Ακούω τη βροχή

Νεφέλης Πηγή

Ακούω τη βροχή στα μάτια σου

ακούω τα δάκρυα του ουρανού

μυρίζω το κορμί σου, θέλω να κουρνιάσω στην αγκαλιά σου

να κρυφτώ από τα μάτια του ουρανού

αφήνομαι μέσα στις μελωδίες της φύσης

χωρίς να μπορώ να αντισταθώ

άσε με να υπάρχω στο μυαλό σου σαν ανάμνηση μελαγχολική

πάρε το σώμα μου και ρίξτο σε νερά γαλανά

άσε τον πόνο και τη χαρά της παιδικής μου καρδιάς

κρύψε με μέσα σε θάλασσες βαθιές

και μη νοιαστείς, εγώ θα υπάρξω όπως τα ψάρια και τα κοράλλια

μόνο όχι, μη με πάρεις από κει είναι θάνατος ο κόσμος

και εγώ τον θάνατο δεν τον μπορώ

δεν τον μπορώ, για άλλη μία φορά να νιώσω νεκρή

και πάλι και πάλι να ζήσω, η βροχή σταμάτησε, σταμάτησαν

και τα δάκρυα τα δικά σου και τώρα σιωπή

οδυνηρός ο κατήφορος της αγάπης μου για σένα

όταν το δάκρυ τρέχει είναι σαν ο κόσμος γύρω μου να μην υπάρχει

πάντα, όταν η καρδιά χτυπά είναι σαν η ζωή μου

να λιγοστεύει, το αίμα να ζεσταίνεται

και τα χέρια να παραμένουν κρύα

οδυνηρό να οραματίζεσαι μία αγάπη χωρίς τέλος

ενώ ξέρεις πάντα πως θα υπάρχει σαν τη βροχή, τον άνεμο, τη θάλασσα.

🌰

Copyright © Νεφέλη Πηγή All rights reserved

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Το έργο περιέχεται στη συλλογή της Νεφέλης Πηγή Εφηβικά

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Ευτέρπης [(Έφη Πλωμαρίτου), Ρίτσα - Καρδαμύλη,  ακρυλικό σε καμβά]