Μία από τις μεγαλύτερες πρωταγωνίστριες της επιθεώρησης και της κωμωδίας, μια καρατερίστα που αγάπησε παράφορα το θέατρο και έδωσε πολλές αξέχαστες και ανεπανάληπτες ερμηνείες χάρη στο μπρίο και στην πληθωρικότητα που την διέκρινε. Ήταν αδελφή του κορυφαίου αριστοφανικού και γνωστού στο ευρύ κοινό, χάρη στην συμμετοχή του σε πολλές ελληνικές ταινίες, Χριστοφόρου Νέζερ. Είχε παντρευτεί τον σπουδαίο ηθοποιό Ερρίκο Κονταρίνη και ζήσανε μαζί μια ωραία ζωή μέχρι το τέλος του ηθοποιού.
Η Μαρίκα Νέζερ γεννήθηκε το 1907 στην Κωνσταντινούπολη· οι γονείς της ήταν οι ηθοποιοί Κωνσταντίνος και Κλεοπάτρα Νέζερ – η μητέρα της είχε υπάρξει και μια επιτυχημένη μίμος. Ο παππούς της Χριστόφορος Νέζερ ήταν φρούραρχος Αθηνών και υπασπιστής του βασιλιά της Ελλάδος, Όθωνα. Η αδελφή της ήταν η Κατίνα Νέζερ και στα πρώτα τους βήματα στο θέατρο πραγματοποίησαν μαζί τις εμφανίσεις τους. Έχουν μείνει στην ιστορία για τις εμφανίσεις τους στο θέατρο, τις οποίες κάνανε σε παιδική ηλικία ως «Τα Νεζεράκια».
Η Νέζερ υπήρξε η πρώτη Μαντάμ Σουσού και σημείωσε μεγάλη επιτυχία στον λαοφιλή ρόλο που δημιούργησε ο Δημήτρης Ψαθάς. Υποδύθηκε την ηρωίδα και στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Δυστυχώς η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι μεγάλοι ηθοποιοί Βασίλης Λογοθετίδης και Γιώργος Παπάς, δεν σώζεται.
Μετά από την συνεργασία της με την αδελφή της ακολούθησε μια προσωπική καριέρα που γέμισε την ελληνική επιθεώρηση –και όχι μόνο– με κορυφαίες στιγμές.
Η σπουδαία αυτή ηθοποιός, που κόσμησε το ελληνικό θέατρο, λίγο πριν το τέλος της ζωής της σε συνεργασία με τον αξέχαστο Μίμη Τραϊφόρο και τον Δήμο Λεβιθόπουλο κυκλοφόρησαν το βιβλίο Μαρίκα Νέζερ: Θυμάμαι, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σμυρνιωτάκη. Εκεί, η σπουδαία ηθοποιός, με σοβαρό πρόβλημα υγείας, ξετυλίγει την τόσο πλούσια και ενδιαφέρουσα ζωή της ώστε είναι γεμάτο από την μεγαλύτερη αγάπη της, το θέατρο...
Σημειώνει ο Μίμης Τραϊφόρος: «Λίγοι υπηρέτησαν το θέατρο με το αγωνιστικό πάθος της Νέζερ. Όταν άρχιζε πρόβα, για να σταματήσει, έπρεπε να καλέσουμε το... εκατό! Η πρόβα δεν ήταν αγγαρεία. Ήταν λειτούργημα. Ήταν προσφορά πίστης, αγάπης και αφοσίωσης στο θέατρο. Για τούτο το πέρασμά της θα μείνει ως το πέρασμα μιας μοναδικότητας. Μιας μοναδικότητας σπάνιας και ανεξίτηλης για χρόνια. Ίσως για πάντα... Απ' τις μεγαλύτερες, για να μην πω η μεγαλύτερη...».
Η ίδια η Μαρίκα Νέζερ αφηγείται για το θέατρο: «Αυτοί που θα το υπηρετήσουν, πρέπει να το σεβαστούν. Το θέατρο έχει την δική του κοινωνία και σε αλέθει στην δίκη του μυλόπετρα. Πρέπει να θέλεις να μαθαίνεις κάθε μέρα, να μπορείς ν' ακούς, να δέχεσαι να σε συμβουλεύουν... Θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου που βρέθηκα κοντά σε μεγάλους δασκάλους της εποχής και ακόμα που γεννήθηκα σε οικογένεια θεατρική. Η μητέρα μου, η Ολυμπία Ρούμπεν-Νέζερ, ήταν μεγάλη καρατερίστα. Αυτή μας δίδασκε συνεχώς. Μας έλεγε να μιλάμε δυνατά, να παίρνουμε σωστές αναπνοές, ν' ακολουθούν οι κινήσεις τα λόγια μας, να μην γελάμε στην σκηνή όταν δεν το ζητάει το νούμερο και να μην βιαζόμαστε να φύγουμε, όταν έχουμε τελειώσει τα λόγια μας και ο κόσμος μας χειροκροτεί.».
Η Μαρίκα Νέζερ για τη γνωριμία και τον έρωτα με τον Ερρίκο Κονταρίνη: «Με την ορμή της νιότης μου, που αδίστακτη ξεχύθηκα στον διάδρομο και με θαρετή φωνή ρώτησα:
— Ποιον λένε Ερρίκο Κονταρίνη;
— Εμένα δεσποινίς Νέζερ, μου είπε ένας γοητευτικός νεαρός.
— Α, τι ωραίο όνομα, του απαντώ.
Κι ύστερα στύλωσα τα μάτια μου πάνω του κι αυτός με κοιτούσε, λες και με γνώριζε από πάντα...
Οι μέρες περνούσαν. Ο Ερρίκο –δεν θυμάμαι τώρα πια πώς συνεννοηθήκαμε τότε– διάβασε πάνω σε μια εφημερίδα το πρώτο μήνυμα της αγάπης μου. Του άφησα μια εφημερίδα, που είχα σημαδέψει τα γράμματα, που κάνανε τη λέξη σ' αγαπώ. Με τον ίδιο τρόπο όμως κι αυτός, σημαδεύοντας σκόρπια γράμματα στην ίδια εφημερίδα, μου αποκρίθηκε: Κι εγώ σ' αγαπώ.».
Η Μαρίκα Νέζερ για τους νέους ηθοποιούς: «Αν μια κοπέλα, που ξεκινάει σήμερα την καριέρα της, ερχόταν να με ρωτήσει να της πω τι την συμβουλεύω, θα της έλεγα ν' αγαπάει το επάγγελμά της. Να προσπαθεί να είναι ευσυνείδητη και καλή, να μην ζηλεύει, να μην μισεί, να δίνει μεγάλη προσοχή στον ρόλο της, να τον φροντίζει σαν τη ζωή της και να έχει τον νου της πάντοτε ν' ανεβάζει το επίπεδο και του εαυτού της και του κοινού. Έτσι θα ανεβαίνει διαρκώς η στάθμη του θεάτρου και του ηθοποιού. Το θέατρο είναι ένας πάρα πολύ δύσκολος δρόμος. Θέλει θυσίες. Ο πετυχημένος σ' αυτό τον χώρο έχει στερηθεί πολλές άλλες χαρές της ζωής. Όποιος δεν ξέρει τις δυσκολίες που περνάει στη ζωή του ένας φτασμένος ηθοποιός, τον ζηλεύει για τη φήμη του. Αν ήξερε όμως το τι τράβηξε για να φτάσει μέχρι εκεί που έφτασε, για πολλά πράγματα θα τον λυπόταν... Εγώ πέρασα πολλές στερήσεις, αγωνίες, λύπες. Αλλά το θέατρο δεν έπαψα ποτέ να το αγαπώ. Πολύ περισσότερο όταν εγώ του έδινα την ίδια τη ζωή μου κι αυτό με ξεπλήρωνε με πικρές. Ναι. Και σήμερα να ήμουν δεκάξι χρονών και να ξεκινούσα τώρα, πάλι ηθοποιός θα γινόμουν κι ας ήξερα ότι θα περνούσα τα ίδια και χειρότερα, όχι μία αλλά δύο φορές. Αυτό είναι σίγουρο. Μόνο με το επάγγελμα του ηθοποιού θα μπορούσα να ακολουθήσω στη ζωή μου. Παρότι πείνασα και πέρασα πολλά, ζήλειες, φθόνο, κακίες και πάλι θα ξεκινούσα να γίνω ηθοποιός.».
Η Μαρίκα Νέζερ συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους ηθοποιούς εκείνης ης της περιόδου – και όλοι κάτι καλό είχαν να πουν για την ηθοποιό αλλά και για τον άνθρωπο Μαρίκα Νέζερ. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια της ζωής της είχε μείνει μόνη, ο σύζυγός της και σπουδαίος ηθοποιός Ερρίκος Κονταρίνης είχε φύγει πριν πολλά χρόνια από τη ζωή και είχε ν' αντιμετωπίσει σοβαρά κινητικά προβλήματα, στερώντας της το δικαίωμα να ανέβει επάνω στην σκηνή και να κάνει αυτό που πρόσφερε μια ζωή: να χαρίζει ανεπανάληπτες στιγμές στο κοινό.
Η κορυφαία Ελληνίδα ηθοποιός Μαρίκα Κοτοπούλη θαύμαζε απεριόριστα την Μαρίκα Νέζερ για τη λατρεία της και την προσήλωσή της στο θέατρο.
Ταινίες της Μαρίκας Νέζερ:
Μαντάμ Σουσού (1948),
Το στραβόξυλο (1952),
Χαλιμά (1954),
Δολάρια και όνειρα (1956),
Τζιπ, περίπτερο και αγάπη (1957),
Της τύχης τα γραμμένα (1957),
Ένας βλάκας και μισός (1959),
Το έξυπνο πουλί (1961),
Η Ελληνίδα και ο έρωτας (1962),
Της κακομοίρας (1962),
Μικροί και μεγάλοι εν δράσει (1962),
Το γέλιο βγήκε απ' τον παράδεισο (1962),
Ο ταυρομάχος προχωρεί (1963),
Οι τουρίστες (1963),
Ένας βλάκας... με πατέντα (1963),
Ο πολύτεκνος (1963),
Δοσατζού: Επιχειρήσεις γαμπρός (1966),
Ο παλιάτσος (1968),
Το στραβόξυλο (1968),
Ο τζαναμπέτης (1968),
Ένας άφραγκος Ωνάσης (1969),
Ο τρελός της πλατείας Αγάμων (1969),
Ο νάνος και οι εφτά χιονάτες (1970),
Όμορφες μέρες (1970),
Ο κάου μπόι του Μεταξουργείου (1970),
Μια νταντά και τέζα όλοι (1971),
Ο Πούσκας των Πετραλώνων (1972),
Ο Πατούχας (1972),
Το πιο γρήγορο μπουζούκι (1973),
Ταξίδι του μέλιτος (1979),
Μονά ζυγά δικά μου (1979),
Αναμέτρηση (1982).
Η Μαρίκα Νέζερ έφυγε από τη ζωή το 1989.
Υπήρξε μια μεγάλη κυρία της επιθεώρησης και της κωμωδίας και άφησε πίσω της μεγάλη θεατρική ιστορία.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες καθώς και η φωτογραφία αντλήθηκαν από το βιβλίο Μαρίκα Νέζερ: Θυμάμαι, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σμυρνιωτάκη.
