Μόνη η ψυχή μου

Χρήστου Ντικμπασάνη

Ανάμεσα απ' τα ερείπια και τις απώλειες

των άσπλαχνων μαχών,

πέστε μου είναι η ψυχή μου

που ξεπροβάλλει απαστράπτουσα;

Πέστε μου είναι η ψυχή μου

που σκιρτάει απ' τον πόνο του χωρισμού της

απ' το άγουρό μου σώμα,

που σκορπίζει τριγύρω τις άηχες κραυγές της

μα κανείς δεν την ακούει,

γιατί όλοι αιώνια έπεσαν να κοιμηθούν;

Είναι η ψυχή μου που βαδίζει άτσαλα

μέσα στο ματωμένο πρωινό,

αναζητώντας τα χρώματα της ζωής

που για πάντα χάθηκαν;

Πέστε μου θα κατορθώσει να ταξιδέψει πέρα

απ' τα φλεγόμενα σύνορα της Γης

και να βρεθεί στην αγκαλιά

άλλων κόσμων πολύχρωμων και θεϊκών

που να μη βασανίζονται

από μίσος, οργή, φθόνο, απληστία

και την άδικη φθορά που προκαλούν οι πόλεμοι;

Πέστε μου είναι η ψυχή μου

που περπατάει θλιμμένα

επάνω στο αλμυρό δρόμο του θανάτου;

Πέστε μου μέχρι πότε

θα τινάζει απ' το λευκό της φουστάνι

τα μαύρα σκοτάδια του ολέθρου;

🍂

Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2024

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Eric Brenner [In the woods #5]