koukidaki: Ενδορίζωση

Γιάννη Σμίχελη

Τίποτε δεν αξίζει περισσότερο από το ποίημα

Αρχίζει να βρέχει, το χώμα υγραίνεται,

Υπόγειες στοές γεμίζουν νερό

Κυλάει παντού, όπου μπορεί να βρει ρωγμή,

Σχισμάδα,

Μια φωνή να το εκφράσει

Έστω την βοή του, με την σιωπή της να δείξει

Την ροή του

Η καρδιά χτυπάει στον ρυθμό του κυματισμού

Των επιθυμιών

Θέλω είναι ένα ρήμα ξερό, των κατακτητών

Των αχόρταγων

Επιθυμώ σημαίνει πως είμαι έτοιμος να θυσιαστώ

Να τα χάσω όλα, να χαθώ κι εγώ ο ίδιος

Να τα παίξω όλα για όλα με τον θάνατο, τον διάολο

Την καταδίκη

Βρέχει, όλο βρέχει και κυλάει νερό

Πλημμυρίζει τα πάντα, νεροποντή, κατακλυσμός

Και ο ζωντανός κολύμπα και ριζώνει στο υγρό τοπίο

Των εκκρίσεων

Ο ουρανός βρόντα γιατί είναι ερωτευμένος με τις νεφέλες

Και καθώς συνουσιάζεται μαζί τους ιδρώτας των ενώσεων

Τα υγρά των αγκομαχητών

Όλα σταγόνες

Και σχηματίζουν ποτάμια

Το ξερό χώμα γίνεται εύφορο

Οι σπόροι ανασαίνουν μέσα στην νερένια αίσθηση

Το ποίημα της φωνής του νερού των ιδρώτων

Σαστισμένων αιθερίων πλασμάτων

Όταν πια καρποφορεί η γη που κρύφτηκε

Στην υγρή διάσταση της ζωής.

Η φωτεινή αγάπη δεν είναι μόνο η φροντίδα

Και το δόσιμο στον αδύναμο

Θα ήταν εύκολο

Ακόμη και για τον αλτρουιστή

Θα μπορούσε να κατευθυνθεί μέχρι τον θάνατο

Βέβαιος για τις πεποιθήσεις του

Χωρίς να πειράξει μια συλλαβή τους.

Η αγάπη είναι πολύ πιο δύσκολη

Όταν απαιτεί την δίκη μας μεταμόρφωση

Για να εκφραστεί αυθεντικά και πλήρως.

Συνήθως αγαπάμε σκοτεινά

Μέσω των συμπλεγμάτων και των καταπιεσμένων

Ορμέμφυτων, μ' αμετάβλητες τις βεβαιότητες

Και τις συνήθειές μας

Πέρα κι ανεξάρτητα από τα συμφέροντα ή και

Υπόγεια κι υποσυνείδητα συνδεδεμένοι με τον εγωκεντρισμό μας.

Πώς γίνεται στην ερωτική αγάπη να υπερβούμε

Την κτητικότητα και ν' αναγνωρίσουμε το δικαίωμα ελευθερίας

Στην, στον αγαπημένο, αγαπημένη;

Στον φίλο, τον συγγενή, που τόσο πολύ μεγάλη

Αδυναμία, συμπάθεια, ταίριασμα έχουμε

Τι κάνουμε όταν πρέπει να παραμερίσουμε

Ιδιοτελή συμφέροντα για να τον βοηθήσουμε

Ή σώσουμε;

Τον εχθρό μας πώς γίνεται να τον αγαπήσουμε αληθινά

Διάφανα αν δεν μετατρέψουμε το μίσος μας

Σε κατανόηση για μια δημιουργική επικοινωνία;

Και τελικά όλες αυτές οι μορφές αγάπης είναι

Κατορθωτές έστω και με υψηλό βαθμό δυσκολίας.

Αλήθεια τι κάνουμε με την αγάπη που απαιτεί

Την ριζική αλλαγή του ιστορικά διαμορφωμένου περιεχομένου

Του καθολικού εαυτού μας ως είδους;

Πώς είναι δυνατόν ν' αγαπάμε τα ζώα

Εφόσον τ' αντιμετωπίζουμε ως υποδεέστερα

Επειδή δήθεν δεν έχουν τον δικό μας εγκέφαλο

Και ναι μεν τα περιποιούμαστε ως εξαιρετικούς συντρόφους

Δίχως να έχουν την ισότιμη θέση και τα ίδια δικαιώματα με μας;

Κι αν χρειαστεί τα καταβροχθίζουμε κιόλας, λόγω ανωτέρας βίας

Κοινώς πείνας, ή εξ ανάγκης, δεν έχουμε φράγκα ν' αγοράσουμε κάτι άλλο

Ή εξαιτίας των όρων της αυτάρκειάς μας σε περιβάλλον

Οικιακής οικονομίας.

Πώς είναι δυνατόν σ' ένα σαρκοβόρο ν' αλλάξουμε συνήθεια

Αν δεν παύουμε εμείς να τρώμε φυσικό κρέας;

Πώς λέμε ότι αγαπάμε τη φύση όταν επιδιώκουμε

Τον εξανθρωπισμό της με μεθόδους και διαδικασίες

που είναι καταστροφικές

Και δεν αναγνωρίζουμε την σημασία να επανακαλύψουμε

Και να επανορίσουμε τη φύση μας

Ώστε μαζί με τη φύση να επαναπροσδιορίσουμε

Την μεταξύ μας φυσική σχέση;

Πώς είναι δυνατόν ν' αγαπάμε φυτά και ζώα

Εφόσον τ' αντιμετωπίζουμε ως αντικείμενα πρώτης ύλης

Στην παραγωγική διαδικασία, αντί να τους αναγνωρίσουμε

Την ισότιμη σημασία στην συντήρηση κι αναπαραγωγή

Του φυσικού περιβάλλοντος και των ειδών του;

Πώς είναι δυνατόν εργάτης να μην σέβεται την εργατική

Υπόσταση του σκύλου, του σκίουρου, της μέλισσας

Της τσουκνίδας, της βελανιδιάς, των φυκιών

Του βατράχου, του καρχαρία, του σκορπιού

Του φιδιού, της αράχνης, της μέδουσας

Των βρύων, της πεταλούδας;

Και να μασουλάει τις σάρκες τους

Ή να τα εξουθενώνει στη δουλειά;

Το αμίμητο φυσικά είναι η αγάπη προς την παραλία, το δάσος

Ν' απολαύσουμε το φυσικό κάλλος

Και σαν αλλόφρονες χρησιμοποιούμε όλα τα μέσα μεταφοράς

Κυρίως τα ιδιωτικά, μποτιλιαρίσματα, καυσαέρια

Σκουπιδομάνι, φώτο με δελφίνια που τα ξέβρασε η θάλασσα

Αντί να τα βοηθήσουμε να ταξιδέψουν ξανά στο νερό

Και τα σκοτώνουμε, ή σκαλίζουμε τ' αβγά της καρέτα καρέτα

Ενώ έχουμε απλώσει δίπλα τους την αρίδα μας

Και μας ψήνει ο ήλιος με τ' απαραίτητο αντηλιακό.

Ρε εντάξει οι αστοί έχουν ιδιωτικοποιήσει τη φύση

Και το πληρώνουμε όλοι

Πώς όμως γίνεται να πάμε για επανάσταση όταν

Παίρνουμε τ' αυτοκίνητο με τον χαλασμένο καταλύτη

Για ν' αγοράσουμε τσιγάρα και μετά να φάμε παϊδάκια

Στην ταβέρνα της γειτονιάς

Για να καταστρώσουμε την νέα απεργιακή κινητοποίηση

Για την προστασία των αγριοκάτσικων στο φαράγγι που

Παραχωρήθηκε σε ξενοδοχειακή μονάδα;

Πώς είναι δυνατόν να ζούμε σε πόλεις

Που δεν έχουν τίποτα το φυσικό;

Αγαπάμε αλλοτριωμένα κι αυτό είναι

Η πηγή της αυτοκαταστροφής μας.

Η δίκη μου φωτεινή αγάπη είναι

Μια μεταφυσική προσέγγιση της φυσικής οντότητας

Με όρους υλοενέργειας

Η πηγή του στοχασμού μας είναι η σκέψη μας

Δηλαδή οι ανάγκες μας εκπληρώνονται με τους τρόπους

Που το μυαλό μας συντάσσει, διαμορφώνει

Αυτό είναι ενέργεια της ύλης μας

Που ορίζεται ως το σώμα μας με κύριο όργανο τον εγκέφαλό μας

Η φύση κάθε φορά όπως την αντιλαμβανόμαστε

Ορίζεται από αυτήν τη διαδικασία μεταφυσικής αναζήτησης

Αφού δεν διαθέτουμε την απόλυτη αλήθεια ώστε μια και καλή

Σαν τον Θεό να έχουμε και την τέλεια φυσική λύση.

Η μεταφυσική είναι η ηθική μας στάση απέναντι στη φύση

Άρα και στον εαυτό μας σύμφωνα με τις ανάγκες μας

Σε κάθε χωροχρονικό πλαίσιο.

Η φωτεινή αγάπη είναι η διαλεκτική σχέση

Του ορισμού της φύσης με τη μεταφυσική αναθεώρησή της

Σε υλικούς όρους της ενέργειάς μας

Στο συγκεκριμένο πλαίσιο του δεδομένου τρόπου παραγωγής.

Κι αφού οδεύουμε προς την τέταρτη τεχνολογική επανάσταση

Η σύγκρουση ανθρωπιστικής χρήσης της τεχνολογίας

Με τον μετανθρωπισμό της αστικής ολιγαρχίας

Έχει ως κεντρικό ζήτημα την σχέση ανθρώπου φύσης.

Το δίλλημα θα είναι φυσική ελευθερία στο πλαίσιο της οικοκομμούνας

Ή ιεραρχική κοινωνία με την συνδρομή επιστημονικής αυταρχικότητας.

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Το κείμενο αποτελεί μέρος της συλλογής του Γιάννη Σμίχελη Διάχυση. Μέρος τέταρτο: Ενδορίζωση

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε ψηφιακό έργο του Brian Almon [Codec].

Η συλλογή δημοσιεύτηκε τμηματικά στο koukidaki.gr από τον Απρίλιο του 2024, κάθε Παρασκευή. Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συλλογή ξεκινήστε από εδώ. Ή συνεχίστε στο επόμενο.