Γιώργος Κιμούλης, αμφιλεγόμενη προσωπικότητα για πολλούς. Κάτι που δεν αφορά την τέχνη του και δεν την αφορούσε ποτέ.
Μαθαίνω ότι ανεβαίνει το έργο Η συνάντηση του συγγραφέα Stephen Belber, σε σκηνοθεσία του ίδιου του Γιώργου Κιμούλη. Μαζί του συναντάμε την Κατερίνα Θεοχάρη και τον Βασίλη Γιακουμάρο.
Ο Γιώργος Κιμούλης με είχε στιγματίσει με το Νοκ άουτ όπου το υποκριτικό του ταλέντο ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Δεν είχε τύχει να τον συναντήσω ποτέ στο θέατρο. Ήταν για εμένα μια συναρπαστική ευκαιρία παρά τα όσα σχόλια άκουσα όταν εξέφρασα την επιθυμία μου να παρακολουθήσω το εν λόγω θεατρικό.
Το φουαγιέ γεμάτο από γνωστούς του θεατρικού κόσμου και άγνωστους που απλά θέλησαν να βρεθούν εκεί για τον ίδιο λόγο που βρέθηκα και εγώ. Η παράσταση άργησε να ξεκινήσει λόγω της μεγάλης προσέλευσης. Αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα γιατί κάτι τέτοιες καθυστερήσεις μόνο για κακό δεν είναι. Το τρίτο κουδούνι χτύπησε και η σκηνή γέμισε από την παρουσία του Γιώργου Κιμούλη. Σε έναν ρόλο που με ξάφνιασε.
Το έργο μας παρουσιάζει τον Τόμπι Πάουελ έναν χαρισματικό χορευτή που στο τέλος της καριέρας του παραδίδει μαθήματα χορού για να επιβιώσει. Έναν ομοφυλόφιλο χορευτή που οι επιλογές του καθόρισαν τη ζωή του ολόκληρη.
Στην σκηνή παρουσιάζεται και ένα ζευγάρι που αποζητά να μάθει πληροφορίες για την καριέρα του Τόμπι. Εκείνος θα ανοιχτεί. Θα μιλήσει για τη ζωή του για το πώς μπορεί να ζήσει κάποιος σε μια κοινωνία που δεν τον αποδέχεται. Πώς όλοι αυτοί οι ταλαντούχοι άνθρωποι καταλήγουν να ζουν σαν σε «σέχτα» προκειμένου να απογειωθεί η καριέρα τους.
Είδα έναν Γιώργο Κιμούλη σε έναν συναρπαστικό ρόλο. Με λεξιλόγιο αβίαστο και χωρίς πρέπει. Η Κατερίνα Θεοχάρη και ο Βασίλης Γιακουμάρος εμφανίστηκαν να δέσουν το γαϊτανάκι της ζωής του Τόμπι.
Μια ιστορία γεμάτη από πάθη, αλήθειες και μυστικά. Ένας άνθρωπος που πάλεψε ώστε το όνειρό του να γίνει πραγματικότητα και στο απόγειο της καριέρας του μένει μόνος, αυτός και οι αναμνήσεις του. Θα το χαρακτήριζα μαύρη κωμωδία με τις λιγοστές γνώσεις που έχω ως θεατής και μόνο. Η θλίψη και η μοναξιά είναι συμπρωταγωνιστές του Τόμπι αποκαλύπτοντας έτσι στους θεατές ότι όλα έχουν ένα τίμημα. Ποιο είναι αυτό; Θα προτιμούσα να το ανακαλύψετε μόνοι σας.
Εγώ έφυγα από το θέατρο με τα μάτια γεμάτα δάκρυα και συναισθήματα που «μπούκωσαν» το στέρνο μου. Η τελευταία σκηνή με στοίχειωσε! Δεν έχω νιώσει ποτέ έτσι. Με επηρέασε ο Τόμπι, η ζωή του και ο τρόπος που αντιμετώπιζε τις καταστάσεις.
Εύχομαι ολόψυχα να πάει πολύ μακριά αυτή η παράσταση.
Καλή θέαση.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
