Ελένης Σταθοπούλου
με μύρια σύννεφα
χρυσορόδινα στη δύση
και ν' αναθαρρεύουν
λύπης φάνηκαν σκιές
Μου 'φερες στις χούφτες
νυχτολούλουδου ευωδιά,
να μου δώσεις αθώρητης
αίσθησης μαγεία.
Σαν την μάζεψα
στάλα στάλα,
το φεγγάρι ν' ανέβω
μου 'ριξε ανεμόσκαλα.
Ξαπόστασα στη ραστώνη
μιας αχτίδας, που ολονυχτίς
τρεμόπαιζε σε μιας κόρης
την πλούσια κόμη,
ανάγλυφο σε σπασμένο
μάρμαρο αετώματος!
🌰
Copyright © Ελένη Σταθοπούλου All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Φωτεινής Χαμιδιέλη [Almost night]