Μητέρα γλώσσα

Χρήστου Ντικμπασάνη

Ποίημα αφιερωμένο στην ελληνική γλώσσα

Γλώσσα ελληνική, μήτρα που με γέννησες

πολίτη του κόσμου, οικουμενικό,

να ενώσω εσύ το θέλησες

τους ανθρώπους με της ειρήνης σου τον σκοπό

Από μικρό παιδί μ' έμαθαν να σε αγαπώ

οι γονείς, το σχολείο, τ' αρχαία κείμενα

Αυτά μου δίδαξαν ένα πράγμα να ποθώ

Τις λέξεις να φροντίζω και να συντηρώ

Και αν χάθηκαν τόσες χιλιάδες γλώσσες

στο αμείλικτο πέρασμα του χρόνου,

εσύ μένεις αθάνατη και ασύγκριτη με όσες

αψήφησαν το κάλεσμα του θανάτου και του πόνου

Γλώσσα μου είσαι συ ελεύθερη, ελληνική,

μητέρα για την ένδοξη, ηρωική Ελλάδα

Μ' ένα στεφάνι απ' της ομορφιάς σου το κλαδί

θ' ανάψω και πάλι του ανθρωπισμού τη δάδα

Γλώσσα της Ελλάδας που ύφανες τους μύθους

της αρχαίας και της σύγχρονης εποχής της,

γράψε ξανά νέους ρυθμούς κι ελπίδας στίχους

στον πολιτισμό της παγκόσμιας ζωής της

🌲

Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Πίνακας Έλενας Αρσενίδου [Eerie serenity]