Χρήστου Ντικμπασάνη
Απρόβλεπτος ο καιρός
Χθες ήταν χαρά Θεού
εδώ στη γη της Ανταρκτικής
Σήμερα οι νιφάδες καλύπτουν
τη βαρεμάρα της ζωής μου
την απεραντοσύνη του λευκού τοπίου
Ξεφλουδίζω την ελπίδα μου
για έναν ποικιλόμορφο κόσμο
Πετώ τις φλούδες στο στόμα
μιας πεινασμένης φώκιας
Εκείνη ψαρεύει ένα ψάρι
και μου το φέρνει,
απιθώνοντας τη μυρωδιά του
στο καλάθι με τους πόθους μου
Χιόνι, χιόνι, χιόνι
κι εγώ εγκλωβισμένος κείτομαι
μέσα στ' όνειρο
της ξεφλουδισμένης αγάπης μας
Με άφησες μόνο μέσα στο μεθύσι
λευκοντυμένων, ανιαρών εικόνων
απώλειας και πόνου
Σα λύκος ουρλιάζω στην απόλυτη σιωπή
🌲
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Brian Almon [Knowledge]