Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ευτυχία Κατελανάκη: Η αλήθεια είναι ότι δεν προγραμμάτιζα να γράψω βιβλίο, ούτε προγραμματίζω για το μέλλον. Είναι πολύ όμορφο κι ενδιαφέρον, θα έλεγα, να αφηνόμαστε μερικές φορές στη ζωή, να είμαστε ανοιχτές σε ό,τι αυτή φέρει, ενώ ταυτόχρονα να έχουμε μία ετοιμότητα να δημιουργήσουμε, να γίνουμε μέρος της. Αυτό κάνουν και τα ποιήματα (και τα βιβλία). Μας κάνουν μέρος της πορείας της ζωής. Είναι ένας τρόπος, μία προσπάθεια να τη συνδιαμορφώσουμε. Έτσι γράφτηκε και το «λοιπόν,».
Πώς βιώνετε την εμπειρία της ανάγνωσης των έργων σας μετά από ένα χρονικό διάστημα, όταν αυτά έχουν τυπωθεί σε ένα βιβλίο και έχει περάσει καιρός από τη δημιουργία τους; Εξακολουθείτε να συμφωνείτε και να έχετε τον ίδιο ενθουσιασμό;
Ε.Κ.: Νομίζω ότι οι στίχοι μετά από καιρό γίνονται βίωμα, με την έννοια ότι είναι λέξεις, ήχοι, οι οποίοι έρχονται ασυναίσθητα στον νου τη στιγμή που τους χρειάζεσαι ή που μπορούν να συμπληρώσουν την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι. Οπότε, όχι, δεν αισθάνομαι ενθουσιασμό, αισθάνομαι περισσότερο συντροφικότητα.
Έχετε διαφωνήσει ποτέ με τον δημιουργικό εαυτό σας;
Ε.Κ.: Ναι. Όσο ζούμε, εξελισσόμαστε, όσο γράφουμε, εξελίσσεται και η γραφή μας. Κάποια ποιήματα που είχα γράψει παλιότερα, ενδεχομένως να τα άλλαζα ή να τα επεξεργαζόμουν περισσότερο τώρα.
Υπάρχει κάποιο έργο που να το ξεχωρίζετε και γιατί;
Ε.Κ.: Μάλλον όχι.
Υπάρχουν στιγμές που σας πυροδοτούν βάζοντάς σας σε δημιουργική κίνηση;
Ε.Κ.: Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες στιγμές, γιατί η ώθηση στη γραφή δεν σχετίζεται μόνο με τη «στιγμή», αλλά και με την ψυχική και σωματική κατάσταση εκείνης της στιγμής, με τον χώρο που δίνω στην παρατήρηση, στη σκέψη, στο συναίσθημα και στις ιδέες να ζυμωθούν και να συνθέσουν ένα ποίημα. Η αίσθηση, ωστόσο, της ματαίωσης, της πίεσης, του πόνου, της αδικίας, είναι συνήθως στιγμές κατά τις οποίες γράφω περισσότερο.
Κι αντίστοιχα, υπάρχουν στιγμές για τις οποίες δεν θα γράφατε ποτέ τίποτα;
Ε.Κ.: Συνήθως όταν είμαι χαρούμενη, δεν γράφω, νιώθω περισσότερο την ανάγκη να απολαύσω τη στιγμή.
Αν θα έπρεπε να περιγράψετε το εν λόγω πόνημα με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ε.Κ.: Θα επέλεγα τη λέξη που επέλεξα και για τίτλο: «λοιπόν,».
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ε.Κ.: Παλαιστίνη και Συρία. Και θα κρατούσε μέχρι να σταματήσει το Ισραήλ τη γενοκτονία και τον επεκτατισμό του.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη σύγχρονη βιβλιοπαραγωγή στη χώρα μας σε σχέση με τη λογοτεχνία; Έχετε αγαπημένους Έλληνες συγγραφείς;
Ε.Κ.: Σίγουρα υπάρχουν αρκετά αξιόλογα σύγχρονα λογοτεχνικά έργα. Δεν ξέρω αν μπορώ να εκφέρω μία ολοκληρωμένη άποψη, καθώς προσπαθώ να διαβάζω πολύ, αλλά είμαι σίγουρη ότι μου διαφεύγουν πολλά νέα (και παλαιότερα) πολύ καλά βιβλία. Οφείλουμε, πάντως, να διαβάζουμε και να διαβάζουμε κριτικά.
Αγαπημένοι μου Έλληνες συγγραφείς είναι ο Μ. Αναγνωστάκης, ο Τ. Λειβαδίτης και ο Κ. Κύρου.
Έτσι απάντησε η Ευτυχία Κατελανάκη, σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών, για –και με αφορμή– της ποιητικής της συλλογής λοιπόν, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Η δημιουργός των ασθμένοντας και μηναυγή, που συνηθίζει να αναγράφει τον τίτλο των βιβλίων της χωρίς κεφαλαίο (ως είθισται στους τίτλους) υπογράφει μία ακόμα ποιητική συλλογή που είναι διακοσμημένη με κολάζ που έκανε η ίδια με αποκόμματα ειδησεογραφικών δημοσιεύσεων. Η διαφορετική προσέγγιση και αυτού του τίτλου (λοιπόν,) ενισχύεται από την ελευθερία των στίχων της, από την ευελιξία των έργων, την πολυμορφικότητά τους αλλά και από το νοηματικό περιεχόμενο που, πολλές φορές –αν όχι όλες–, εμπνέεται από τα νέα των δελτίων ειδήσεων.
Μοντέρνα, ανοιχτή σε όλα, ακαλούπωτη, ελεύθερη περιορισμών ή μέτρου... ακόμα και ύφους(!) επιχειρεί χωρίς δεσμεύσεις, νόρμες, τυποποιήσεις... κι εκφράζεται άμεσα, χωρίς υποβόσκουσες υφές και χωρίς έμμεσες κατευθύνσεις. Μια εκφραστική γραφίδα που ξέρεις ότι μιλάει από καρδιάς.
Η Ευτυχία Κατελανάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1993. Είναι υποψήφια διδάκτορ στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του ΕΚΠΑ. Ασχολείται με το προσφυγικό κι εργάζεται στη μη τυπική εκπαίδευση. Έχει κυκλοφορήσει δύο ποιητικές συλλογές από τις εκδόσεις Βακχικόν: μηναυγή (2018) και ασθμένοντας (2022). Επίσης, έχει συμμετάσχει στις ανθολογίες: The battle of words/Η πάλη των λέξεων (εκδόσεις Βακχικόν, 2023), Σκοτεινός θάλαμος (εκδόσεις Μετρονόμος, 2024) και Keywords of patrida (εκδόσεις ΤΡΙ.ΕΝΑ πολιτισμού, 2024). Μεταφράζει ποιήματα από την αραβική στην ελληνική γλώσσα. Ποιήματα και μεταφράσεις της έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και ιστότοπους. Το βιβλίο λοιπόν, είναι η τρίτη ποιητική συλλογή της.
Διεκδικήστε το!
Το koukidaki.gr προσφέρει δύο [2] αντίτυπα του βιβλίου σε ισάριθμους τυχερούς αναγνώστες – ένα στον καθένα. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση κλικάρετε εδώ και συμπληρώστε τη φόρμα επιλέγοντας τον συγκεκριμένο τίτλο. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Συμμετοχή στην κλήρωση, που θα γίνει μετά τις 27 Μαρτίου 2025, σημαίνει αποδοχή των όρων, οπότε διαβάστε τους γενικούς όρους. Ειδικότερα [μόνο για αυτή την κλήρωση]: Τα βιβλία θα αποσταλούν/παραδοθούν στους τυχερούς από το koukidaki.gr. Αυτή η δωροθεσία είναι παγκόσμια!
