Γιάννη Σμίχελη
3
Δεν διεκδικώ τίποτα, ούτε υπερασπίζομαι τα κεκτημένα
Είμαι ο εαυτός μου κι αγωνίζομαι όχι για το επιμέρους
Μα για τ' ολόκληρο, αυτό που υπάρχει, Eigentum ist Konvetion mit Ungleichkeit (ιδιοκτησία είναι σύμβαση με την ανισότητα)
Μετά την πτώση αυτού του πολιτισμού
Αυτού που πατάνε τα γαμψά νύχια, Kriegt führt zur Vereinbarung mit purer Ungleichheit (ο πόλεμος οδηγεί σε συμφωνία με την αδικία)
Της σαρκοβόρας κουλτούρας
Και την κρατάνε μέσα στα μαύρα αφρισμένα νερά του ωκεανού της απόγνωσης
Χάρη στην σκέψη σου γίνομαι ψάρι, Familie versteckt Illusion (οικογένεια κρύβει αυταπάτη)
Με τα βράγχια μου αντέχω, Religios ist die Definition des Betruges (Θρησκεία είναι ορισμός της απάτης)
Και με τις πληγές από τις βίαιες λόγχες
Διαφεύγω, κρύβομαι με την εικόνα σου στον κόρφο μου
Κρύβομαι στα σκοτάδια των βυθών, Tätigkeit befindet nur in Feiertag (δραστηριότητα υπάρχει μόνο στην αργία)
Μ' αγαπώ γιατί σ' αγαπώ
Με σώζω γιατί μ' εμπνέεις Arbeit ist Sklaverei (δουλειά είναι σκλαβιά)
Είσαι τ' οξυγόνο μου, το φως μου Werk ist möglich nur in Freiheit (Έργο είναι εφικτό μόνο στην ελευθερία)
Τ' άστρο μου και η γοργόνα των ονείρων μου.
Εκπληρώνομαι και μόνο που με σκέπτεσαι, Innere Freiheit geht nach Verrücktheit (Εσωτερική ελευθερία πηγαίνει στην τρέλα)
Ένας πειθαρχημένα ελεύθερος άνθρωπος με την φροντίδα της αύρας σου
Η διαίσθηση μας γαλουχεί και οι κορυφώσεις μας
Δεν έχουν ταβάνι, äußere Freiheit nach Revolution (η εξωτερική ελευθερία στην επανάσταση)
Μονάχα την αέναη ανοδική πορεία της αγάπης
Παραδίδομαι στην απόγνωση της ποίησης
Αυτή που νιώθει την σιωπή του ποιητή, Ich bin Atemzug (Είμαι αναπνοή)
Εμβαθύνω στη μοναξιά των συναισθημάτων, Erster Schritt nach klarer Kognition (πρώτο βήμα προς την καθαρή νόηση)
Στην υπερβατική διάσταση της υπερβολής τους
Πλημμύρες, εκρήξεις, πυρκαγιές, θαλασσοταραχές, ohne Bedingungen, Normen, Richtlinien (άνευ όρων, τάσεων, οδηγιών)
Καταιγίδες, τυφώνες και κεραυνοί
Όλα τα άγρια στοιχεία της φύσης στην υφή τους, tief in Selbstständigkeit (βαθιά στην αυτοτέλεια)
Κι αν ένα λιβάδι καταπράσινο και ολάνθιστο σε ηλιόλουστη μέρα
Είναι η θαλπωρή και γαλήνη τους, Die Verlierer wandern nach Siege (Οι ηττημένοι τραβούν προς νίκες)
Μόνο ο κυματισμός της κοσμικής υλοενέργειας στο διάστημα
Φέρει το μυστικό της αρμονίας τους. Heute ist die Revolution mehr vielfältig, Vertiefung in Kern des Lebens totale Veränderung der Definition der Natur, komplette Umwandlung von Mensch und Umgebung mit dem Ziel die Freiheit des Existenz Dauerhafte radikale Aktionen auf dem Niveau von Mentalität (Σήμερα η επανάσταση είναι πολυδιάστατη εμβάθυνση στον πυρήνα της ζωής, πλήρη αλλαγή του ορισμού της φύσης, ολοκληρωμένη μεταμόρφωση ανθρώπου και περιβάλλοντος, με σκοπό την ελευθερία της ύπαρξης διαρκείς ριζοσπαστικές δράσεις στο επίπεδο της νοοτροπίας)
Κι όμως η ανώτερη ομορφιά είναι αυτή που μας περιβάλλει άμεσα,
Και η ανώτατη εκείνη που φανταζόμαστε στα όνειρά μας ξυπνητοί,
Καμία εξέγερση δεν είναι ικανή για επανάσταση,
Παρά εκείνη της διαίσθησης
Καθώς είναι επιδέξια
κόντρα σε λογική, επιχειρήματα, δεδομένα
Και επικρατούσες αντιλήψεις να φέρει
Την αλήθεια ακροθιγώς στο ψυχανέμισμα
Και όποιος έχει την τόλμη
Να την ακολουθήσει μέσω των εκλάμψεών του
Στον κυκεώνα των παραποιήσεων
Και να τον διαβεί ακέραιος μέχρι
Να εκτοξεύσει τα κύτταρά του στον ορίζοντα της ελευθερίας
Εκεί πια η αγάπη είναι γυμνή
Μέχρι τότε κρύβεται για να την διαλέξουν όσοι
Αφοσιώνονται στην αναζήτησή της
Αλλιώς μπορεί και να παγώσει για αιώνες
Στους παγετώνες της υπομονής
Είναι αδύνατον να μην σε σκέφτομαι
Διαρκώς σε βρίσκω κάπου, Impuls der Fantasie (παρόρμηση της φαντασίας)
Στα τασάκια πάντως τ' όνομά σου γραμμένο
Με την στάχτη μοιάζει σαν εύθραυστη σιγή
Έτοιμη να εξαφανιστεί
Να χαθεί για πάντα στα χάη
Όπως και ο Σκαρίμπας με το άγιο τραγί του
Στα όνειρα θηλυκών θησαυρών. Die Wichtigkeit jedes Fehlers (η σημασία κάθε λάθους)
Φαντάσου πως μιλάς με τα πιρούνια
Καθώς μ' αυτά τρυπάω τα κολοκυθάκια
Τους εκμυστηρεύεσαι τη γόνδολα των επιθυμιών σου
Και κείνα γίνονται ευχαρίστως κουπιά
Να ταξιδέψεις στα ποτάμια των γεύσεων
Εκείνων των αοράτων μυρωδάτων τραγουδιών
Των θροϊσμάτων της χαράς στα πιο ταπεινά πράγματα
Κάπως έτσι χάνομαι και δεν μετράω τον χρόνο μακριά σου
Αφήνομαι στα παραστρατήματα των στίχων, Spontanität der Aura (αυθορμητισμός της αύρας)
Στους λαβυρίνθους των λεκτικών ενδυμάτων
Και στα δοκιμαστήρια των γλωσσικών πολυκαταστημάτων
Εγκαταλείπομαι στην βαβυλωνιακή μέθη, auf der tiefsten Ebene von Wesen (στο πιο βαθύτερο επίπεδο του πλάσματος)
Και παλεύω να κάνω όσο πιο παιχνιδιάρικα και εξυπνακίστικα
Γλωσσικά λάθη
Μπας κι ανοίξω μια κρυμμένη βρύση
Πρωτότυπων συναισθηματολέξεων και διπλοπενιές
Σαλεμένων ανέκδοτων, ohne Rahmen von sozialem Gewissen (χωρίς πλαίσια της κοινωνικής συνείδησης)
Αυτών που έχουν τόσο αλάτι σε μια εικόνα
Με την περιγραφή λέξεων, χειρονομιών και γκριματσών
Όσο ένα πέλαγος. Wenn die Gesselschaft faul ist (όταν η κοινωνία είναι σάπια)
Πώς αλλιώς να ντύνω τις μνήμες μου για σένα
Με τα παραμυθάκια της απόδρασής μου, dann kann man sein Selbst in Universum suchen (τότε μπορεί να ψάξει ο άνθρωπος τον εαυτό του στο σύμπαν)
Και να μπορώ να σταθώ όρθιος
Στο σκοτεινό δάσος των εφευρημάτων, neue natursoziale Infrastruktur zu bilden (νέα φυσικοκοινωνική υποδομή να διαμορφώσει)
Της μοναξιάς μου.
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το κείμενο αποτελεί μέρος της συλλογής του Γιάννη Σμίχελη Διάχυση. Μέρος τρίτο: Το ξωτικό της ποίησης: Ένας ακατάλυτος έρωτας
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Maria Berrio.
Η συλλογή δημοσιεύτηκε τμηματικά στο koukidaki.gr από τον Απρίλιο του 2024, κάθε Παρασκευή. Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συλλογή ξεκινήστε από εδώ. Ή συνεχίστε στο επόμενο.
