Καθώς κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή του Πέτρου Πουρλιάκα Ολική διεμπλοκή, από τις εκδόσεις Βακχικόν, κι ενώ διάβαζα το βιβλίο του μου έφερε στο μυαλό μια σειρά ερωτήσεων που δεν είχα ξαναθέσει σε συγγραφείς και ποιητές. Μετά από τόσα χρόνια που κάνω ερωτήσεις σε αυτούς τους δημιουργούς, αρκετές φορές είχα αναρωτηθεί με τι άλλο θα μπορούσα να εμπλουτίσω τη γκάμα μου [κατά τα ψέματα, κάποια ερωτήματα μοιραία επαναλαμβάνονται, από ένα σημείο και μετά] κι αυτό εδώ ήταν το βιβλίο που «ξύπνησε» αυτούς τους νέους «δρόμους» [μην ρωτάτε γιατί, αν και μπήκα σε μια διαδικασία να το εντοπίσω αυτό το «γιατί»]!
Ξαναδιαβάζοντας σε δεύτερο χρόνο το βιβλίο, όταν πια είχα και τις απαντήσεις του κυρίου Πουρλιάκα ανά χείρας, πρόσεξα την ταξιδιάρικη φύση του, την εκδρομική, τον χρόνο που περνά έξω από το σπίτι, την εστία... Δεν γινόταν να μην συνδέσω λοιπόν την αγάπη του για τη θάλασσα με την τρίτη ενότητα του βιβλίου, Της αλμύρας, ή το τετράμηνο ταξίδι του με ιστιοφόρο για να περάσει τη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό με Τα ωκεάνια! Όπως επίσης, μοιραία, συνέδεσα τις αναφορές του για τα ουράνια, τα θεϊκά και τα συμπαντικά με τη διερευνητική του «ματιά», εκείνη που τον ωθεί να ανακαλύψει τον κόσμο – ή να τον αποκωδικοποιήσει, τρόπον τινά. Τότε μου ήρθε να τον ρωτήσω αν έχει αντιρρήσεις ή διαφωνίες με τον εαυτό του όταν ξαναδιαβάζει τα κείμενά του μετά από καιρό κι αν η ποιητική τού είναι το ίδιο απαραίτητη με το οξυγόνο.
Εκμεταλλευόμενη το γεγονός και δεδομένου ότι εντόπισα τον ποιητή και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμά μου, παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τι λέει για την ποίηση και τη συγκεκριμένη συλλογή του.
Μετά τις Πνοές κρατάμε στα χέρια μας τη δεύτερη ποιητική συλλογή Ολική διεμπλοκή. Δεδομένου πως η λογοτεχνία κατέχει ένα μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητάς σας, θεωρείτε πως αυτό που σας συνδέει με τη συγγραφή είναι αέναο, δυνατό, κατακλυσμιαίο; Πώς βιώνετε τη σχέση αυτή;
Πέτρος Πουρλιάκας: Πράγματι το βιώνω δυνατό και κατακλυσμιαίο επειδή γράφω σαν να διαβάζω· τόσο γρήγορα. Δεν γνωρίζω αν θα παραμείνει αέναο. Ο χρόνος θα το φανερώσει.
Πώς βιώνετε την εμπειρία της ανάγνωσης των έργων σας μετά από ένα χρονικό διάστημα, όταν αυτά έχουν τυπωθεί σε ένα βιβλίο και έχει περάσει καιρός από τη δημιουργία τους; Εξακολουθείτε να συμφωνείτε; Έχετε διαφωνήσει ποτέ με τον εαυτό σας;
Π.Π.: Τα περισσότερα εξακολουθούν να με ενθουσιάζουν και να με συγκινούν. Φυσικά έχω διαφωνήσει ορισμένες φορές μα αποτελούν εξαιρέσεις. Εμείς οι άνθρωποι αλλάζουμε και αυτό δεν πρέπει να μας φοβίζει. Κάθε άλλο.
Υπάρχει κάποιο έργο που να το ξεχωρίζετε και γιατί;
Π.Π.: Όχι δεν υπάρχει.
Υπάρχουν στιγμές που σας πυροδοτούν βάζοντάς σας σε δημιουργική κίνηση;
Π.Π.: Μόνο τέτοιες υπάρχουν, αλλιώς γιατί να γράψω; Κι ενώ αυτές οι στιγμές είναι μαγικές, απροσδιόριστες και απροσδόκητες, πολλές φορές υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες. Μια φορά σκέφτηκα δυο τρεις αράδες για ένα μυθιστόρημα, που έγραφα εκείνη την εποχή, αλλά ήμουν στο βουνό κι έτρεχα δίχως τηλέφωνο και τίποτα καλούδια που να μπορούσα έστω να καταγράψω. Για να μην τα ξεχάσω πήρα ένα ξύλο και έγραψα στο χώμα την κεντρική ιδέα εν είδει στενογραφίας. Μετά από ώρες που έφτασα στο αυτοκίνητο δεν είχα τα κουράγια να ξαναπάω σ' εκείνο το σημείο, ήταν καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα· το θυμάμαι ακριβώς. Την επόμενη το πρωί είπα να κινήσω μα έβρεχε. Πάνε οι λέξεις, παντρεύτηκαν με το χώμα· γίνανε λάσπη!
Κι αντίστοιχα, υπάρχουν στιγμές για τις οποίες δεν θα γράφατε ποτέ τίποτα;
Π.Π.: Φυσικά και υπάρχουν. Δεν με φοβίζουν και δεν τις ενοχλώ. Αυτά τα πράματα γίνονται «κοινή συναινέσει».
Θα συνεχίσετε ποιητικά την εκδοτική σας πορεία; Τι να περιμένουμε;
Π.Π.: Να μην περιμένετε τίποτα. Οι εκπλήξεις εξάλλου ομορφαίνουν τη ζωή μας!
Ποια είναι η γνώμη σας για τα βιβλία ποίησης που κυκλοφορούν στη χώρα μας; Έχετε αγαπημένους ποιητές;
Π.Π.: Έχω αγαπημένα ποιήματα, όχι ποιητές.
Αναλαμπή πελώρια από μακριά που έρχεται,σημάδι πως κοντεύει ένα τέλος, που για τέλος νομίζουμε,σημάδι πως κοντεύει μια αρχή, που για αρχή δεν θα μοιάζει,το πρώτο ψέμα της ζωής μας εμείς σε εμάς το είπαμε.
Ο Πέτρος Πουρλιάκας γεννήθηκε το 1969 στην Καστοριά με καταγωγή απ' το ορεινό χωριό Βλάστη. Είναι εμπνευστής και πρωτεργάτης των Διάπλων του Αιγαίου Πελάγους που από το 1994 έως σήμερα (Ομάδα Αιγαίου) προσφέρουν εθελοντικά ιατρικές και κοινωνικές υπηρεσίες στους νησιώτες με μεγάλη επιτυχία. Πέρασε τη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό Ωκεανό με πλήρωμα έξι ατόμων σ' ένα ταξίδι τεσσάρων μηνών απ' τον Πειραιά στην Αμερική μ' ένα ιστιοπλοϊκό 12 μέτρων, με αποκλειστική χρήση πανιών. Έχει ταξιδέψει μ' όλα τα μέσα σε πάνω από 60 χώρες της γης και είναι δρομέας μεγάλων αποστάσεων βουνού και ασφάλτου με εγκαταλείψεις και τερματισμούς σε πολλούς αγώνες, μαραθώνιους και υπερµαραθώνιους. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή Πνοές (1997), το ημερολόγιο ταξιδιού Πέρα από τις στήλες (εκδόσεις Νέα Σύνορα Λιβάνη, 2005), τα ιστορικά μυθιστορήματα Νενικήκαμεν: Η ιστορία του Φειδιππίδη, του πρώτου Μαραθωνοδρόμου (εκδόσεις Πηγή/iWrite, 2020), το οποίο κυκλοφόρησε και στα αγγλικά το 2021 από τις PC Publications, και Αλμυρό μετάξι: Η ιστορία ενός ιαπωνικού πλοίου στη φλεγόμενη Σμύρνη το 1922 (Εκδοτική Αθηνών, 2022). Το ποίημά του Στις γειτονιές του ήλιου βραβεύτηκε από τον Σύνδεσμο Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου το 2022. H Ολική διεμπλοκή είναι η δεύτερη ποιητική συλλογή του.
