Θέατρο Θέατρο Noūs - Creative space. Μια ιδιαίτερη παράσταση με τίτλο Εντολή από τη γραφή της Διδώς Σωτηρίου, αυτόπτης μάρτυρας σε ό,τι αφορά την σύλληψη του Νίκου Μπελογιάννη, τις δύο δικές και την επιτακτική θανάτωσή του με την κατηγορία της κατασκοπίας.
Η Διδώ Σωτηρίου, μέσα στις δύσκολες συνθήκες της εποχής, έρχεται σε επαφή με τον Μπελογιάννη που διατηρεί σχέση με την αδελφή της Έλλη Παπά. Με ιδιαίτερο τρόπο προσέγγισε τα γεγονότα, αφαιρώντας όποια προσωπική αφήγηση, αλλά με στοιχεία από τις εφημερίδες της εποχής. Με έξι αυτόπτες μάρτυρες, που μας μεταφέρουν τις συνθήκες εκείνης της σκοτεινής εποχής, τα πολιτικά πηγαδάκια, τις διαφωνίες, τις φυλακές και τις εκτελέσεις.
Ο κόσμος έστειλε περισσότερα από 250.000 μηνύματα συμπαράστασης για τη μη θανάτωση του Μπελογιάννη, που όμως είχε αποφασιστεί τελισίδικα.
Ο Μπελογιάννης σταθερός στις ιδέες του για ένα καλύτερο αύριο, πάντα χαμογελαστός μέχρι την τελευταία του στιγμή, ιδεαλιστής, κουβαλώντας τις ελπίδες και την τιμή ενός ολόκληρου έθνους, που αγνοήθηκε από την εξουσία. Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, όπως όλοι τον ξέρουμε, ανεξάρτητα εάν ζήσαμε ή όχι τα γεγονότα της τότε εποχής.
Ο πραγματικός Γολγοθάς, που αντιμετώπισε με πίστη στις ιδέες του, από ένα καθεστώς που ήθελε να φιμώσει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη κι έπρεπε να τερματίσει την πορεία του εκφραστή της.
Η δύναμη ψυχής αυτού του ανθρώπου είναι μετά από σχεδόν εβδομήντα χρόνια έμπνευση για τις νεότερες γενιές. Ο Εμφύλιος, που χώρισε στα δύο ένα έθνος, λίγο μετά την απελευθέρωσή του από τους Γερμανούς. Αυτή η ντροπή που έκανε εχθρούς Έλληνες και που ακόμα και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, δημιουργεί αντιπαλότητα.
Με σκηνοθέτη την έμπειρη Νάντια Δαλκυριάδου, υπεύθυνη και για τη διασκευή και την δραματουργία του έργου, παρουσιάζει μια άρτια παράσταση γνωστοποιώντας στις νεότερες γενιές ένα κομμάτι της νεοελληνικής ιστορίας που πληγώνει αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί.
Οι πολύ καλοί ηθοποιοί που επιλέχτηκαν, για την παρουσίαση του έργου, προσφέρουν στο κοινό την σοβαρότητα και το πνεύμα της εποχής σωστά, μεταφέροντας απλόχερα τα μηνύματα του παρελθόντος στο σήμερα.
Ο Μπελογιάννης προκάλεσε και προκαλεί έμπνευση για την ανάγκη του ανθρώπου να διεκδικεί τα θέλω του χωρίς εκπτώσεις και η παράσταση, που πρέπει οπωσδήποτε να δουν οι νεότεροι, απεικονίζει κυρίως αυτό.
Τον άνθρωπο με το γαρύφαλλο.
Τον άνθρωπο που χαμογελούσε.
Τον άνθρωπο που δεν κατάφεραν να σπάσουν.
Αξίζει να αναφερθεί ότι το εμβληματικό βιβλίο της συγγραφέως παρουσιάζεται σε παράσταση για πρώτη φορά και κατά τη γνώμη μου έπρεπε να γίνει πολύ νωρίτερα.
Η Ιστορία μας όσο και εάν πληγώνει πρέπει να παρουσιαστεί απλά, όπως σε αυτή την θεατρική σκηνή, για να θυμίζει ότι οι αξίες είναι ανεξίτηλες από τον χρόνο και η αλήθεια δεν μπορεί να φιμωθεί.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου