Ο Γιάννης Πρινέας γεννήθηκε το 1883 και ήταν ηθοποιός του μουσικού θεάτρου και θεατρικός συγγραφέας. Πραγματοποίησε την πρώτη του θεατρική εμφάνιση το 1907. Συγχρόνως με την υποκριτική έγραψε και θεατρικά έργα και την επόμενη χρονιά (1908) παρουσίασε σε περιοδεία στην Κρήτη το έργο του Η καταστροφή. Στη συνέχεια παρουσιάζει στον Πειραιά ένα άλλο έργο του, με τον τίτλο Αναγέννησις. Συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους ηθοποιούς εκείνης της καλλιτεχνικής περιόδου, όμως η συνεργασία του με τον Παπαϊωάννου στον θίασο οπερέτας είναι αυτή που του έδωσε την ευκαιρία να αναδείξει τις υποκριτικές του ικανότητες. Έτσι λοιπόν, τον βρίσκουμε το 1910 να ακολουθεί τον Παπαϊωάννου, σε περιοδεία, στην οπερέτα Κόμης του Λουξεμβούργου. Στη συνέχεια, στο θέατρο Ολύμπια, εμφανίζεται στο Ανοιξιάτικο αεράκι. Ενώ την επόμενη χρονιά, το 1911, στο έργο του Έρωτας πριγκίπων.
Με τον Παπαϊωάννου, που είχε μια γόνιμη θεατρική συνεργασία, τον συναντάμε το 1916 στο έργο των Ν. Λάσκαρη και Θεοφ. Σακελλαρίδη Πρόθυμη χήρα καθώς και στο έργο του Ν. Χατζηαποστόλου Μοντέρνα καμαριέρα.
Η αγαπημένη του επαγγελματική ασχολία με τη συγγραφή συνεχίζεται με επιτυχία, μάλιστα, χάρη στην συνεργασία του με τον θίασο οπερέτας του Παπαϊωάννου, εκτός από τις πρόζες αρχίζει και γράφει ορισμένα λιμπρέτα. Στον θίασο της ελληνικής οπερέτας παρουσιάζεται το έργο του Ιδανικό γκαρσόνι. Ακολουθούν τα επόμενα χρόνια Τα σπουργίτια της Αθήνας, Η περίφημη Ριρίκα και Οι θεατρίνες.
Το 1920 θα λάβει μέρος στην επιθεώρηση Πειρασμός του Αιμ. Δραγάτση που θα ανεβεί στο θέατρο Πανόραμα.
Το 1927 είναι η χρονιά που θα ανεβάσει στο θέατρο Απόλλων τον Οθέλλο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Οθέλλος ο Λούης και Ροδερίγος ο Πρινέας. Επρόκειτο για μια παράσταση αρκετά νεωτεριστική για την τότε θεατρική εποχή του τόπου μας. Οι ηθοποιοί έπαιζαν με σύγχρονα ρούχα και η σκηνοθετική άποψη ήταν πολύ διαφορετική απ' ότι είχαν αλλά ανεβάσματα σε σαιξπηρικά έργα.
Ο Γιάννης Πρινέας συγκρότησε πολλούς θιάσους αλλά και συνεταιρικούς. Έτσι, το 1928 μαζί με τον Σπ. Πατρίκιο και την Αφρ. Λαουτάρη παρουσιάζουν στην Θεσσαλονίκη το έργο Αρλεζιάνα. Επίσης τον βρίσκουμε και στο θιασαρχικό σχήμα Γ. Δράμαλη - Πρινέα - Κρεββατά.
Το 1931 είναι η χρονιά που θα εμφανιστεί ξανά στο θέατρο Παπαϊωάννου, χωρίς την παρουσία του μεγάλου δασκάλου και στυλοβάτη της ελληνικής οπερέτας Ν. Παπαϊωάννου. Καλλιτεχνικός διευθυντής του θίασου ήταν ο σημαντικός Σπ. Τριχάς. Στη συνέχεια ο Γιάννης Πρινέας έπαιξε στην οπερέτα Παντρεύουν τα κορίτσια μας.
Από τα πρώτα θεατρικά έργα που είχε γράψει και που είναι γνωστά, είναι: Ας εργασθώμεν (1913), Γύρω στη λατέρνα (που παίχτηκε το 1920 στο Δημοτικόν Θέατρον Αθηνών) και Δράκουλας (1923).
Στον κινηματογράφο:
Το 1930 διασκεύασε για τον κινηματογράφο, το έργο του Ν. Χατζηαποστόλου Απάχηδες των Αθηνών. Την επόμενη χρονιά, το 1931, έγραψε και σκηνοθέτησε την ταινία Ελληνική ραψωδία· πρωταγωνιστής, εκτός από τον ίδιο, ήταν και ο Μάριος Παλαιολόγος. Επίσης πήρε μέρος στις ταινίες: Άννα Ροδίτη (1948), Τα τέσσερα σκαλοπάτια (1951), Μια νύχτα στον παράδεισο, Ριρίκα, Ο βαφτιστικός, Όνειρα κοριτσιών, Αρπαγή της Περσεφόνης.
Σημειώνει κάπου ο αξέχαστος και έγκριτος ιστορικός θεάτρου Γιάννης Σιδέρης για τον βιογραφούμενο αλλά και για άλλους σπουδαίους καλλιτέχνες που ξεχάστηκαν –τουλάχιστον από τους περισσότερους– στην εξέλιξη της θεατρικής ζωής του τόπου: «Πολλά από τα παραπάνω ονόματα, που μερικά δεν είναι σήμερα πια γνωστά ούτε στους ανθρώπους του θεάτρου της νεότερης τουλάχιστον γενιάς, ανήκουν σε ξεχωριστούς καλλιτέχνες του είδους – Σ. Τριχάς, Ν. Αφεντάκης, Γ. Δράμαλης, Ι. Πρινέας. Η ελληνική οπερέτα είχε τύχη. Από την αρχή της εσυγκροτήθηκε περίφημα και με την ορμή που παρουσιάστηκε τα τάλαντα υπήρξαν άφθονα και πάσης τιμής αξία.».
Ο Γιάννης Πρινέας είχε σπουδάσει φυσικές επιστήμες και ασχολήθηκε με τη βοτανολογία. Στα νεανικά του χρόνια είχε διοριστεί καθηγητής φυσικής σε γυμνάσιο της Καλαμάτας, ωστόσο υπέβαλε την παραίτησή του για να ασχοληθεί με την μεγάλη του αγάπη, που ήταν το θέατρο. Είχε σπουδάσει στην Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς του Ρουσόπουλου. Η ειδίκευση της σχολής ήταν στις χημικές συνθέσεις για να μπορεί να εργαστεί σε φαρμακείο – την εποχή εκείνη οι φαρμακοποιοί παρασκεύαζαν μόνοι τους τα φάρμακα. Ο Πρινέας έκανε σε κάποιο φαρμακείο της γειτονιάς του –στον Πειραιά– την πρακτική του και λίγο αργότερα κυκλοφορεί τα βιβλία του σχετικά με τις χημικές συνθέσεις Αρωματοποιία και ποτοποιία, Ανόργανος και οργανική χημεία καθώς και την Ιατρική βοτανολογία κ.α. Επίσης του άρεσε πάρα πολύ να πηγαίνει και να βλέπει τη χλωρίδα, να παρατηρεί τα φυτά που τόσο πολύ αγαπούσε. Υπήρχε μια οικονομική ευχέρεια από την οικογένειά του και αυτό του έδινε τη δυνατότητα να μπορεί να πραγματοποιεί συχνά ταξίδια και να μην σκέφτεται τα έξοδα. Σε ένα τέτοιο ταξίδι, που είχε πραγματοποιήσει στην Ρουμανία, με αφορμή την εκεί περιοδεία και αγνοώντας τις πολικές θερμοκρασίες, βγήκε για να μελετήσει τη χλωρίδα. Δυστυχώς αυτό το συμβάν είχε ως αποτέλεσμα να αρρωστήσει σοβαρά και να χάσει τη φωνή του. Τότε λοιπόν σταματάει τις εμφανίσεις του στην οπερέτα και προσλαμβάνεται στο θέατρο Κυβέλης όπου και διαπρέπει στην πρόζα. Αυτή του η ατυχία είχε ως αποτέλεσμα να αναδείξει το κωμικό του ταλέντο. Από το 1919, όπου ξεπέρασε το πρόβλημα με τη φωνή του, επιστρέφει και πάλι στο λατρεμένο του θεατρικό είδος, την οπερέτα.
Ο Γιάννης Πρινέας έφυγε από τη ζωή, το 1963.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες καθώς και η φωτογραφία αντλήθηκαν από την εγκυκλοπαίδεια του Θεόδωρου Έξαρχου Έλληνες ηθοποιοί: Αναζητώντας τις ρίζες, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δωδώνη καθώς και από το βιβλίο του έγκριτου ιστορικού θεάτρου Γιάννη Σιδέρη Ιστορία του νέου ελληνικού θεάτρου, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
