Χρήστου Ντικμπασάνη
Ο κόσμος είναι σκληρός και άδικος
Κρύβομαι σε μια παγωμένη γωνιά
μην τυχόν με δει
Εσύ ψάχνεις στο περιθώριο της ζωής
Η νύχτα έχει μπερδέματα, φωτιές,
αίματα, κραυγές
Παράτα με στην κώχη μου
Έχω κι εγώ το δικαίωμα του λάθους
Η πόλη μας θέλει φως και χρώματα,
κρασί, πάθη, φόνους, τύψεις
Επάνω σε άρρωστα και σαθρά κορμιά
φαίνονται οι συναισθηματικές ελλείψεις
Εγώ δε θέλω τίποτε
παρά μόνο την ησυχία μου
Τη μισή ζωή μου έχω αφιερώσει
σε κόκκινα φεγγάρια, σε γκρίζους ήλιους
Ένα κερί είμαι που λιώνει
σε τόπους άγνωστους και ανήλιαγους
Άφησέ με στη γαλήνη και τον φόβο μου
Ποτέ δε σου ζήτησα να με σώσεις
🌲
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Rene Genis (1922-2004)
