Ελένης Καλαντζή
στην άκρη του γκρεμού
τα σώματα ένα με τα κύματα,
κι εσύ καθώς έβγαζες φωτογραφίες
μου φώναξες πως οι αποχρώσεις του μπλε και του κόκκινου στον ουρανό
μοιάζουν με τον αγαπημένο σου πίνακα του Βαν Γκογκ
Κι εγώ τότε άνοιξα το στέρνο μου
για να δεις όλα τα χρώματα
που κρύβονται μέσα μου
για ν' αντικρίσεις το αόρατο φάσμα
για να δεις αποχρώσεις που δεν υπήρξαν
για άλλον στον πλανήτη
και να ζωγραφίσεις
όπως άλλος κανένας
δεν άγγιξε ούτε ένιωσε
το χρώμα της αγάπης μου για σένα.
Άραγε έτσι θα προλάβω να σου πω
Όλα όσα ούρλιαζα στην απόλυτη σιωπή
Στον κρότο όλων των παρελθόντων
«σ' αγαπώ»
Έμενα στη σιωπή καθώς προσπερνούσα τα φαντάσματα
Αναμνήσεις και χαλάσματα
Μαζί σου δεν ήξερα πώς να αντιδράσω
Ξαφνικά ήχησε τόσος θόρυβος,
τόση μουσική μέσα στο στήθος μου
Κι εγώ ποτέ δεν έμαθα να διαβάζω νότες
Άκου,
Άκου
την
εσύ!
Θα προλάβω άραγε να σου πω
όλα όσα άφησα
μια ολόκληρη ζωή
στ' ανείπωτα.
🌸
Copyright © Ελένη Καλαντζή All rights reserved
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Το έργο βρίσκεται στη συλλογή της Ελένης Καλαντζή Προτού μπει φως στο δωμάτιο: Φωτίζοντας το σκοτάδι με στίχους, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πηγή.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Uyi Udidiong [Uyi draws]