Η Κατερίνα Ατσόγλου είχε μιλήσει στο koukidaki.gr για την πρώτη της ποιητική συλλογή Συμβολισμοί αλλά είχα αναφερθεί κι εγώ προσωπικά για το βιβλίο της, που είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Βακχικόν όπως και Το βάρος της μοναξιάς.
Η απάντησή της σχετικά με το πώς ωθείται στην ποιητική ήταν τόσο απόλυτη και βέβαιη, που θα μπορούσε να αποτελεί θεώρημα για κάθε δημιουργό. Είχε πει τότε για την εσωτερική ανάγκη που αναζητά τη λύτρωσή της, για την αγωνία της ώστε να μιλήσουν οι λέξεις της για εκείνη ή για να πει αυτά που νιώθει και είχε καταλήξει στην κατάθεση της αλήθειας (της). Το ίδιο αισθάνθηκα κι εγώ για τα έργα της και το ίδιο εξακολούθησε και στην παρούσα συλλογή. Μια κατάθεση αλήθειας νιώθεις διαβάζοντας και μια λιτή παρουσίαση των στιγμών/εικόνων της χωρίς πομπώδεις εκφράσεις, περιττούς μελοδραματισμούς, στόμφους ή άλλα τερτίπια που υπερβαίνουν το ουσιαστικό ένεκα κάποιας εντύπωσης. Τελικά, νομίζω, αυτή τη λέξη θα διάλεγα για να την περιγράψω ως δημιουργό. Είναι ουσιαστική.
Την ενόχλησα, της έθεσα τις ερωτήσεις μου και εδώ, παρακάτω, μπορείτε να δείτε τι μου έγραψε σχετικά με τη δημιουργία, την ποιητική, την έμπνευση και πολλά άλλα.
Μετά τους «Συμβολισμούς» κρατάμε στα χέρια μας τη δεύτερη ποιητική σας συλλογή Το βάρος της μοναξιάς. Δεδομένου πως η λογοτεχνία κατέχει ένα μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητάς σας, θεωρείτε πως αυτό που σας συνδέει με τη συγγραφή είναι αέναο, δυνατό, κατακλυσμιαίο; Πώς βιώνετε τη σχέση αυτή;
Κατερίνα Ατσόγλου: Η σχέση αυτή δημιουργείται και αναπτύσσεται τόσο με τη γραφή όσο και με την ανάγνωση. Είναι το πρώτο σκίρτημα ενός νεανικού μοναδικού έρωτα που γεννιέται σε ένα λευκό χαρτί. Οπότε ναι, αέναο, δυνατό, κατακλυσμιαίο και συνάμα δραματικό, επίπονο και αβάσταχτο όταν οι λέξεις γίνονται προφητικές, μαχαίρια πάνω σε πληγές.
Πώς βιώνετε την εμπειρία της ανάγνωσης των έργων σας μετά από ένα χρονικό διάστημα, όταν αυτά έχουν τυπωθεί σε ένα βιβλίο και έχει περάσει καιρός από τη δημιουργία τους; Εξακολουθείτε να συμφωνείτε; Έχετε διαφωνήσει ποτέ με τον εαυτό σας;
Κ.Α.: Αυτή η διαφορετική προσέγγιση από την πλευρά του αναγνώστη, δημιουργεί κάποιες φορές αμφιβολίες. Υπάρχει μια αμηχανία κυρίως όταν γράφω ποιήματα για τις διαπροσωπικές σχέσεις. Εξάλλου σημασία έχει η εμπειρία και τα συναισθήματα όσων θα σταθούν και θα διαβάσουν τα βιβλία μου. Ευτυχώς όμως, δεν έχω ακόμη διαφωνήσει με το νόημα των όσων γράφω.
Υπάρχει κάποιο έργο που να το ξεχωρίζετε και γιατί;
Κ.Α.: Εξαιρετικά δύσκολη ερώτηση, δεν νομίζω πως μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο. Να το τοποθετήσω σε άλλη συναισθηματική κλίμακα, σε άλλη τεχνοτροπία, ναι, αυτό μπορεί να συμβεί, αλλά το καθένα έχει ιδιαίτερη θέση στην ψυχή μου.
Υπάρχουν στιγμές που σας πυροδοτούν βάζοντάς σας σε δημιουργική κίνηση;
Κ.Α.: Αρκετές, η σκληρή και άδικη καθημερινότητα, οι επικίνδυνες ιμπεριαλιστικές διαθέσεις των πολιτικών, η απάθεια των πολιτών, αλλά και ο έρωτας που πάντα θα βρει το κατάλληλο έδαφος να ανθίσει, η αγάπη, ο άνθρωπος, η φύση και τα όντα που πάντα με εκπλήσσουν.
Κι αντίστοιχα, υπάρχουν στιγμές για τις οποίες δεν θα γράφατε ποτέ τίποτα;
Κ.Α.: Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να μείνω άπραγη. Να μην τα δημοσιεύσω ίσως, αλλά όχι να μην γράψω για αυτές τις «στιγμές».
Θα συνεχίσετε ποιητικά την εκδοτική σας πορεία; Τι να περιμένουμε;
Κ.Α.: Ναι, έχω ήδη αρκετά ποιήματα που περιμένουν να ενωθούν με άλλα και να αποτελέσουν ένα δομημένο ποιητικό σώμα. Έχω επίσης την επιθυμία να ασχοληθώ με διαφορετικές στιχουργικές μορφές, ως άσκηση και δημιουργία.
Ποια είναι η γνώμη σας για τα βιβλία ποίησης που κυκλοφορούν στη χώρα μας; Έχετε αγαπημένους ποιητές;
Κ.Α.: Η Ελλάδα ανέκαθεν είχε μεγάλη παράδοση στη γραφή και την παραγωγή λογοτεχνικών έργων. Έχουμε πλούτο πεζών και ποιητικών κειμένων. Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια αύξηση γραφής και δημοσίευσης κειμένων και βιβλίων. Το μέλλον θα αποφανθεί. Οι αναγνώστες ορίζουν το παρόν, η ποιότητα το μέλλον. Φυσικά και έχω αγαπημένους ποιητές, κάποιοι ορίζουν και τον τρόπο γραφής μου.
Αν ήξερα την ανηφόρα μουκι αν γνώριζα πως στην καρδιά σου δεν υπάρχω,τόσο χειμώνα δεν θα ξόδευα, για να σε πείσωπως ο κοκκινολαίμης τις νύχτες δεν κοιμάται.
Η Κατερίνα Ατσόγλου γεννήθηκε τον Μάιο του 1977 στην Κόρινθο. Σπούδασε Λογιστική στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών Δυτικής Μακεδονίας και το 2023 ολοκλήρωσε το Μεταπτυχιακό με τίτλο «Δημιουργική Γραφή» στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Σήμερα εργάζεται στη Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης του Δήμου Σικυωνίων. Ποιήματα και κείμενά της δημοσιεύονται σε ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά και blogs. Τον Σεπτέμβριο του 2019 συμμετείχε στη συλλογική ανθολογία των μεταπτυχιακών φοιτητών του ΕΑΠ Κι αν τα κτήρια μιλούσαν (εκδόσεις Κέδρος). Τον Ιανουάριο του 2020 κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή Συμβολισμοί (εκδόσεις Βακχικόν). Τον Απρίλιο του 2021 συμμετείχε στην ανθολογία με θέμα τον Νόστο στο περιοδικό Άπικο, ενώ τον Ιούνιο του 2023 συμμετείχε στην ανθολογία Στο ξάφνιασμα της ομορφιάς για τον Τίτο Πατρίκιο, στο περιοδικό Intellectum. Το 2023 το έργο της συμπεριλήφθηκε στη συγκεντρωτική συλλογή της Εταιρείας Κορινθίων Συγγραφέων 95 Παρουσιάσεις στα Κορινθιακά Γράμματα (εκδόσεις Πολύφεγγος). Διατηρεί ένα προσωπικό ιστολόγιο αφιερωμένο στη λογοτεχνία, το Προοίμιον, και μέσα από τη διαδικτυακή συχνότητα του web radio του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου «δημιουργεί» ραδιοφωνικές εκπομπές, όπου διαβάζει λογοτεχνία κι επιλέγει τη μουσική. Το βάρος της μοναξιάς είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή της.
