Κωνσταντίνου Πετρολέκα
και ποιο σχοινί σε κρατά δεμένη πισθάγκωνα;
Μέσα στα μάτια σου είναι σταματημένο ένα τοπίο από βροχή και όνειρο,
από νερά που δεν έμαθαν ποτέ τον αριθμό των σταγόνων τους
κι όλο τρέχουν, σαν τον Χρόνο,
ψιθυρίζοντας.
Ένα τρένο φεύγει μέσα στη νύχτα χωρίς έλεος·
Εσύ που γελάς και μαθαίνεις απ' την αρχή τον άνεμο να μιλά και ν' αγκαλιάζει
δώσε μου το χέρι σου·
είναι οι άνθρωποι γεμάτοι φόβο και κάρβουνο
και δεν αξίζει της ζωής παρά θάρρος και περηφάνια.
Εσύ απόσπασμα γνωμικών και λόγων
Κομμάτια από φως και θάλασσα
Μια στιγμή αιωνιότητας
Μια στιγμή αιωνιότητας
κι εγώ ένας μουσικός ολομόναχος
που μέσα στη συντέλεια σκορπώ
τις τελευταίες δάφνες
μιας κάποιας εποχής.
Δώσε μου το χέρι σου!
🌰
Copyright © Κωνσταντίνος Πετρολέκας All rights reserved, 2024
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Κατερίνας Χατζηνικήτα [Μπουμπούκι, λάδι σε καμβά]