koukidaki: Μέχρι να γυρίσεις πίσω

Χρήστου Ντικμπασάνη

Δεν έχει φύλλα φέτος το φθινόπωρο

Ένας άγριος άνεμος

λυσσομανάει μέσα στην παιδική ψυχή μου

Οι οιμωγές των οικείων μου τρυπούν την ακοή μου

Θα καραδοκεί για πάντα στη μνήμη μου ο πόνος τους

Μέσα στην αγνή καρδιά μου πέφτει πηχτό σκοτάδι

Υψώνω τα χέρια μου,

ικετεύοντας τον αδιάφορο Θεό

ν' απαλύνει τον καημό μου

Μπορεί να λάμπει ο Ήλιος σε άλλες χώρες μακρινές

μα εδώ στη δική μου πατρίδα ο ουρανός γεμίζει κάπνα

και αποκαΐδια σάρκας, ονείρων, πόθων

Δήμιοι ετοιμάζουν δείπνο στις πόλεις μου

μα ξεχνούν να σβήσουν τη φωτιά στη θράκα

του μίσους και της οργής τους

Τώρα μικρέ πρόσφυγα εαυτέ μου

μην πεις πως δε χόρτασες πυρωμένο θάνατο

Τα ερείπια των ονείρων σου ματώνουν τις ημέρες σου

Τα τσακισμένα απ' τα πόδια του εχθρού παιχνίδια σου

που άφησες στη μοναξιά τους,

θα αιμορραγούν συνέχεια μέχρι να γυρίσεις πίσω

🍂

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Κώστα Βλάχου [Θαλασσινά, λάδι σε καμβά]