Στον νεότερο συγγραφέα, που ανήκει δικαιωματικά στην πάστα των μεγάλων συγγραφέων της Ρωσίας, στον Αλεξέι Αρμπούζοφ, ανήκει το υπέροχο του έργο Φθινοπωρινή ιστορία που φιλοξενεί φέτος το θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης.
Ένα πολύ καλό ζευγάρι ηθοποιών, η Πέμη Ζούνη και ο Σταύρος Βαλμάς, «ντύνουν» εξαιρετικά στην σκηνή, κομμάτι κομμάτι, την πολύ ανθρώπινη ιστορία του συγγραφέα για δύο ανθρώπους με περασμένη την αρχική νεότητα οχυρωμένους σε τείχη που έχουν δημιουργήσει οι ίδιοι από τις χρόνιες απογοητεύσεις και τα ανεκπλήρωτα όνειρα.
Μα έρχεται η ώρα που πρέπει να τα ρίξουν, εάν μπορέσουν φυσικά, σε μια προσπάθεια να πλησιάσει ο ένας τον άλλον.
Ο γιατρός Ροντιόν και και η Λίντια, πρώην ηθοποιός, θα συναντηθούν τυχαία σε ένα θεραπευτήριο στην Ρίγα. Η Λίντια, με έναν αυθορμητισμό και μια τρέλα που κρύβουν καλά τις μεγάλες πικρές που έχει ζήσει, ζει σε έναν ονειρικό κόσμο από ψέματα που έχει κατασκευάσει για να μπορέσει να επιβιώσει. Ο γιατρός Ροντιόν, κυνικός και αφαιρετικός, έχει τη δουλειά του στο θεραπευτήριο και παρατηρεί την ζωή χλευάζοντάς την, μια που απέχει από καιρό από αυτήν. Και οι δύο μεταφέρουν το ψέμα που ζουν και πονάνε μακριά από την επαφή που έχουν ανάγκη, προσπαθώντας να πείσουν για το πόσο καλά είναι, χωρίς ωστόσο να το καταφέρνουν.
Ο ένας αλλάζει τον άλλον σταδιακά και απόλυτα διότι συμπληρώνει ο ένας τον άλλον.
Η ηλικία είναι άραγε τροχοπέδη για τον έρωτα; Για την αγάπη;
Μπορούν να ξεφύγουν από την πλάνη που τόσα χρόνια έχουν πλάσει;
Η έλξη, που θα νιώσει ο ένας για τον άλλον, άραγε θα είναι ικανή να σπάσει τα δεσμά τους;
Υπάρχει άραγε η δυνατότητα αλλαγής σε αυτούς που πλησιάζουν στην σύνταξη;
Ή απλά τελειώνει η ζωή και αναπολούν ό,τι έζησαν παλιά;
Με πολύ χιούμορ αλλά και με σκληρό λόγο οι δύο πολύ καλοί μας ηθοποιοί, με μια τρομερή χημεία, μας ταξιδεύουν στην απόλυτη ανάγκη του ανθρώπου να νιώσει ζωντανός.
Ο άνθρωπος έχει ανάγκη τον άνθρωπο.
Μια από τις καλύτερες παραστάσεις, μας χάρισαν απλόχερα, με πολύ χιούμορ και την προσπάθεια της ανακάλυψης της αγάπης, η Πέμη Ζούνη και ο Σταύρος Βαλμάς.
Η Βάνα Πεφάνη παίρνει άριστα στην σκηνοθεσία και στην απόδοση του νοήματος που θέλει να δώσει το έργο στους θεατές.
Πολύ έξυπνη η προσθήκη του Στέφανου Δαφνή που συνοδεύει με τον ήχο της τρομπέτας του την Φθινοπωρινή ιστορία σε όλες τις στιγμές της.
Θα ευχαριστήσω ξεχωριστά και την Ιωάννα Πεφάνη για τη διάθεση των προσκλήσεων κι έτσι είχα τη χαρά να δω μια τόσο όμορφη παράσταση.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου