koukidaki: Το ξωτικό της ποίησης: Ποιητικά διηγήματα

Γιάννη Σμίχελη

Έργο Αναστασίας Ντόντη [Δυο όχθες έχει το ποτάμι, μικτή τεχνική με ακρυλικά, σπρέι, κλωστές, κολάζ]

Εσύ ειδικά πάντα μ' έφερνες σε δύσκολη θέση. Από την μια να σε βοηθήσω, όχι από λύπηση, ξέχασέ το αυτό, αλλά γιατί μου προκαλούσες το φιλότιμό μου, έλεγα το παλεύει κι από την άλλη ήθελα να σου σπάσω τα μούτρα. Δεν ήταν μόνο η δύσκολη παιδική ηλικία, με μια μάνα τρεις λαλούν και δυο χορεύουν, σε ίδρυμα μεγάλωσες, δίχως πατέρα, στον Πειραιά σε ζόρικες συνοικίες, ήταν ότι έδινες την εντύπωση προβάτου, αν και κάπου κάπου μεταμορφωνόσουν σε τυφλοπόντικα και ήθελα να σου στείλω την λεοπάρδαλη να σε κατασπαράξει. Το χειρότερο απ' όλα ήταν ότι σε μαχαίρωναν πίσω από την πλάτη σου και το υπόμενες, στωικά, ενώ εγώ, σε αντίθεση με σένα, το ήξερα έβγαζα από την πλάτη το μαχαίρι και το επέστρεφα διπλά ακονισμένο και καρφί στο δόξα πατρί. Συνέταιρος στο μαγαζί μπήκες από τις καραμπόλες των καυγάδων του σογιού, δεν περίμενα να βάλεις λεφτά, ούτως ή άλλως ο πατέρας μου το έφτιαξε, κι ας κουνούσε την ουρά της η αδελφή του ως ιδιοκτήτρια του ακινήτου. Μεγάλωσα μέσα σ' αυτό, κατέθεσα τον εφηβικό χρόνο που μου αναλογούσε να κάνω όλες τις τσάρκες και τις κραιπάλες του πρωτόβγαλτου. Την ξεγνοιασιά μου την έκανα σερβιρίσματα, τρεχαλητά για καθάρισμα τραπεζιών και καυγάδες, μα πολλούς καυγάδες, με τα ξαδέρφια που το έπαιζαν αφεντικά. Μου στοίχισε πέντε έλκη στον βολβό του δωδεκαδάκτυλου στα εικοσιπέντε μου, αλλά είχα την τύχη να έχω το ελικοβακτηρίδιο και με μια μπόμπα αντιβίωση σώθηκα. Πλατιάζω γιατί μαζί σου δεν ξέρω πού να το πάω. Το βέβαιο είναι πως είσαι η προσωποποίηση της υποτακτικότητας και να ψηφίζεις δεξιά δαγκωτό ενώ σε έχουν για φάπες, κοροϊδίες και καρπαζιές – με εξόργιζε ανέκαθεν.

Δεν λέω, δικές μου οι βασικές αποφάσεις για τη λειτουργία του μαγαζιού, μα κι όταν σου το άφησα και πήγα Γερμανία το ρημάδιασες. Δεν λέω, με τους ταγματασφαλίτες των χαρτοφυλακίων της λίγδας και της λέρας δεν είχαμε πολλά περιθώρια ελιγμών. Μας έπιναν το αίμα με το καλαμάκι. Αλλά εγώ τα έσκασα, εγώ δέσμευσα ό,τι περιουσιακό στοιχείο είχα, γιατί εσύ δεν είχες, κι εγώ σήκωσα στους ώμους την ευθύνη της χρεοκοπίας. Ναι, αλλά για τα υπόλοιπα δεν πληρώνω. Βγάλε άκρη εσύ. Δεν δεσμεύω τη δεύτερη ζωή μου στις εκκαθαρίσεις με το δημόσιο. Τέλεια και παύλα.

Άντε είπα να πιάσω και σένα μια και καλή να σε ζωγραφίσω γιατί με τον από πάνω πάτε στο μυαλό μου πακέτο. Σαν να είστε οι όψεις του ενός νομίσματος. Της καταστροφής της Ελλάδας. Εσύ, ο δεξιός χριστιανοεθνικοαριστοκράτης και ο άλλος ο παραγιός σου. Που λες, όχι ρε φίλε, δεν θα σου δώσω φράγκο πίσω από τα πέντε χιλιάρικα δανεικά. Γιατί μου τα ζήτησες όταν έκλεινα το μαγαζί μου και πούλαγα τον εξοπλισμό των σαράντα χιλιάδων για τρία χιλιάρικα. Όταν ήσουν στα ζόρικα φιλαράκο έτρεχα να σε στηρίξω. Τι στο σπίτι τσάμπα έμεινες και δεν σου ζήτησα ενοίκιο, το θεωρούσα προσβολή από τον παιδικό μου φίλο, έτρεχα να σε μαζέψω να μην χυθείς στα πατώματα με την γκόμενα που σ' έφτυνε, να σου συμπαρασταθώ αφού οικονομικά ζοριζόσουνα από το κυνηγητό των πρασινοφρουρών, βλέπεις φλερτ με τον Πατακό δεν στο συγχώρησαν οι της κλαδικής, δεν λέω, και ο πατέρας μου τα ίδια, αλλά όταν πήγε να μου δώσει τον φάκελο με το ψηφοδέλτιο τον έστειλα αδιάβαστο, στο τέλος ψήφισε και μια φορά ΚΚΕ, εντάξει το είδε οικογενειακά επειδή ως γιος του ήμουν υποψήφιος, αλλά δεν με πρόγκηξε. Άσε που είχα βαρεθεί να σε βοηθάω στο μπαρ της πισίνας ή να σου κάνω παρέα γιατί τα είχες φτύσει με δεκάωρα καλοκαιριάτικα. Και μην ξεχνάς πως όταν ο Μπετόβεν πέθανε εμένα πήρες τηλέφωνο να τον θάψω, όχι τους γραβατάκηδες μπίζνεσμεν που συναναστρεφόσουν, ενώ όταν σε είχαν πιάσει οι κλειστοφοβίες εγώ σε συνόδευσα στο αεροπλάνο και σε πήρα από το χεράκι και σου το κράταγα μην λιποθυμήσεις. Άσε που σε υποστήριξα και σε πάρα λίγο καυγά γιατί κορόιδευες τους μπροστινούς σου για τ' αφτιά τους εξαιτίας του νευρικού γέλιου που σε είχε πιάσει. Να μην ξεχνάς τους λογαριασμούς που δεν εξοφλούνται με όσα λεφτά κι αν έχεις.

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Το κείμενο αποτελεί μέρος της συλλογής του Γιάννη Σμίχελη Διάχυση. Μέρος τρίτο: Το ξωτικό της ποίησης: Ποιητικά διηγήματα

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Αναστασίας Ντόντη [Δυο όχθες έχει το ποτάμι, μικτή τεχνική με ακρυλικά, σπρέι, κλωστές, κολάζ].

Η συλλογή δημοσιεύτηκε τμηματικά στο koukidaki.gr από τον Απρίλιο του 2024, κάθε Παρασκευή. Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συλλογή ξεκινήστε από εδώ. Ή συνεχίστε στο επόμενο.