Ενδορίζωση

Γιάννη Σμίχελη

10

Τα κουράγια δεν βρίσκονται πάντα διαθέσιμα

Είναι σαν τις βροχές

Πρέπει να βρέξει μέσα μου το χάος γονιμότητα

Να φτάσει το νευρικό σύστημα στις παρυφές

Της ακρογιαλιάς των ιδεατών οριζόντων

Η θάλασσα των σκέψεων φλοίσβος στην ενσυναίσθηση

Δεν είναι εύκολη η ευπροσηγορία στ' αποκλειστικά

Δικά σου συναισθήματα, τα καλά κρυμμένα

Που κόβουν και προκαλούν αμηχανία

Ο φόβος του μοιραίου έχει μια δύναμη

Που μπορεί να περάσει από την κατάνυξη στον πανικό

Δεν είναι πάντα κατορθωτό η εκδήλωση της καρδιάς

Είναι η ίδια που μπορεί να θέλει να μπήξει μαχαίρια

Στο σώμα της

Η ταραχή μου χαμηλώνει το βλέμμα

Μπροστά στην πρόκληση είναι μια υπεκφυγή

Ο καπετάνιος χρόνια τώρα έχει εγκατασταθεί

Και με κοιτάζει με το βλέμμα του προδομένου

Η ορφάνια μου έχει σωριαστεί απέναντί του

Πώς γίνεται ν' αντέχεις τόση αδικία, Θεέ μου;

Να τον επικαλείσαι όταν δεν ζορίζεσαι, μου αντιτείνει

Ο Θεός δεν είναι για τα δύσκολα αλλά για την κενότητα

Του κενού

Είναι μια έννοια παντελώς άδεια, που γεμίζει

Από μας σύμφωνα με τις επιθυμίες μας

Αλλά όχι για τις χροιές μας

Διαστρεβλώνονται οι τρόποι εκπλήρωσής τους

Θεός και φαντάζομαι ταιριάζουν απολύτως

Αλλά με την απαίτηση το κίνημα είναι πιο πρόσφορο.

Όλα φεύγουν σαν ικεσίες στο κενό

Τα συμβάντα, οι αμηχανίες, διαφωνίες

Γίνονται παλλακίδες στο χάος το θνητό

Απλώνει το φως σαν μια αόρατη μεμβράνη

Λες και φέρνει την μετάληψη των ιριδισμών

Μόνο το μυαλό χαϊδεύει τις νότες

Και οι μελωδίες το συνεπαίρνουν γαλήνια

Στη χώρα των θαυμάτων

Τα χρώματα απλώνονται παντού

Το άρωμα της οικουμένης έχει φωτισμό

Πορτοκαλί

Φέρει μέσα του τη ζωντάνια με την

Ηρεμία που δίνει δύναμη

Από το πουθενά, δίχως κάποια αιτία

Απλά σαν μια επενέργεια

Από τα συμπαντικά φίλτρα

Που συλλαβίζουν τα κύματα

Λες και το ανθρώπινο σύμπαν

Λειτουργεί με ενεργειακά κανάλια

Σαν να έχει εγκαταστήσει η ζωή

Επικοινωνιακούς αγωγούς μεταξύ

Των προσωπικοτήτων όπου όλα

Τα πολιτισμικά, κοινωνικά, ταξικά

Πολιτικά και φυσικά επίπεδα

Συμπυκνώνονται σε μια σιωπή

Την οποία χρωματίζει και κάνει μοναδική

Το κάθε πρόσωπο με την αόρατη υπόστασή του.

Δεν γνωρίζω πώς συμβαίνει, μάλλον μια σκόπιμη τύχη

Δηλαδή σαν μια ελκτική δύναμη να επιδρά

Ανάμεσα σε αγνώστους πολύ πριν γνωριστούν

Και πλησιάζουν ο ένας τον άλλο δίχως να γνωρίζονται

Δεν είναι υποχρεωτικός ο ερωτικός δεσμός

Ούτε κάποιας μορφής αγάπης, εντούτοις

Αν υφίσταται είναι σίγουρα ευνοϊκός παράγοντας

Μιας και παγιώνει τον ποτάμι της ενέργειας

Σαν να έχει δυο ροές

Οι δρώντες είναι ταυτόχρονα πομποί και δεκτές

Και η σύνθεση των φορτίων γίνεται στο σώμα

Και όχι στα κανάλια

Σαν ν' ανοίγουν πηγές άγνωστες κάθε φορά

Στον φορέας τους, που ενεργοποιούνται

Από την ελκτική δύναμη της αμφίδρομης σχέσης.

Ενώ όλα τα στοιχεία παίζουν ρόλο είναι όμως σχετικά

Γιατί η ιδιαίτερη βαρύτητα βρίσκεται στη μοναδικότητα

Του υποκείμενου και στη διάθεσή του να την αναπτύξει.

Δεν ταιριάζουν όλοι οι άνθρωποι μεταξύ τους κι ας είναι ίσοι

Μήτε κι αυτοί που συνδέονται μεταξύ τους συμβιώνουν αρμονικά

De facto. Η συστηματική εκπαίδευση και καλλιέργεια

Της ενεργειακής ακτινοβολίας που ποικίλει σε κύματα

Είναι καθοριστική. Το σώμα δεν είναι απλά φορέας

Πηγή, δίαυλος, ναός, είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο

Σαν το δόρυ του κόσμου της έμβιας ύπαρξης

Στη διαμόρφωση της συμπαντικής αρμονίας

Η μεγαλύτερη πλάνη του σημερινού ανθρώπου

Είναι η εξάρτηση από τις ατομικές του ανάγκες

Η μηχανιστική και λογιστική αντιμετώπισή τους

Τον υποβαθμίζουν σε άτομο, αντί για δρώντα

Με μία και μοναδική ταυτότητα και του στερούν την

Εμβάθυνση στην εσωτερικότητά του

Εξαιτίας των υποτιθέμενων εξωτερικών

Καταναγκασμών και υποχρεώσεων.

Τελικά το εκπαιδευτικό μας σύστημα

Αν και δήθεν ανθρωπιστικό είναι του

Ωφελιμισμού και της ανταγωνιστικότητας

Έτσι γίνεται απάνθρωπο γιατί

Όλες οι αξίες της ομαδικότητας και της αρμονικής

Συνύπαρξης καταστρατηγούνται

Στον βωμό της επιτυχημένης καριέρας

Και του συνθήματος ο σώζων εαυτόν σωθήτω

Και ο καθένας για την πάρτη του.

Κι όμως η εκλέπτυνση της ανθρώπινης επικοινωνίας

Σε σχέση με τα ενεργειακά πεδία του σώματος

Είναι η κρίσιμη απάντηση στην τεχνολογική επανάσταση

Της τεχνητής νοημοσύνης

Ακριβώς γιατί μόνο το φυσικό σώμα τα διαθέτει

Και χάρη σ' αυτά μπορεί να μεγιστοποιήσει

Τη δημιουργικότητα και ευτυχία του

Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Το κείμενο αποτελεί μέρος της συλλογής του Γιάννη Σμίχελη Διάχυση. Μέρος τέταρτο: Ενδορίζωση

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε ψηφιακό έργο του Brian Almon [Codec].

Η συλλογή δημοσιεύτηκε τμηματικά στο koukidaki.gr από τον Απρίλιο του 2024, κάθε Παρασκευή. Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συλλογή ξεκινήστε από εδώ.