Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Αλεξάνδρα Μυλωνά: Το βουβό παράπονο των ανθρώπων, ιδίως εκείνων της τρίτης ηλικίας. Ήθελα να μιλήσω γι' αυτούς, οι οποίοι φεύγουν από τη ζωή ανήμποροι και μόνοι.
Πώς βιώνετε την εμπειρία της ανάγνωσης των έργων σας μετά από ένα χρονικό διάστημα, όταν αυτά έχουν τυπωθεί σε ένα βιβλίο και έχει περάσει καιρός από τη δημιουργία τους; Εξακολουθείτε να συμφωνείτε και να έχετε τον ίδιο ενθουσιασμό;
Α.Μ.: Οι ιστορίες μου, όταν τις γράφω, φωτίζουν τον κόσμο μου «απροκάλυπτα αποκαλυπτικά», για να χρησιμοποιήσω τον υπότιτλο της στήλης μου στο λογοτεχνικό περιοδικό Καρυοθραύστις. Όταν τις διαβάζω τυπωμένες, νιώθω ευγνωμοσύνη για ό,τι μου πρόσφεραν κατά τη διάρκεια της συγγραφής −είναι σώμα από το σώμα μου, το ξέρω− αλλά έχω εκ των πραγμάτων και μια απόσταση από αυτές, που μου επιτρέπει μια πιο κριτική ματιά. Είναι σειρά των αναγνωστών τώρα να τις διαβάσουν, για να φωτίσουν, αν και όπως μπορούν, και τον δικό τους κόσμο κι εγώ να ριχτώ σε νέες συγγραφικές περιπέτειες, πιο ώριμη πλέον.
Έχετε διαφωνήσει ποτέ με τον δημιουργικό εαυτό σας;
Α.Μ.: Όταν δεν του δίνω τον χώρο, τον χρόνο και την ελευθερία που χρειάζεται, τότε, ναι, ο δημιουργικός εαυτός μου διαμαρτύρεται. Σωματικά είναι τα συμπτώματα της διαμαρτυρίας του, συχνότερος ο κεφαλόπονος. Πού να καταλάβει ο έρμος, με την ορμή που τον διακρίνει, τις υποχρεώσεις και τα επείγοντα των άλλων μου εαυτών-ρόλων σ' αυτή την κοινωνία; Γι' αυτό προσπαθώ συνειδητά να τον σέβομαι.
Υπάρχει κάποιο έργο που να το ξεχωρίζετε και γιατί;
Α.Μ.: Όλα τα έργα μου είναι παιδιά μου. Πρώτο βιβλίο «Η φωνή του νερού», δεύτερο το «Εγώ και μερικές φίλες μου», τρίτο το «Πώς τα πας με την απώλεια;», τέταρτο το «Ντελικάλτ ή Εγώ και μερικές φίλες μου, ν. 2» και πέμπτο το «Backpack: Ιστορίες χίμαιρες» (αναφέρω εδώ, χάριν συντομίας, μόνο αυτά που απευθύνονται σε ενήλικες). Δεν ξεχωρίζω κανένα, παρατηρώ όμως ότι στο σύνολό τους αποτυπώνουν την ανάγκη μου για εξισορρόπηση του τραγικού με το κωμικό στοιχείο, για συνδυασμό της λογοτεχνίας με το θέατρο.
Υπάρχουν στιγμές που σας πυροδοτούν βάζοντάς σας σε δημιουργική κίνηση;
Α.Μ.: Κάθε στιγμή ενέχει την αφήγησή της. Μερικές στιγμές απλώς επιλέγουν εμένα, για να τις αφηγηθώ· μπορεί να είναι οριακές στιγμές στη ζωή των ανθρώπων, μπορεί όμως και όχι.
Αναγνωρίζω αυτή την επιλογή από λόγια και εικόνες που αστράφτουν ξαφνικά μέσα μου και με αναστατώνουν. Αυτό συμβαίνει πιο συχνά, όταν βρίσκομαι σε κίνηση σε ανοιχτό χώρο, λ.χ. όταν περπατώ στην παραλία. Τότε ξέρω πως πρέπει ν' ανοίξω το μπλοκάκι μου αμέσως και να σημειώσω ό,τι μου φανερώνεται, να συγκρατήσω την έμπνευση.
Κι αντίστοιχα, υπάρχουν στιγμές για τις οποίες δεν θα γράφατε ποτέ τίποτα;
Α.Μ.: Όπως είπα προηγουμένως, το κάθε τι μπορεί να δώσει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Σημασία έχει κάθε φορά το βλέμμα που παρατηρεί και ο λόγος που αρθρώνεται – από ποια φόρα ψυχής εκπορεύεται.
Αν θα έπρεπε να περιγράψετε το εν λόγω πόνημα με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Α.Μ.: Xίμαιρες. (Άγριες χίμαιρες οι ιστορίες μου – καθένας και το backpack του σ' αυτό το ταξίδι.)
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Α.Μ.: Θα ήταν ταξίδι σ' έναν τόπο, όπου οι άνθρωποι θα ήταν διάφανοι και θα ζούσαν μαζί στη φύση με αξιοπρέπεια, δημιουργικότητα και χαρά· ταξίδι, δηλαδή, στην ου-τοπία.
Ποια είναι η γνώμη σας για τη σύγχρονη βιβλιοπαραγωγή στη χώρα μας σε σχέση με την λογοτεχνία; Έχετε αγαπημένους Έλληνες συγγραφείς;
Α.Μ.: Είναι μεγάλη η βιβλιοπαραγωγή στη χώρα μας τον τελευταίο καιρό. Πολλά βιβλία όμως από τα καινούρια γλιστράνε αμέσως από τα μάτια και τα χέρια μας, χάνονται στο λεπτό. Λίγα είναι εκείνα που διακρίνονται από τον σωρό. Εκείνα που αντέχουν στον χρόνο χάρη στην τέχνη του λόγου τους που μας γραπώνει από την πρώτη σελίδα μέχρι και την τελευταία· που αντέχουν για όσο κρατάει το μελάνι τους ή και «forever» – τυχαίο είναι που θυμήθηκα τώρα το τελευταίο βιβλίο της αγαπημένης Μαρίας Κουγιουμτζή;
Η Αλεξάνδρα Μυλωνά σε μία μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδών μίλησε για και με αφορμή τη συλλογή διηγημάτων της Backpack: Ιστορίες χίμαιρες, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κουκκίδα. Και η αλήθεια είναι ότι «επιστρέφει» στα εκδοτικά πράγματα καλύτερη από ποτέ, πιο μεστή, πιο λογοτεχνική, πιο σκεπτόμενη και πιο αισθαντική. Σοφότερη και διαπεραστική, γράφει ιστορίες σημαντικής πύκνωσης μεταφέροντας όλες τις συναισθηματικές αποχρώσεις, την ατμόσφαιρα και κάθε συνθήκη.
Όμως, τι είναι η χίμαιρα; Μέχρι τον 20ό αιώνα χίμαιρα λεγόταν το αγριοκάτσικο αφού στα αρχαία ελληνικά χίμαρος και χίμαιρα ήταν αντίστοιχα ο τράγος και η γίδα. Χίμαιρα κατά τη βοτανολογία λεγόταν κάθε φυτό με μικτό χαρακτήρα ενώ στην πανίδα είναι ένα υβριδικό πλάσμα. Αν αναγραφεί με κεφαλαίο αρχίγραμμα τότε πρόκειται για το μυθικό τέρας του οποίου η μορφή συνδυάζει στοιχεία κατσίκας, λιονταριού και δράκου. Σήμερα, με τη χίμαιρα εννοούμε το απραγματοποίητο, το αδύνατο, το φανταστικό ή το ουτοπικό κι αυτή είναι η έννοια στην οποία πρέπει να σταθούμε διαβάζοντας αυτά τα διηγήματα. Η δική μου χίμαιρα στην πλάνη, αναγράφεται στο οπισθόφυλλο και με αυτή τη σκέψη κατά νου οφείλουμε να εισχωρήσουμε στις σελίδες του βιβλίου.
Πρόκειται για αξιολογότατη συλλογή διηγημάτων που αξίζει μια θέση σε κάθε βιβλιοθήκη.
Διεκδικήστε το!
Το koukidaki.gr προσφέρει δύο [2] αντίτυπα του βιβλίου σε ισάριθμους τυχερούς αναγνώστες – ένα στον καθένα. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση κλικάρετε εδώ και συμπληρώστε τη φόρμα επιλέγοντας τον συγκεκριμένο τίτλο. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Συμμετοχή στην κλήρωση, που θα γίνει μετά τις 15 Μαρτίου 2025, σημαίνει αποδοχή των όρων, οπότε διαβάστε τους γενικούς όρους. Ειδικότερα [μόνο για αυτή την κλήρωση]: Τα βιβλία θα αποσταλούν/παραδοθούν στους τυχερούς από το koukidaki.gr. Αυτή η δωροθεσία είναι παγκόσμια!
