Γεωργίου Κονίδη
Ο άνθρωπος σηκώθηκε από το κρεβάτι του κινούμενος ενστικτωδώς μέσα στο απόλυτο σκοτάδι.
Κανείς δεν έβλεπε από την πυκνή ομίχλη που είχε σκεπάσει όλη τη γη.
Το ραδιόφωνα είπαν ότι το αίτιο για αυτό το φαινόμενο είναι άγνωστο.
Ο άνθρωπος βγήκε στον διάδρομο γυμνός. Πώς θα μπορούσε κάποιος να τον δει;
Ένοιωθε πολύ καλά σε αυτή του τη γύμνια και ψηλαφιστά το γυμνό του σώμα ακούμπησε πάνω σε άλλο σώμα.
Αμέσως τα δύο σώματα ενώθηκαν για να ανακαλύψουν την ηδονή χωρίς καμία ντροπή.
Κράτησε πολλούς μήνες αυτή η ομίχλη, οι άνθρωποι νιώθοντας πιο ελεύθεροι από ποτέ κυκλοφορούσαν γυμνοί και έκαναν έρωτα χωρίς τύψεις.
Η ομίχλη τούς έκρυβε καλά ώστε να μπορούν να παριστάνουν κάποιους άλλους.
Μια μέρα η ομίχλη έφυγε, αφήνοντας τους ανθρώπους με την αποκάλυψη του γυμνού, της ντροπής, της αμαρτίας και δεν άντεξαν αυτό που έβλεπαν, δεν μπορούσαν να συνεχίσουν τη ζωή τους βλέποντας και τότε όλοι τους αποφάσισαν να βγάλουν τα μάτια τους.
Το σκοτάδι ήρθε αυτή τη φορά για πάντα και η τάξη επανήλθε στις ζωές τους.
Copyright © Γεώργιος Κονίδης All rights reserved, 2024
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα Hermen Anglada Camarasa (1871-1959)
