Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Σταμάτης Γιακουμής: Το μυθιστόρημα «Pelota» ανήκει στο είδος της επιστημονικής φαντασίας με αναφορές σε ρομποτική, γενετική μηχανική και τεχνητή νοημοσύνη. Ταυτόχρονα, εξιστορεί τις παιδικές μου αναμνήσεις από τον Ολυμπιακό και τον διάσημο ποδοσφαιριστή Πελέ. Τα ανωτέρω συστατικά στοιχεία συνδυάζονται στο πλαίσιο της παγκόσμιας, άκρως επίκαιρης, εκρηκτικής και δυστυχώς ήδη πολιτικοποιημένης προβληματικής του «μετανθρωπισμού», της ενίσχυσης δηλαδή και διεύρυνσης των δυνατοτήτων του ανθρώπινου οργανισμού με την ενσωμάτωση (όχι την απλή χρήση) συσκευών, όπως είναι τα προσθετικά μέλη, αλγόριθμοι διαφόρων εφαρμογών κ.λπ. Τα δώρα αυτά της σύγχρονης επιστήμης είναι γοητευτικά, διότι ποιος δεν θα ήθελε να αγοράσει παράταση ζωής, να αποκτήσει μεγάλες δυνάμεις ή εξαιρετικές ικανότητες! Αρκεί να μην καταλήξει σαν τον αστροναύτη Φάλκον στο Medusa του Άρθουρ Κλαρκ, που είχε τόσα τεχνητά μέλη, ώστε διερωτώνταν αν ήταν ο ίδιος ή μήπως είχε μεταβληθεί ήδη σε ρομπότ και μήπως ο θάνατός του είχε ήδη επέλθει.
Μια και ανήκω στον Κύκλο Ελλήνων Λογοτεχνών Δικαστών, που ασχολείται πολύ έντονα με την προβληματική της τεχνητής νοημοσύνης (βλ. ποιητική συλλογή του κ. Δημήτρη Ορφανίδη Cyborg Sapiens), θεωρώ ότι, δημοσιεύοντας το «Pelota», έβαλα κι εγώ το λιθαράκι μου και μάλιστα με χιουμοριστικό τρόπο στο να προειδοποιήσω τον λαό για επικείμενες δυσάρεστες μελλοντικές εξελίξεις και να συντελέσω ώστε να χρησιμοποιείται η τεχνητή νοημοσύνη προς όφελος του ανθρώπου.
Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Σ.Γ.: Με μία λέξη δεν μπορώ, αλλά μπορώ με τέσσερις: Επιστημονική φαντασία, Ολυμπιακός, Πελέ.
Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Σ.Γ.: Σε κάποια σημεία γίνονται κάποιες αναγκαίες μεταβάσεις και χρονικά άλματα, που οδηγούν από πραγματικές αναμνήσεις σε φανταστικά μελλοντικά σενάρια. Θα συνιστούσα λοιπόν στον αναγνώστη... να προσδεθεί στο κάθισμά του για να αντέξει τις αναταράξεις αυτές και να συνεχίσει να διαβάζει μέχρι να σβήσει το φωτάκι με την ένδειξη ΟΝ... εεε συγγνώμη, μέχρι να τελειώσει το βιβλίο.
Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, πού θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Σ.Γ.: Θα ήταν πολύ μεγάλο, θα μας οδηγούσε μέχρι την Κοπακαμπάνα και τα δάση του Αμαζονίου. Θα κάναμε και μια στροφή για την Μετρόπολε Εκουμένικα, όπου αναπαύεται ο Πελέ. Χρόνος ταξιδίου τουλάχιστον 15 ημέρες, αν θέλουμε να αξίζει τον κόπο.
Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο:
Σ.Γ.:
Πώς τα θυμόταν ο Πελέ όλα αυτά, τα παγκόσμια κύπελλα, τους αντιπάλους που τον σακάτεψαν, την κούραση μεταξύ των αγώνων; Ενθυμούνταν γεγονότα απομακρυσμένα πίσω στο χρόνο, καθόλου τα πρόσφατα, ελάχιστα τα τελευταία χρόνια της ζωής του, που ήσαν απλά κενά απογεύματα, όπου κανείς βαράει το κασελάκι με το οποίο λούστραρε παπούτσια στη νιότη του, ή αντικρίζει απλά το ταβάνι πάνω από ένα νοσοκομειακό κρεβάτι. Αλλά και από τότε πρέπει να είχαν περάσει πολλά χρόνια, όπου το ακλόνητο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα είναι ότι κατά τη λογική πορεία των πραγμάτων θα έπρεπε να είχε πεθάνει. Κι όμως, όχι απλά ήταν ζωντανός, αλλά ένιωθε μία πρωτόγνωρη ευεξία, που δεν την είχε αισθανθεί ποτέ ούτε στα πιο κραταιά του νιάτα. Δεν ένιωθε κούραση, δεν ένιωθε πόνο για πρώτη φορά στα ιστορικά χρονικά!Εκτός αυτού, πολύ περίεργο ήταν ότι θυμόταν τον Ολυμπιακό, ενώ αντικειμενικά η κατάληξη κάποιας από τις αμέτρητες περιοδείες του στον Πειραιά ήταν από τα πιο ασήμαντα περιστατικά της καριέρας του. Μάλιστα, όχι απλά θυμόταν τον Ολυμπιακό, φαινόταν αυτή τη στιγμή να παίζει στον Ολυμπιακό, πώς ήταν αυτό πιθανό;
Ο Σταμάτης Γιακουμής απάντησε σε μια μικρή συνέντευξη μεγάλων βιβλιοταξιδιών για τη νουβέλα του Pelota, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ελκυστής. Στην περίληψη διαβάζουμε:
Τι σχέση έχει το κλωτσοσκούφι, που βοηθούσε τον μικρό Πελέ να ξεχάσει την πείνα του, με τον άρτο και θεάματα της σημερινής ποδοσφαιρικής βιομηχανίας;Τι σχέση θα καταλήξει να έχει σε άλλα εκατό χρόνια, σε χίλια;Σε μια δυστοπία του μέλλοντος, όπου όλες οι ομάδες χρησιμοποιούν ενισχυμένους ποδοσφαιριστές, η ομάδα «Ολυμπιακός-Medica» προσπαθεί να τις ανταγωνιστεί αναγεννώντας το φυσικό ταλέντο του Πελέ.Ποιο είναι το μέλλον του ποδοσφαίρου και της ανθρωπότητας;Ποια θέση παίζει η ψυχή τους;
Ο Σταμάτης μεγάλωσε άμπαλος στην Αθήνα, γιατί κανείς στην οικογένειά του δεν είχε επαφή με την μπάλα. Όταν ένα παιδί τον ρώτησε: «Τι ομάδα είσαι;» εκείνος απάντησε τυχαία ή από φόβο «Ολυμπιακός». «Πειραιώς ή Βόλου;» «Ε… Βόλου». «Εγώ είμαι Πειραιώς και σου δίνω αυτό» και του χάρισε ένα βιβλιαράκι. Ο Ολυμπιακός ήταν σε πτώση και το εξώφυλλο έγραφε «Ο ΛΑΒΩΜΕΝΟΣ ΓΙΓΑΣ». Ποιος ήταν αυτός ο λαβωμένος γίγας; Άρχισε να πηγαίνει μόνος του γήπεδο για να μάθει. Από τότε ο κόσμος έχει γίνει πιο περίπλοκος, όπως και το ποδόσφαιρο. Προσπαθεί να κρατήσει αυτή την παιδική αθωότητα. Επίσης: Ο καπετάνιος τση Ζάκυθος
Διεκδικήστε το!
Οι εκδόσεις Ελκυστής προσφέρουν το βιβλίο σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση κλικάρετε εδώ και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα παρακάτω:
Διαβάστε τους όρους. Συμμετοχή στην κλήρωση, που θα γίνει μετά τις 22 Ιανουαρίου 2025, σημαίνει αποδοχή των όρων. Το βιβλίο θα αποσταλεί/παραδοθεί στον τυχερό από τον εκδότη. Αυτή η δωροθεσία είναι πανελλήνια.
