Ο Δημήτρης Ροντήρης γεννήθηκε το 1899 στον Πόρο αλλά μεγάλωσε στον Πειραιά. Στην αρχή υπήρξε φοιτητής στην σχολή Ευελπίδων, αργότερα εγγράφεται στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έπειτα μετεγράφηκε στην Φιλοσοφική Σχολή του ίδιου Πανεπιστημίου.
Το 1917 πήρε μέρος, ως ερασιτέχνης ηθοποιός, στην ταινία Η προίκα της Αννούλας και την επόμενη χρονιά γράφεται στην Δραματική Σχολή της Εταιρείας Ελληνικού Θεάτρου και λίγο αργότερα στην Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Στην Εταιρεία Ελληνικού Θεάτρου είχε για δασκάλους του δύο από τους μεγαλύτερους που πέρασαν ποτέ από το ελληνικό θέατρο. Τον κορυφαίο ηθοποιό Αιμίλιο Βεάκη και τον πρώτο σκηνοθέτη του Εθνικού Θεάτρου (από την επαναλειτουργία του), τον Φώτο Πολίτη.
Ολόκληρη τη δεκαετία του 1920, ο Ροντήρης συνεργάζεται με την μεγάλη ηθοποιό Μαρίκα Κοτοπούλη.
Από το 1930 και μέχρι το 1933 είναι υπότροφος της Ακαδημίας Αθηνών. Παρακολούθησε σπουδές ιστορίας της τέχνης στο πανεπιστήμιο της Βιέννης και θεάτρου στο Βερολίνο. Εκεί διδάχθηκε από σημαντικούς ανθρώπους του ευρωπαϊκού θεάτρου. Ανάμεσα σε αυτούς και ο σπουδαίος σκηνοθέτης Μαξ Ράινχαρτ. Ερχόμενος στην Ελλάδα, προσλαμβάνεται στο Εθνικό Θέατρο, ως βοηθός σκηνοθέτη, δίπλα στον δάσκαλό του Φώτο Πολίτη. Επίσης αρχίζει να διδάσκει στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Τον Δεκέμβριο της επόμενης χρονιάς (3 Δεκεμβρίου 1934) το Εθνικό Θέατρο αλλά και όλο το θέατρο της Ελλάδας, αποχαιρετάει τον Φώτο Πολίτη, ο οποίος έφυγε σε ηλικία μόλις 44 ετών, έχοντας κατορθώσει ένα σημαντικό έργο για την θεατρική ιστορία του τόπου μας και κυρίως για το Εθνικό Θέατρο. Σκηνοθέτης πλέον θα είναι ο Δημήτρης Ροντήρης. Θα σκηνοθετήσει πολλά έργα σε ένα ευρύ φάσμα, δίνοντας πάντα έμφαση στον άριστο χειρισμό της ελληνικής γλώσσας, από αρχαίες αττικές τραγωδίες μέχρι Σαίξπηρ και από νεοελληνικά έργα μέχρι Μολιέρο.
Φοιτήται, Ιβάν ο τρομερός, Ο βασιλικός, Οι γάμοι του Φιγκαρό, Να ντύσουμε τους γυμνούς, Πέερ Γκιντ, Δωδέκατη νύχτα, Τρισεύγενη, Ο επιθεωρητής, Αρραβωνιάσματα, Αυτοκράτωρ Μιχαήλ, Ο κουρέας της Σεβίλλης, Ηλέκτρα, Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Πριν απ' το ηλιοβασίλεμα, Ο πειρασμός, Ο κατά φαντασίαν ασθενής, Άμλετ, Η βεντάλια της λαίδης Ουιντερμίρ, Βασιλιάς Ληρ, Ένας ιδανικός σύζυγος, Ο Σταύρος και το σπαθί, Πέρσαι, Βασιλιάς Ριχάρδος ο Γ', Πέρα από τον ορίζοντα, Παπαφλέσσας, Ο έμπορος της Βενετίας, Ερρίκος ο Ε', Ο φιλάργυρος, Φάουστ, Λουίζα Μίλερ, Πολύ κακό για το τίποτα, Βαβυλωνία, Ρουί Μπλας, Άνθρωπος και υπεράνθρωπος, Βασιλιάς Ριχάρδος ο Β', Σιρανό ντε Μπερζεράκ, Καινούργια ζωή κ.α.
Το 1949 είναι η χρονιά που θα ανεβάσει την μοναδική σωζόμενη τριλογία, την Ορέστεια.
Η διανομή του Αγαμέμνων: Φρουρός ο Παντελής Ζερβός, Κλυταιμνήστρα η Μαρίκα Κοτοπούλη, Κήρυκας ο Στέλιος Βόκοβιτς, Αγαμέμνων ο Ι. Αποστολίδης, Κασσάνδρα η Κάκια Παναγιώτου και η Τιτίκα Νικηφοράκη, Αίγισθος ο Νίκος Χατζίσκος.
Η διανομή στις Χοηφόρες: Ορέστης ο Δημήτρης Μυράτ, Ηλέκτρα η Έλσα Βεργή, Δούλος ο Αγγ. Γιαννούλης, Κλυταιμνήστρα η Μαρίκα Κοτοπούλη, Βάγια η Αθανασία Μουστάκα, Πυλάδης ο Αλ. Πέτσος, Αίγισθος ο Νίκος Χατζίσκος.
Η διανομή στις Ευμένιδες: Πυθία η Αθανασία Μουστάκα, Απόλλων ο Νίκος Χατζίσκος, Ορέστης ο Δημήτρης Μυράτ, Το φάντασμα της Κλυταιμνήστρας η Μαρίκα Κοτοπούλη, Αθηνά η Θαλ. Καλλιγά.
Το 1951 ιδρύει την Ελληνική Σκηνή και συνεργάζεται με καταξιωμένους ηθοποιούς, με την Μαίρη Αρώνη, την Ρίτα Μυράτ, τον Νίκο Χατζίσκο κ.α.
Μια σημαντική χρονιά για τον εμβληματικό σκηνοθέτη αλλά και για το θέατρο στην Ελλάδα είναι το 1954 όπου σκηνοθετεί τον Ιππόλυτο του Ευριπίδη και ξεκινάει ο θεσμός των Επιδαύριων.
Το 1957 ιδρύει το Πειραϊκό Θέατρο συνεργαζόμενος με τον Δήμο του Πειραιά και με έδρα το τοπικό θέατρο. Πολλά από τα έργα που σκηνοθέτησε πέρασαν τα σύνορα της Ελλάδος κάνοντας περιοδείες σε πολλά μέρη του κόσμου.
Έπειτα από μακρά αποχή από το Εθνικό Θέατρο επιστρέφει το 1978 και σκηνοθετεί την τραγωδία του Σοφοκλή Ηλέκτρα με πρωταγωνίστρια την Ελένη Χατζηαργύρη.
Ο Ροντήρης σημάδεψε την ιστορία του ελληνικού θεάτρου και στον τόπο μας αλλά και στο εξωτερικό. Υπήρξε ένας σκηνοθέτης που έχει μείνει στην ιστορία του θεάτρου για τις άρτιες και μεστές παραστάσεις του, για την άψογη εκφορά του λόγου, που είχε, και ζητούσε το ίδιο και από τους ηθοποιούς του, για την τελειομανία του καθώς και για την εποικοδομητική αυστηρότητά του που μόνο σκοπό είχε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ο Άμλετ, που σκηνοθέτησε το 1937, καθιέρωσε τον πρωταγωνιστή Αλέξη Μινωτή ως τον σημαντικότερο δραματικό ηθοποιό –μετά τον Αιμίλιο Βεάκη– στην Ελλάδα. Η παράσταση, και ειδικότερα η απόδοση του ρόλου από τον Αλέξη, ήταν ένας υποκριτικός άθλος. Η παράσταση παίχτηκε και στην Αγγλία, τη γενέτειρα του Σαίξπηρ και ήταν ακόμα και για τους Εγγλέζους ηθοποιούς ένα παράδειγμα για τον σαιξπηρικό και λαοφιλή ήρωα που στην ερμηνεία του Αλέξη Μινωτή βρήκε τον ιδανικό ερμηνευτή του. Την επόμενη χρονιά, ανέβηκε ο Βασιλιάς Ληρ, του ίδιου δημιουργού, με τον Αιμίλιο Βεάκη πρωταγωνιστή. Και αυτή η παράσταση θεωρείται ιστορική για το ελληνικό θέατρο και η ερμηνεία του Βεάκη άφταστη, αφού έδωσε την καλύτερη ερμηνεία για τον Ληρ, αυτόν τον ρόλο-κολοσσό για το ελληνικό και παγκόσμιο θέατρο. Σκηνοθέτης και στις δύο αυτές παρατάσεις υπήρξε ο Ροντήρης, ο σκηνοθέτης που χάρισε στο θεατρόφιλο κοινό σπουδαίες παραστάσεις και που έδωσε την ευκαιρία σε κορυφαίους Έλληνες ηθοποιούς να δείξουν όλη την γκάμα του ταλέντου τους και να ξεδιπλώσουν όλα τους τα θεατρικά προτερήματα.
Ο Δημήτρης Ροντήρης έφυγε από τη ζωή το 1981.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το βιβλίο του Δημήτρη Ροντήρη Σελίδες αυτοβιογραφίας, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε φωτογραφίες του Δημήτρη Ροντήρη από το αρχείο της ΕΡΤ, τον ιστότοπο του Ριζοσπάστη και της εφημερίδας Η καθημερινή
