Ο Λιάκος (Ηλίας) Χριστογιαννόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1911 και σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Πραγματοποίησε την πρώτη του θεατρική εμφάνιση το 1929 στο Ηρώδειο με την Ηλέκτρα.
Το 1932 πήρε μέρος στο έργο του Σίλερ Ληστές ενώ αργότερα ακολούθησε η συνεργασία του με την μεγάλη πρωταγωνίστρια του ελληνικού θεάτρου Μαρίκα Κοτοπούλη, παίρνοντας μέρος σε πολλά από τα έργα που ανέβασε η σπουδαία ηθοποιός. Έτσι λοιπόν τον συναντάμε στα έργα: Η μικρή Αικατερίνη του Αλφρέντ Σαβουάρ, Κοσμική κίνησις του Θεοδ. Συναδινού, Μαρία Στιούαρτ του Σίλερ (στους ρόλους του Ντρούρι και του βασιλικού επιτρόπου).] κ.α.
Το 1933, στο θέατρο Μαλλιαροπούλειον της Τρίπολης σε συνεργασία με την Ένωση Καλλιτεχνών, παρουσιάζουν το έργο του Μπέρκλεϊ Όταν οι γυναίκες αγαπούν (Ζεράλντ). Την ίδια χρονιά θα συνεργαστεί πάλι με τον θίασο, αφού έγινε ανασύνταξη με άλλη επωνυμία από την Μαίρη Κροντηρά και τον Αλ. Μπούμπη, ανεβάζοντας την Δασκαλίτσα (ιππότης Γκουιντότι).
Την επόμενη χρονιά, το 1934, έλαβε μέρος σε μια τιμητική παράσταση για την εκατονταετηρίδα του Δημ. Βερναρδάκη με το πασίγνωστο και πολυπαιγμένο έργο του, την Φαύστα. Για την ιστορία, σε αυτή την παράσταση πραγματοποιεί την τελευταία της σκηνική εμφάνιση η σπουδαία Ελληνίδα πρωταγωνίστρια Αικατερίνη Βερώνη.
Το 1935 ακολουθεί η συνεργασία του με τον θίασο Ηώς και Μάριου Παλαιολόγου και μαζί παρουσιάζουν αρκετά έργα, όπως την Κυρία με τις καμέλιες του Αλεξ. Δουμά. Την επόμενη χρονιά θα πάρει μέρος στο έργο της Στάσας Λαμπάκη Τα δύο τζάκια· οι παραστάσεις θα δοθούν στο Θέατρο Αργυρόπουλου.
Ακολουθούν οι συνεργασίες του με κάποιους από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς εκείνης της εποχής. Με τον θίασο της κυρίας Κατερίνας (Ανδρεάδη) θα εμφανιστεί στο έργο του Τζέιμς Μπάρι Αυτό που ξέρει κάθε γυναίκα (Τζον Σαντ) και την χρονική περίοδο 1948-1949 θα συνεργαστεί με τους θιάσους Κυβέλης, Μιράντας (Μυράτ), Αδαμάντιου Λεμού κοκ.
Το 1952 θα συνεργαστεί με τον θίασο της Άννας Λώρη στο έργο Άνοιξις και φθινόπωρο του Νίκου Βυζαντινού (Φίλιππος) ενώ το καλοκαίρι του 1954 θα συνεργαστεί με το Θέατρο Εθνικού Κήπου του Νίκου Χατζίσκου στο αριστούργημα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Ρωμαίος και Ιουλιέτα.
Θα ακολουθήσει η συνεργασία του με τον Μάνο Κατράκη και το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο, στο έργο των Δημ. Φωτιάδη και Γερ. Σταύρου Καραϊσκάκης. Θα μείνει στον ίδιο θίασο, που θα δώσει τις παραστάσεις του στο θέατρο Κοτοπούλη, παίρνοντας μέρος στα έργα: Ηλίθιος του Ντοστογιέφσκι (διασκευή Μανώλη Σκουλούδη) και στον Έβδομο ουρανό του Όστιν Στρονγκ.
Το 1959 είναι η χρονιά που, μετά από τόσες επιτυχημένες ερμηνείες, συγκροτεί τον δικό του θίασο με την επωνυμία Αθηναϊκό θέατρο. Θα παρουσιάσει το έργο του Ιασ. Βροντάκη Γυναίκα με το πράσινο βέλο καθώς και το αστυνομικό έργο του Νίκου Φώσκολου Ο θάνατος θα ξανάρθει. Ο δολοφόνος θα 'ρθει τα μεσάνυχτα του Φρέντρικ Νοτ, Η δίκη της Μαίρης Ντάνκαν του Μπαβαρ Βεγιέ, Θηλειά στο σκοτάδι του Νίκου Φώσκολου. Από τα παραπάνω έργα μπορούμε να καταλάβουμε την αγάπη του και την ειδίκευση του στο αστυνομικό θέατρο, όπου σημείωσαν μεγάλες επιτυχίες οι παραστάσεις του.
Από το 1962 συνεργάζεται με την αξιόλογη ηθοποιό Έλσα Βεργή και τον βρίσκουμε στη διαμονή των έργων: Μπαλκόνι του Ζενέ, Η βεντάλια της λαίδης Ουίντερμιρ του Όσκαρ Ουάιλντ, Ξεριζωμένοι του Αλ. Λιδωρίκη, Ζητείται ένοχος.
Το 1964-1965 θα συνεργαστεί με το καλλιτεχνικό ζευγάρι Αλίκη Βουγιουκλάκη και Δημήτρη Παπαμιχαήλ στην Κολόμπ του Ανούιγ, ενώ το 1966 με το ζεύγος Κάκια Αναλυτή και Κώστα Ρηγόπουλο στο Ζητείται πτώμα, μια αστυνομική κωμωδία του Τζακ Ποπλίγουελ.
Συγκροτεί εκ νέου προσωπικό θίασο το 1967 και παρουσίασε τα έργα: Γεύση από έγκλημα του Μάριου Βαλέρη και Επιχείρησις βαλίτσα του Δημ. Χρονόπουλου.
Με τους προσωπικούς του θιάσους πραγματοποίησε πολλές φορές περιοδείες στα μεγάλα επαρχιακά κέντρα. Λίγες φορές συνεργάστηκε και ο γιος του, ο Βενετός (Αθανάσιος) Χριστογιαννόπουλος, που έφυγε πολύ νέος από τη ζωή.
Κινηματογράφος: Η αγνή του λιμανιού, Νύχτες της Αθήνας, Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας, Το παραστράτημα μιας αθώας, Νεράιδα της Μάνης, Ποιος θα κρίνει την κοινωνία, Η βαλίτσα και το πτώμα, Ο ανήφορος, Αμφιβολίες, Κατηγορώ τους ανθρώπους, Χωρισμός, Αφήστε με να ζήσω, Ρημαγμένο σπίτι, Λεωφόρος του θανάτου, Κοινωνία ώρα μηδέν, Αδικία, Κονσέρτο για πολυβόλα, Στα σύνορα της προδοσίας, Γοργοπόταμος, Ο δοσίλογος, Εν ονόματι του νόμου κ.α.
Τηλεόραση: Ναυτικές ιστορίες.
Στην τηλεόραση έγραψε μονόπρακτα που προβλήθηκαν από τον σταθμό της Υ.Ε.Ν Ε.Δ. (Μετέπειτα ΕΡΤ2).
Στο ραδιόφωνο είχε εκτεταμένη παρουσία, υπήρξε και διευθυντής του θεατρικού τμήματος του Ραδιοφωνικού Σταθμού Ενόπλων Δυνάμεων από το 1953 ενώ συμμετείχε και με τις ιδιότητες του ηθοποιού και του σκηνοθέτη σε πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές.
Ο Λιάκος (Ηλίας) Χριστογιαννόπουλος έφυγε από τη ζωή το 1984.
Υπήρξε ένας σπουδαίος ηθοποιός του θεάτρου, που το υπηρέτησε με πίστη και αφοσίωση, φροντίζοντας να βάζει πάντα τον πήχη ψηλά, και το αποτέλεσμα ήταν να παρουσιάσει στο αθηναϊκό κοινό αλλά και στα μεγάλα επαρχιακά κέντρα, καλαίσθητες παραστάσεις που κάποιες από αυτές έχουν μείνει στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου. Ως θιασάρχης ανέβασε αστυνομικά έργα και αστυνομικές κωμωδίες, ενώ παρουσίασε τον νέο τότε θεατρικό συγγραφέα και μετέπειτα σεναριογράφο και σκηνοθέτη πολλών μεγάλων επιτυχιών, τον Νίκο Φώσκολο. Η δράση του στον κινηματογράφο υπήρξε επίσης σημαντική, και γνώρισε τη δημοφιλία που παρέχει το μέσον σε μεγάλη ηλικία, και συνήθως σε μικρούς ρόλους. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να αφήσει έντονο το σημάδι του στον ελληνικό κινηματογράφο. Είχε ασχοληθεί επίσης και με τη συγγραφή θεατρικών έργων, ενώ πολλές φορές είχε αναλάβει και τον ρόλο του σκηνοθέτη. Έμεινε στην μνήμη όλων μας ως ένας αξιόλογος ρολίστας.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από την εγκυκλοπαίδεια του Θεόδωρου Έξαρχου Έλληνες ηθοποιοί: Αναζητώντας τις ρίζες, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δωδώνη.