Μια από τις δώδεκα υπέροχες νουβέλες του διάσημου συγγραφέα Μιγκέλ ντε Θερβάντες –και όχι δεν είναι το πιο γνωστό του έργο, ο Δον Κιχώτης, αλλά διατηρεί το ύφος και την σάτιρα που προσφέρει στα έργα του ο μεγάλος αυτός Ισπανός συγγραφέας– είναι Ο διάλογος των σκύλων.
Η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, με την μεγάλη εμπειρία που διαθέτει, βασίστηκε σε αυτό το κείμενο και με τον τίτλο Δύο σκύλοι φέρνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα μια εξαιρετική ιδιαιτερότητα αφού δύο σκύλοι, έξω από ένα μεγάλο νοσοκομείο, συναντιούνται και συζητάνε τι συμβαίνει καθημερινά στη ζωή τους, στους ανθρώπους, στην μεγάλη πόλη.
Μέσα από τα μάτια δυο σκυλιών, με ξεκάθαρο και ειλικρινή τρόπο, παρουσιάζεται η κοινωνία μας, οι αξίες μας, οι συμπεριφορές μας και η νοοτροπία μας.
Ένας σκύλος με το όνομα Κιχώτης, πεινασμένος, άυπνος, στέκεται ακίνητος περιμένοντας κάτι που θα αποκαλυφθεί στο τέλος, έξω από ένα μεγάλο νοσοκομείο. Εκεί θα τον συναντήσει ένας άλλος σκύλος, με πολλά ονόματα –εμείς κρατάμε ένα από αυτά, το Οδυσσέας, όπως τον ονομάζει ο Κιχώτης– και στέκεται μαζί του αρχίζοντας μια χειμαρρώδη κουβέντα παρακολουθώντας ζωντανούς και νεκρούς, νοσοκόμους, ασθενείς και επισκέπτες.
Η υποκρισία των ανθρώπων δεν αγγίζει κανένα ζώο, είναι αποκλειστικό ανθρώπινο προνόμιο. Ό,τι ακούσουμε είναι ρεαλιστικό και αληθινό. Τα ζώα γεννιούνται με την αγάπη μέσα τους, από την πρώτη στιγμή της ζωής τους μέχρι και την τελευταία.
Ο Οδυσσέας είναι ένα σκυλί πονεμένο, που έκανε μια μεγάλη πορεία ανάμεσα στην κακία των ανθρώπων, που όμως δεν έχασε την συντροφικότητά του, απλά έγινε εξαιρετικά επιφυλακτικός με το ανθρώπινο είδος. Μέσα από την ιστορία του, που μας ξεδιπλώνει, θα ακούσουμε την πιο ειλικρινή απάντηση στο τι είναι εντέλει οι άνθρωποι και πώς σκέφτονται, από έναν αδέσποτο σκύλο.
Ο Κιχώτης έχει αφεντικό ή, όπως λέει ο ίδιος, άνθρωπο και η τύχη του δεν τον άφησε να κακοπέσει, οπότε η αγάπη του για τον άνθρωπο είναι διάχυτη σε ό,τι τους αφορά.
Πόσα, άραγε, πράγματα θα μαθαίναμε αν μπορούσαν να μας μιλήσουν τα ζώα;
Πόσες αλήθειες, που είναι καλά κρυμμένες, για τους ανθρώπους που κακοποιούν επειδή απλά μπορούν; Για ανθρώπους που έχουν τα ζώα τους σαν άψυχα αντικείμενα;
Πόσα μυστικά, που οι άνθρωποι δεν θα πουν ποτέ κρύβοντάς τα κάτω από το χαλί;
Ο Κιχώτης αγαπάει τόσο τον άνθρωπό του που γίνεται κάτι σαν αυτόν. Και φυσικά υπάρχουν και τέτοιοι άνθρωποι που δυστυχώς δεν είναι όσοι θα έπρεπε.
Ο Ιβάν Σβιτάιλο και ο Πίτερ Ραντλ είναι φανταστικοί στην σκηνή και όλο το θέατρο κρεμόταν από την ερμηνεία τους σε αυτή την μοναδική παράσταση που είχα την μεγάλη τύχη να παρακολουθήσω.
Υπέροχη διασκευή από την πολύ επιτυχημένη σκηνοθέτη Κωνσταντίνα Νικολαΐδη, σε μια παράσταση που έχει να πει και να δείξει πολλά.
Άλλη μια ακόμα εξαιρετική παράσταση από το θέατρο Αλκμήνη, που είναι ένα από τα κέντρα θεατρικού πολιτισμού και ένας χώρος που είναι όλος ντυμένος με το ιδιαίτερα προσωπικό γούστο που δείχνει την αγάπη για το θέατρο.
Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά την υπέροχη Άντζυ Νομικού, υπεύθυνη επικοινωνίας, την οποία γνώρισα επιτέλους και είδα από κοντά την απεριόριστη αγάπη της για το θέατρο.
Προτείνω ανεπιφύλακτα αυτή την παράσταση και κυρίως να πάρετε μαζί και τα παιδιά σας, γιατί είναι μια ιστορία που μας δίνει τη δυνατότητα να γίνουμε κάπως καλύτεροι.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
