Μαύρη κωμωδία, στο θέατρο 104 που φιλοξενεί πολύ καλές παραστάσεις· έχω παρακολουθήσει αρκετά θεατρικά στους χώρους του με το ρομαντικό κηπάκι πριν το φουαγιέ να μου κάνει τις στιγμές ξεχωριστές, γεμάτες εικόνες.
Βλέπω μόνο την αφίσα και αποφασίζω να πάω, τους ηθοποιούς δεν τους γνωρίζω αλλά αυτό είναι που με κάνει να θέλω να το δω. Όταν δεν έχω κριτήριο η περιέργειά μου εξάπτεται σημαντικά.
Το θέατρο κατάμεστο, δεύτερη χρονιά που ανεβαίνει το έργο στο θεατρικό σανίδι. Ναι, σκέφτομαι, θα είναι καλό.
Ένας κατά συρροή δολοφόνος απαγάγει γυναίκες τις κομματιάζει και... Ε, όχι δεν θα σας πω όλη την παράσταση. Πρόκειται για ένα θεατρικό που οι κρυμμένες αξίες συναντούν τις διαστροφές και η μαγεία ξεκινάει.
Τι γίνεται όταν ένα θύμα θέλει να μάθει τα πάντα για τον απαγωγέα του; Πώς εξελίσσεται μια κατάσταση όταν τα μόνα υλικά της είναι η παράνοια και η αφελής στάση ενός από τους εμπλεκόμενους;
Είναι ένα έργο ανατρεπτικό. Κρύβει τον φόβο αλλά και εκείνη τη λαχτάρα τού να κάνεις πράξεις που σε δοκιμάζουν ως ον.
Ποια τα χαρακτηριστικά, τελικά, ενός κατά συρροή δολοφόνου; Γιατί κάποιος φτάνει σε αυτό το σημείο; Τι τον ωθεί;
Αυτή είναι η μαγεία του έργου, δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα από την αρχή έως το τέλος και σου δημιουργεί διάφορα ερωτήματα στα οποία καλείσαι να βρεις τις απαντήσεις μόνος.
Σε κάποια σημεία κρατάς την αναπνοή σου, σε κάποια άλλα οι ατάκες είναι τόσο εύστοχες που γελάς με την ψυχή σου.
Θα τελειώσω το κείμενό μου με τούτο: Το τέλος δεν το φανταζόμουν. Σας προτρέπω να πάτε να το δείτε. Ίσως ανακαλύψετε πτυχές του εαυτού σας στους χαρακτήρες και όχι, μην παρεξηγήσετε τα λόγια μου, θα καταλάβετε τι εννοώ.
Όσον αφορά εμένα, δεν είμαι κριτικός θεάτρου είμαι μία ονειροπόλος συγγραφέας που απλά αποτυπώνω τις σκέψεις μου στο χαρτί, αυτό οφείλω να το αναφέρω σε κάθε κείμενο που γράφω για θεατρικές παραστάσεις.
Καλή θέαση.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
