Τενεσί Ουίλιαμς· από μόνο του αυτό το όνομα μας παραπέμπει στο τι θα παρακολουθήσουμε. Την Λυσσασμένη γάτα έτυχε να την παρακολουθήσω στην κινηματογραφική της μεταφορά, του 1958, σε σκηνοθεσία Ρίτσαρντ Μπρουκς. Παρότι δεν είμαι φίλη του μελοδράματος ήταν μια ταινία που μου τράβηξε το ενδιαφέρον.
Στο θέατρο δεν είχα την τύχη να την παρακολουθήσω ποτέ. Παρασκευή, όμορφη βραδιά και φτάνω στο θέατρο Αθηνά σαν έμαθα ότι θα παιχτεί η Λυσσασμένη γάτα. Για του λόγου το αληθές αυτό που με τράβηξε περισσότερο ήταν ο Γιάννης Βούρος και όλοι υπόλοιποι συντελεστές.
Λίγο πολύ όλοι γνωρίζετε την υπόθεση του συγκεκριμένου θεατρικού έργου. Μια φαινομενικά καθώς πρέπει οικογένεια, που μέσα στα σπλάχνα της κρύβει πολύ πόνο και μυστικά.
Με σκλάβωσε η ερμηνεία του Πέτρου Λαγούτη. Είχε δύσκολο έργο να επιτελέσει. Έβγαλε όλο τον πόνο του χαρακτήρα, που υποδύθηκε, μαγεύοντας το κοινό. Το ποτό και η κατάθλιψη αγκαλιάζουν τον Μπρικ, το δε πρώτο δεν τον αφήνει να κοιτάξει κατάματα την πραγματικότητα, η δε κατάθλιψη τον βυθίζει σε έναν κόσμο ψεύτικο. Η σκηνή γέμιζε από την παρουσία του προκαλώντας μου την ανάγκη να μπω στο μυαλό του, να δω τι σκέφτεται. Δίπλα του η δυναμική και πανέμορφη Μάγκι – Μάρθα Λαμπίρη-Φεντόρουφ– μοιάζει σαν μια βοήθεια που με την αιχμηρή της γλώσσα προσπαθεί να βγάλει τον αγαπημένο της σύζυγο από το τέλμα το οποίο είχε επιλέξει να ζει.
Το θεατρικό έχει ως κεντρικό θέμα την οικογένεια. Μας μεταφέρει σε μια γιορτινή ημέρα, μιας και ο αρχηγός της οικογένειας έχει γενέθλια και έχουν όλοι μαζευτεί να του ευχηθούν. Πατέρας, ο αγαπημένος μου από τα εφηβικά μου χρόνια Γιάννης Βούρος. Επιβλητική η παρουσία του. Βρίσκεται στο τέρμα της ζωής του ενώ ο ίδιος δεν το γνωρίζει. Τα παιδιά του, του κρύβουν την αλήθεια και εκεί φαίνεται καθαρά πώς ένα ψέμα (που αγιάζει τα μέσα όπως λέει ο λαός) μπορεί να δώσει δύναμη σε έναν άνθρωπο ακόμα και αν έχει λίγες ημέρες ζωής. Στις οικογένειες υπάρχουν τέτοια ψέματα, υπάρχουν και άλλα ψέματα, αυτά που πικραίνουν και χαλάνε τις καρδιές, χωρίζουν αδέρφια και ρίχνουν τις μανάδες σε μια πλάνη ότι όλα τα έχουν πράξει σωστά στο μεγάλωμα των παιδιών τους. Αιχμηρά «αληθινά» ψέματα και μια ειλικρίνεια που παγώνει.
Ήταν μια συναρπαστική μεταφορά. Δεν θα ήθελα να δώσω περισσότερες πληροφορίες διότι κάθε παράσταση κρύβει πολλά μυστικά, που θα ήθελα να τα ανακαλύψετε. Θα φύγετε γεμάτοι από μηνύματα και τροφή για σκέψη.
Όσον αφορά εμένα, δεν είμαι κριτικός θεάτρου, είμαι μια ονειροπόλος συγγραφέας που απλά αποτυπώνω τις σκέψεις μου στο χαρτί, αυτό οφείλω να το αναφέρω σε κάθε κείμενο που γράφω για θεατρικές παραστάσεις.
Καλή θέαση.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
