Βροχή

Νεφέλης Πηγή

Βροχή, στάλες αγάπης, μοναξιάς αέρας, χάδι από χέρι γνωστό και αγαπητό

αχ βροχή που κάθε φορά που μου χτυπάς την πόρτα εγώ πενθώ

πώς να περπατήσω μαζί σου βροχή;

μέσα στο μουντό σου τοπίο που το κορμί μου είναι ράκος

και η καρδιά μου κίτρινο φύλλο;

εγώ θέλω ήλιο και θαλασσινό αέρα

τι κρίμα να μην μπορείς να μαντέψεις τις σκέψεις μου

την μοναξιά την αποψινή και το κρύο στην καρδιά

παγωνιά και θλίψη όλα μαζί κοντά μου

αχώριστοι σύντροφοι σε κάθε βήμα

βρέχει σταγόνες θλίψης και εγώ μόνη

δίχως το δικό σου χάδι, δίχως τη δική σου ανάσα να φυσά στον λαιμό

φτάνει πια η βροχή!

Άλλο δεν μπορώ να μιλήσω, λιγόστεψαν τα δάκρυα στα μάτια

χάθηκαν τα λόγια, μην με βασανίζετε άλλο

υπάρχουν και άλλοι δρόμοι από αυτούς που μου δείχνεις

εσύ άνθρωπε δικέ μου, άγνωστε.

🍂

Copyright © Νεφέλη Πηγή All rights reserved

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Το έργο περιέχεται στη συλλογή της Νεφέλης Πηγή Εφηβικά

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Ελένης Σαμέλη [από την ατομική της έκθεση ζωγραφικής Stalactites of Soul]