Χρήστου Ντικμπασάνη
και ο χρόνος έχει παραδώσει
τον έλεγχο του γοργοφτέρουγου
άρματός του στο άχρονο,
παίζοντας κρυφτό με το χθες,
Βρεγμένος μέχρι το μεδούλι
από ηλεκτρισμένες καταιγίδες
απέκτησα ένα άφθαρτο κορμί
και λογική με την στιλπνότητα μετάλλου
Δεν κλαίω πια για τον αποχωρισμό μου
απ' το λίκνο μου, τη Γη
Μόνο την αλήθεια του είναι μου
γυρεύω ν' ανακαλύψω,
το ένδον μου αστέρι
που μόνο του καίγεται
στη φωτιά της ύπαρξής μου
Τώρα πια οι επουράνιοι δρόμοι μου
είναι καθορισμένοι
και οι προορισμοί μου
με προσμένουν ολόφωτοι
και ζωντανοί στα βάθη του απείρου
όπου δεν υπάρχουν εποχές
Πάντα εκεί δεσπόζει
ένας ζεστός, φιλόξενος Ήλιος
που θα με λούζει
με τις ελπιδοφόρες αχτίδες του
🌸
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Brian Almon [In bloom]