Χρήστος Ντικμπασάνης
μέσα στην αιώνια νύχτα
Όχι το οποιοδήποτε άστρο
αλλά αυτό που φωτίζει
τον ένδον μου κόσμο
καταμεσής του Σύμπαντος
και με προσμένει να ταξιδέψω κοντά του,
να το αγγίξω, να το λούσω
με τη βροχή της αγάπης μου
Περήφανο περιμένει
να με τυλίξει με το φως του
Να γίνω υπέρλαμπρος, απαστράπτων
Να πετάξω πια τα προσωπεία
που μου πληγώνουν το πρόσωπο
Με κοιτάει μ' ελπίδα
απ' τα βάθη του απείρου
εκεί που σχηματίζονται ολοκάθαρα
τα χαρακτηριστικά μου και η αγνή ύπαρξή μου
Καρτερεί να μου τα χαρίσει,
αρκεί να μπω στη δική του τροχιά
και να χαράξω τ' όνομα μου
επάνω στο φωτεινό του σώμα,
να πλάσω το δικό μου μύθο
με τις μεταξωτές κλωστές
της άσπιλης καρδιάς του
🌲
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Miriam Vlaming