Ρόζας Βλαχογιάννη
πώς θα σε γνωρίσω μες στο πλήθος, πού θα είσαι.
Όταν δυο βλέμματα συναντιούνται, όλα τριγύρω ηλεκτρίζονται, απάντησες.
Μπορεί όχι απ' το βλέμμα, είπα. Προηγείται το συναίσθημα.
Ένευσα καταφατικά και ύστερα σώπασα. Τα λόγια δεν είχαν πλέον νόημα, στον σταθμό σ' αποχαιρέτησα. Η στιγμή του αποχωρισμού είχε έρθει για εμάς.
Πέρα άλλοι έρχονταν, άλλοι έφευγαν. Δάκρυα ανέβηκαν στον ουρανό, η απελπισία ράγισε.
Αν χρειαστεί θα σε ψάξω ως τα σύννεφα, φώναξα.
Τα πάντα σίγασαν, στράφηκες με όλο τον ήλιο σου και με κοίταξες.
Είμαστε μαζί,
έχεις την ποίηση, ψιθύρισες.
Και αναχώρησες.
Κοίταξα το δρόμο, ο ορίζοντας φάνηκε ατελείωτος.
Μόνη, απέραντα ελεύθερη,
μάζεψα από κάτω την ελπίδα και προχώρησα…
🌸
Copyright © Ρόζα Βλαχογιάννη All rights reserved, Μάρτιος 2025
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Κώστα Ευαγγελάτου [Η μούσα]