Θα προχωρήσω

Χρήστου Ντικμπασάνη

Θα βαδίσω στους φλεγόμενους δρόμους

που περπάτησαν με γυμνά πόδια και καρδιά

εκατομμύρια άλλα παιδιά πριν από εμένα

Θα ξεκινήσω τη μοναχική πορεία μου,

έχοντας ως αφετηρία την πρώτη απώλεια

του εμπόλεμου μίσους των ανθρώπων,

όπως εκατομμύρια μικρές ψυχές πριν από εμένα

Το ξέρω πως δεν θα φθάσω ποτέ

στο τέρμα, στο τέλος του αφανισμού

Πάντα θα βαδίζω επάνω στα ματωμένα ίχνη

των μικρών παιδιών που πέρασαν

από εδώ πριν από εμένα,

αφήνοντας επάνω στο διαβρωμένο χώμα

τα φτερά, τα όνειρα, τους πόθους τους

Θα περπατήσω στα μονοπάτια

που ασυλλόγιστα οι κυρίαρχοι της Γης

τα πλημμύρισαν με παροράματα και ψευδαισθήσεις

για την άγουρη, πεθαμένη αθωότητά μου

Θα προχωρήσω ανάμεσα

απ' τις ξερολιθιές και τις αμμοθίνες

μιας υποκειμενικής ιστορίας των ισχυρών της υδρογείου

Θα προχωρήσω με βιάση

επάνω στο σκαμμένο

με τις μεγαλόπνοες και απάνθρωπες

επιδιώξεις τους έδαφος,

σηκώνοντας στους παιδικούς μου ώμους

το βαρύ φορτίο της Ειρήνης που ποτέ δεν γνώρισα

Θα βαδίσω ρακένδυτο παιδί

στις ατραπούς της κοινής ανθρώπινης μοίρας

που είναι ο πόλεμος, η δυστυχία,

ο θάνατος, η ένδεια, ο φόβος

Δε θα συναντήσω πουθενά την ελπίδα για ένα ευοίωνο αύριο

Θα βαδίσω στους δρόμους των άδικων διαχωρισμών

και της μη ανεκτικότητας

και θα αισθάνομαι να πυρακτώνει το είναι μου

η ύστατη ανάσα της ανθρωπιάς

Θα προχωρήσω όμως ακούραστα μέχρι τ' αστέρια,

μήπως εκεί ανακαλύψω την συμπαντική Ειρήνη

🍂

Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2024

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε ψηφιακό έργο Eric Brenner [One day, I am going to grow wings...]