Έχετε ακούσει ξανά κάποιον να τον φωνάζουν Βιβλίο; Εγώ ομολογώ πως όχι και όταν πήρα στα χέρια μου το παιδικό αυτό βιβλίο, είχα μεγάλη αγωνία να διαβάσω την ιστορία του αγοριού με το ξεχωριστό και σπάνιο όνομα. Τη διάβασα, την απόλαυσα, τη λάτρεψα και είμαι έτοιμη να σας τη διηγηθώ με σκοπό να σας πείσω να την αναζητήσετε και να τη διαβάσετε εσείς αλλά και οι φίλοι σας.
Κάποτε, ένα ζευγάρι έφερε στον κόσμο μας το μωρό τους και η μαμά είχε μια πρωτότυπη ιδέα, να το βαφτίσουν Βιβλίο, πράγμα που έγινε.
Παρά τις πρώτες αμήχανες αντιδράσεις, το Βιβλίο μεγάλωνε, όλο και μεγάλωνε, έως ότου κάποια στιγμή ρώτησε τη μαμά του σχετικά με την επιλογή του περίεργου αυτού ονόματός του.
Η απάντηση που πήρε τον ικανοποίησε και έτσι την αποδέχτηκε χωρίς άλλες ερωτήσεις.
Κάθε μέρα του Βιβλίου ήταν μία διαφορετική ιστορία γεμάτη περιπέτεια, δράση, διασκέδαση, εξερεύνηση, χαρά και γέλια. Απολάμβανε την κάθε του στιγμή και χαιρόταν ιδιαίτερα.
Όταν ήρθε ο καιρός να πάει στο σχολείο, όλα άλλαξαν. Αν και στην αρχή τα βρήκε σκούρα, πολύ γρήγορα με γενναιότητα αντιμετώπισε τους φόβους του και απρόσμενα απέκτησε μια νέα φίλη. Οι μέρες τους ήταν ποικίλες. Άλλες βαρετές, άλλες αστείες, άλλες γεμάτες θυμό και άλλες γεμάτες λύπη.
Σιγά σιγά κατάλαβε πράγματα για τον εαυτό του, για τις σελίδες του προσωπικού του βιβλίου, που είχαν λύπες αλλά και χαρές, και προσπάθησε να γεμίσει τις λευκές του σελίδες με ιστορίες που τον ευχαριστούσαν, με ιστορίες γεμάτες δράση, περιπέτεια αλλά το πιο σημαντικό με ιστορίες γεμάτες συναισθήματα.
Όλων μας, μικροί μου φίλοι, η ζωή είναι μία ιστορία. Μία ιστορία που γράφεται στο δικό μας βιβλίο αναμνήσεων και κάπως έτσι όλοι μας είμαστε ένα βιβλίο ξεχωριστό με όνομα, ταυτότητα και παρακαταθήκες. Κάποιες ιστορίες μας έχουν ήδη γραφεί και άλλες θα γεμίσουν τις κενές μας σελίδες όπως εμείς θέλουμε, όπως εμείς ορίζουμε, όπως εμείς έχουμε φανταστεί.
Ο καθένας μας έχει δικαίωμα να ζήσει τη ζωή του όπως θέλει, όπως τον ευχαριστεί και σίγουρα διαφορετικά από τη ζωή κάποιου άλλου. Όλοι έχουμε δικαίωμα να ακολουθήσουμε τους προσωπικούς μας στόχους και τα όνειρά μας και να σεβαστούμε εκείνα των υπολοίπων.
Το παιδί με το ξεχωριστό όνομα είμαι εγώ, είσαι εσύ, είναι ο φίλος, ο γονιός, ο γνωστός και συνάμα ένας άγνωστος. Όλοι είμαστε βιβλία με κενές σελίδες που περιμένουν να γεμίσουν με ζωντανά και χαρούμενα χρώματα, με στιγμές μοναδικές, με ιστορίες ξεχωριστές. Ναι, κάποιες φορές οι σελίδες βάφονται με λύπες και σκοτούρες, όμως στο χέρι μας είναι να τις προσπερνάμε και να ετοιμαζόμαστε για εκείνες τις όμορφες, τις ιδανικά επιθυμητές που θα μας κάνουν χαρούμενος και ευτυχισμένους.
Το Βιβλίο σήμερα μας έδωσε ένα ακόμη μάθημα, γι' αυτό και ξεχώρισα την ιστορία του. Μας έμαθε να αγκαλιάζουμε τη μοναδικότητά μας, να μην την αναγνωρίζουμε ως πρόβλημα και να πασχίζουμε πάντα, μα πάντα, για την ευτυχία.
Κλείνοντας να πω ότι λάτρεψα την εικονογράφηση όσο και το εξώφυλλο του ξεχωριστού αυτού βιβλίου!
Εικονογράφηση: Cushley Aaron
Μετάφραση: Μάνος Μπονάνος
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος
Αυτή η εμψυχωτική ιστορία αποθεώνει την αφήγηση και τις κάθε λογής ιστορίες, αυτές που μας μαθαίνουν κι εκείνες που μας εμπνέουν κι εκείνες που καμιά φορά μάς θεραπεύουν.
Ένα βιβλίο για τη φιλία, τα αγαθά και την ευτυχία!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
«Γιατί με λένε Βιβλίο;»
ρώτησε μια μέρα το αγόρι τη μαμά του.
«Γιατί η ζωή σου είναι μια ιστορία» του απάντησε εκείνη.
«Μπορείς να τη γράψεις όπως θες».
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα του βιβλίου:
Όλη του τη ζωή, ο Ralph Vincent, ασχολείται με τη γραφή – με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Αφού πήρε το πτυχίο του στην αγγλική λογοτεχνία, oλοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στη δημοσιογραφία, στο Εθνικό Συμβούλιο για την Κατάρτιση των Δημοσιογράφων (NCTJ). Εργάστηκε για οχτώ χρόνια στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ενώ πλέον είναι αθλητικογράφος και αρχισυντάκτης. Οφείλει την αγάπη του για τα βιβλία στη μητέρα του, η οποία ενθάρρυνε τη φαντασία του από μικρή ηλικία και φρόντιζε πάντα να υπάρχουν καινούργιες ιστορίες να διαβάσει. Ο Vincent έχει ζήσει στο Λονδίνο, στην Κορνουάλη και στο Τσέστερ, αλλά πλέον ζει στο Κεντ, απ' όπου και κατάγεται, με τη γυναίκα του και δύο γάτες – όλοι παίζουν τον ρόλο τους στη συγγραφική του διαδικασία!
