωσης, αλλά μάλλον κάποιος από τους τέσσερις έχει μεγαλύτερες ανάγκες που δεν γίνονται με την πρώτη αντιληπτές. Θα είναι εκείνος που θα κινεί τα νήματα, εκείνος που θα οδηγεί την κοινή τους πορεία σε αχαρτογράφητα νερά, εκείνος που θα κρατά τις ζωές όλων στα χέρια του.
Φτάνοντας στο τέλος, μας περιμένει μία ακόμα αποκάλυψη. Δεν θα σας δώσω καμιά άλλη πληροφορία. Θα πω μονάχα ότι ο κάθε αναγνώστης, θα κλείσει την αυλαία της ιστορίας όπως εκείνος επιθυμεί, με αίσιο ή τραγικό τέλος και, αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, με την αλήθεια να είναι κάπου στη μέση.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάνοια.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
Όταν ξεσπάει ένας δυνατός και καταστροφικός σεισμός σε μια μακρινή μικρή πόλη, τέσσερις άνθρωποι βρίσκονται αναγκαστικά εγκλωβισμένοι στο υπόγειο ενός τοπικού παντοπωλείου, με μοναδικό σκοπό την επιβίωσή τους και την ελπίδα για διάσωση να κυλάει στο αίμα τους.
Ο Κρίστοφερ, ένα νεαρό παλικάρι, υπάλληλος του μαγαζιού, ο Τρέβορ, ένας πρώην στρατιωτικός και νυν παράξενος και τραχύς ηλικιωμένος και ο Κάντοκ με τη Χόουπ, που περνούσαν τυχαία από εκεί, είναι οι άνθρωποι που θα αναγκαστούν να συμβιώσουν κάτω από πολύ δύσκολες έως απάνθρωπες συνθήκες, με λιγοστά τρόφιμα, φως και αέρα...
Πώς θα τα καταφέρουν, άραγε; Ποιος από αυτούς θα κοιτάξει πέρα από τον εαυτό του και για την επιβίωση των υπολοίπων; Κάτω από ποιες συνθήκες δημιουργήθηκαν εντάσεις, επικίνδυνες κινήσεις και εσωτερική αναζήτηση του εαυτού τους;
Θα επιβιώσουν; Όλοι; Κάποιος; Ποιος;
Θα τα ανακαλύψετε όλα, καθώς βυθίζεστε στις σελίδες του βιβλίου.
Βιογραφικό σημείωμα συγγραφέα:
Από μικρός ήμουν ένα ήσυχο παιδί, χωμένος στα μπλοκ ζωγραφικής μου και στα περιοδικά comics που διάβαζα. Μεγαλώνοντας με κέρδισε το μπάσκετ, όπου ήμουν ενεργός παίκτης, με όνειρο κάποια στιγμή να παίζω επαγγελματικά. Όταν ανακάλυψα τον συγγραφέα Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, μαγεύτηκα από τον τρόπο γραφής του και εντυπωσιάστηκα από το ιδιαίτερο επιστημονικό του στιλ. Ρουφώντας κάθε του λέξη, κάθε γραμμή, κάθε του βιβλίο, ένιωσα την ανάγκη να ξεκινήσω να γράφω τις δικές μου ιστορίες, έχοντας την αίσθηση ότι ανήκω σ' αυτό τον χώρο. Στην αρχή μοιραζόμουν τα διηγήματά μου με φίλους, ανακαλύπτοντας, έτσι, πόσο μου άρεσε να μεταδίδω στους άλλους τις σκέψεις, τις ιδέες και τη φαντασία μου. Κατά βάση είμαι ένας ήσυχος άνθρωπος, θα έλεγα, αποφεύγοντας την πολυκοσμία και την έντονη διασκέδαση, ωστόσο απολαμβάνω τους μακρινούς περιπάτους με όμορφες συζητήσεις, όπου ο ένας έχει να δώσει στον άλλον όμορφα πράγματα. Το υπόγειο της αμαρτίας είναι το πρώτο μου βιβλίο, ενώ ετοιμάζω και την επόμενη συγγραφική μου απόπειρα.
