Κάποια χρόνια πριν, οι μύθοι του Αισώπου είχαν μεγάλη απήχηση· όχι πως τώρα δεν έχουν, απλά κάποτε όλα τα παιδιά γνώριζαν και άκουγαν αυτά τα παραμύθια. Τότε που τα παιδικά βιβλία δεν ήταν τόσο πολλά, οι γονείς επέλεγαν κλασικά παραμύθια, όπως τους μύθους του Αισώπου, για να κρατούν στα παιδιά συντροφιά και για να περνούν όλοι μαζί όμορφες στιγμές, «γράφοντας» χαρούμενες αναμνήσεις.
Ο τζίτζικας και τα μυρμήγκια είναι ένας αρκετά διαδεδομένος μύθος που όλοι, ως παιδιά κι εμείς οι μεγαλύτεροι, έχουμε αγαπήσει. Τα μυρμήγκια δίνουν μαθήματα ζωής στον τζίτζικα και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση και στο τέλος, ο τζίτζικας αποφασίζει να αλλάξει ή και όχι τρόπο ζωής.
Τι θα λέγατε μικροί μου φίλοι, να σας διηγηθώ τον παραπάνω μύθο λίγο διαφορετικά απ' ό,τι τον έπλασε ο Αίσωπος;
Η συγγραφέας Γιώτα Κολοβού, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, έκανε σκανταλιά και άλλαξε λιγάκι το παραμύθι μας. Τον διασκεύασε, πρόσθεσε ομοιοκαταληξίες κρατώντας την κεντρική ιδέα του παραμυθιού και το αποτέλεσμα είναι μαγικό...
Όπως γνωρίζουμε, τα μυρμήγκια είναι από τα πιο εργατικά ζωάκια του κόσμου μας.
Αυτά λοιπόν τα εργατικά μυρμήγκια, όλο τον καλό καιρό, ακούραστα και αγόγγυστα, μαζεύουν σπόρους και φροντίζουν να συγκεντρώσουν πολλές προμήθειες για τις κρύες και δύσκολες μέρες αλλά και νύχτες του χειμώνα.
Όμως μια μέρα, τα καλά οργανωμένα σχέδιά τους, τα χάλασε η βροχή.
Αναρωτιέστε μήπως το γιατί;
Γιατί το νερό εισχώρησε στη φωλιά τους και μούσκεψε την τροφή τους.
Τα μυρμήγκια όμως, δεν χάνουν τις ελπίδες τους. Σκέφτονται και αποφασίζουν να δράσουν! Όταν λοιπόν ο ήλιος βγήκε ξανά, άπλωσαν τα σποράκια τους πάνω στη γη για να στεγνώσουν και ούτε γάτα ούτε ζημιά!
Και κάπου εδώ μικροί μου φίλοι, στην ιστορία θα εισέλθει ο τζίτζικας.
Βλέπει την τροφή από το δέντρο που κάθεται και τραγουδάει, σκέφτεται την πείνα του και πλησιάζει να ζητήσει φαγητό από τα μυρμήγκια.
Ο τζίτζικας ζητάει, μα τα μυρμήγκια τού αρνούνται!
Ο τζίτζικας επιμένει με σθένος, δικαιολογεί τη θέση του, ισχυρίζεται ότι είναι εκείνος που διασκεδάζει όλο το καλοκαίρι τους πάντες και γι' αυτό δεν προλαβαίνει να συλλέξει τροφή, μα και τα μυρμήγκια επιμένουν να τον νουθετούν ότι πρέπει να βρει τρόπο να προνοεί και για την τροφή του.
Ο τζίτζικας δεν βγάζει άκρη, όμως παίρνει το μάθημά του!
Χαίρομαι όταν τα παραμύθια έχουν κάτι να προσφέρουν στα παιδιά, πέραν της πλούσιας εικονογράφησης και ενός όμορφου κειμένου. Έτσι και εδώ, η Γιώτα Κολοβού, επικροτεί την επιμέλεια, αποδοκιμάζει την αμέλεια και δίνει τροφή για σκέψη σε μικρούς αλλά και μεγάλους.
Ωραίο το παιχνίδι, ωραία η διασκέδαση και η ανεμελιά όμως πάντα έχουμε στον νου μας και την επιμέλεια, τις μικρές ή μεγάλες υποχρεώσεις μας και την τήρησή τους. Είμαστε υπεύθυνοι, είμαστε συγκροτημένοι και εφόσον έχουμε ολοκληρώσει όλα όσα πρέπει, μπορούμε να διασκεδάσουμε και να παίξουμε ανέμελα.
Δηλαδή, για να θυμηθούμε και τα λόγια του Κλεόβουλου του Λίνδιου, μέτρον άριστον ή παν μέτρον άριστον!
Στο τέλος δε του βιβλίου, μας περιμένουν δραστηριότητες για διασκέδαση και για όξυνση του μυαλού και της σκέψης.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κομνηνός.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η Γιώτα Κολοβού –πατρικό Ζαγκαβιέρου– γεννήθηκε στη Μεγαλόχαρη Άρτας, αλλά μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε δημιουργική γραφή και απέκτησε πιστοποιήσεις στους τομείς: «Βασικές αρχές γραφής παραμυθιού», «Παιδική λογοτεχνία» και «Σύγχρονες τάσεις και ρεύματα γραφής παραμυθιού». Παράλληλα, σπούδασε εικαστικά, αγιογραφία, ζωγραφική, χειροτεχνία και πολλά έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές. Έτσι, συνδύασε τις δύο τέχνες της και άρχισε να συγγράφει και να διασκευάζει παραμύθια και κάποια να τα εικονογραφεί. Έλαβε επαίνους από τον Όμιλο για την UNESCO Πειραιώς και Νήσων και Ε.Π.Ο.Κ και από τον σύλλογο ΛΙΝΟΣ Μουσικής Τέχνης και Λόγου για το ποίημά της «Για την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα» και το χριστουγεννιάτικο παραδοσιακό παραμύθι «Ο Πριόνης και ο Βασταγαιός έσωσαν το δέντρο της γης» (συλλογικό βιβλίο). Πολλά έργα της, ζωγραφικής, χειροτεχνίας και ντεκουπάζ, διατέθηκαν για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Συμμετείχε στο συλλογικό βιβλίο οι «10 μικρές πασχαλινές ιστορίες» με το παραμύθι της «Το Πάσχα της πασχαλιάς» (Τhe BOOK project) και με το ποίημά της «Σμύρνης Χαλασμός» στο συλλογικό βιβλίο από την Εταιρία Γραμμάτων και τεχνών Πειραιά. Έχει εκδώσει τα βιβλία: «Η Αμυγδαλένια και ο δράκος Φου-Φου», «Καλικαντζαρο-φίλοι για πάντα», «Οι διακοπές της νεροσταγόνας» (εκδόσεις ΚΟΥΡΟΣ). Κυκλοφορούν: Το χρώμα του θυμού, Η ζήλεια των χρωμάτων, Ο τζίτζικας και τα μυργμήγκια, Το διψασμένο κοράκι και ο Στοιχειωμένος πύργος. Συμμετοχές της σε εκθέσεις: Έκθεση χειροτεχνίας «ΑΣΤΙΚΟ» ΑΓ. ΣΩΣΤΗ (1996), έκθεση αγιογραφίας στο Πνευματικό κέντρο Βάρης (2003), έκθεση αγιογραφίας στην αίθουσα Ιωνία του Δήμου Βούλας (2004), έκθεση αγιογραφίας της Νομαρχίας Ανατολικής Αττικής στην Κάντζα (2007), έκθεση αγιογραφίας στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Βάρης, (2007), έκθεση ζωγραφικής στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Βάρης, (2010), εκθέσεις ζωγραφικής στο «Γυάλινο κτήριο» στη Βάρκιζα, (2015-2018). Παράλληλα, ασχολείται με την οικογενειακή επιχείρηση, τα τρία της παιδιά και τα τρία λατρεμένα εγγόνια της που της δίνουν χαρά και έμπνευση.
