Χρήστου Ντικμπασάνη
Εκείνου του λησμονημένου ανθού
με τα πύρινα μάτια
που συνάντησα την εποχή
των μεγάλων παγετώνων,
ποιος μανιακός άνεμος
και τώρα έχει χαθεί
στις ρωγμές του χρόνου;
Βρίσκεται σε δρόμους
που οδηγούν σε αδιέξοδα
ή επάνω σ' ένα παγόβουνο
που το λιώνουν σιγά σιγά
τα κύματα της μοναξιάς;
Πού να 'ναι το λουλούδι
που κάποτε με παράσερνε
με την ορμή της ομορφιάς του;
Ας το έβλεπα έστω μια φορά ακόμη,
μια ύστατη φορά να φυτρώνει για λίγο
έξω απ' το ιγκλού μου,
κάτω απ' τη διαύγεια τ' ουρανού
Ύστερα ας έφευγε για το πουθενά
Ας βουτούσε σαν κουρασμένη φώκια
μέσα στο γεμάτο πεινασμένες όρκες
ωκεανό της λήθης
🌲
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα ζωγραφικής Κορίννας (Καρποί αφθονίας)
