Μικροί μου φίλοι, διαβάζοντας τον τίτλο του σημερινού βιβλίου, όλοι σίγουρα αντιλαμβανόμαστε την κεντρική του ιδέα που δεν είναι άλλη από την έννοια της φιλίας! Στις σελίδες του, φιλοξενεί τις ιστορίες δύο διαφορετικών παιδιών, της Ισμήνης και του Πέτρου. Τα παιδιά δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, αλλά προς το τέλος του βιβλίου... Χμ... Βιάζομαι και θα σας μπερδέψω!
Ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή και όλα θα γίνουν κατανοητά.
Η Ισμήνη λοιπόν είναι μια νεαρή, πολύ δοτική και συναισθηματική. Κάθε φορά που πηγαίνει στο σχολείο, παίρνει μαζί της παιχνίδια για να τα μοιραστεί με τους φίλους της και να απολαύσει μαζί τους όμορφες στιγμές. Κάθε μέρα τα παιδιά πάνε στο σχολείο και κάτι αγαπημένο τους. Όλοι παίζουν μαζί, χαίρονται, διασκεδάζουν και γελούν.
Τα μεσημέρια, η Ισμήνη, εξιστορεί στη μαμά της με περίσσεια χαρά την όμορφη μέρα της και η μαμά χαίρεται διπλά. Έτσι και σήμερα, η Ισμήνη είχε μια υπέροχη μέρα στο σχολείο, είχε δεχτεί την αγκαλιά της Αφροδίτης γιατί της είχε χαρίσει τις μπογιές της και όλο αυτό είχε αφήσει στο πρόσωπό της ένα όμορφο, γλυκό και αληθινό χαμόγελο. Αυτά μικροί μου φίλοι είναι κάποια από τα οφέλη της φιλίας που κατακλύζεται από ανιδιοτελή αγάπη και αγνά συναισθήματα.
Στον αντίποδα της ιστορίας (έτσι για να μαθαίνουμε και όμορφες λέξεις), θα γνωρίσουμε τον Πέτρο. Ο Πέτρος λοιπόν, δεν περνά ευχάριστα στο σχολείο και φυσικά δεν θέλει να πηγαίνει. Προτιμάει να παίζει μόνος του και όχι με τα άλλα παιδιά, δεν θέλει να μοιράζεται αγαπημένα του πράγματα και παιχνίδια και κάθε πρωί φεύγει από το σπίτι θυμωμένος και μουτρωμένος.
Κάποιοι θα σκεφτούν ότι είναι μοναχικός τύπος, άλλοι θα σκεφτούν ότι είναι εγωιστής και μονόχνοτος. Εγώ πάλι σκέφτηκα ότι ο Πέτρος είναι ένα παιδί που δεν ξέρει, δεν έχει βρει τον τρόπο να εξωτερικεύει τα συναισθήματά του και προτιμά να τα κρατά μέσα του.
Ο μικρός νεαρός της ιστορίας μας, πηγαίνει στο σχολείο, κάθεται και παίζει μοναχός του και περιμένει με ανυπομονησία την ώρα που θα γυρίσει στο σπίτι του και στην ησυχία του δωματίου του. Η δασκάλα του Πέτρου κάνει προσπάθειες να τον εντάξει στο σύνολο, η μαμά του το ίδιο, αλλά ο Πέτρος είναι κλεισμένος στον εαυτό του και δεν θέλει να αλλάξει ή ίσως και να φοβάται να αλλάξει.
Ευτυχώς, μια μέρα η μαμά θα του προτείνει βόλτα στο πάρκο, ο Πέτρος θα δεχτεί και κάπως έτσι θα γνωρίσει την Ισμήνη.
Δεν θα σας πω περισσότερα για τη συνέχεια αν και πραγματικά το θέλω πολύ. Είναι μια όμορφη εξέλιξη στην ιστορία που φέρνει χαμόγελα στα πρόσωπα μικρών αλλά και μεγάλων. Θέλω να την ανακαλύψετε μόνοι σας και να ξαφνιαστείτε ευχάριστα. Θα πω μονάχα ότι η φιλία είναι ευτυχία όταν την έχεις!
Η φιλία είναι ευτυχία, είναι ευλογία, είναι αναγκαιότητα, είναι ανιδιοτέλεια, είναι αγάπη, είναι ξέφρενος ρυθμός παιχνιδιού, είναι ανθρώπινη ανάγκη και πολλά ακόμη! Αναζητήστε την, αγκαλιάστε την, τροφοδοτείστε την και σίγουρα θα γευτείτε τους καρπούς της!
Να αναφέρω ότι στο τέλος του βιβλίου, περιμένουν υπομονετικά σελίδες για ζωγραφική και δράση!
Εικονογράφηση: Βιβή Μαρκάτου
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάνοια.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οπισθόφυλλο:
Η φιλία είναι ευτυχία.
Θα ήσουν άραγε ευτυχισμένος αν δεν είχες φίλους;
Η Ισμήνη και ο Πέτρος, δύο παιδιά που παρουσιάζουν από διαφορετική οπτική γωνία την έννοια της φιλίας.
Εσύ από ποια πλευρά θέλεις να τη δεις;
Ταξίδεψε μαζί τους και θα μάθεις πως η φιλία είναι πραγματική... ευτυχία!
