Αιώνιος ύπνος

Χρήστου Ντικμπασάνη

Τ' αστέρια βαστούν

στα φωτεινά χέρια τους

τον δικό μου κόσμο

Με παρηγοριές και γλυκά ψέματα

παλεύουν να λυτρώσουν την ψυχή μου

απ' τα δεσμά της φλεγόμενης Γης

Κομήτες σέρνουν

με τη φλεγόμενη ουρά τους

τα όνειρα και τους παιδικούς μου πόθους,

προσπαθώντας να τους φυγαδεύσουν

απ' τη ζοφερή νύχτα των ανθρώπων

Μα η καρδιά μου γνωρίζει

πως δεν της έχει απομείνει τίποτα

πίσω στην υδρόγειο

κι έτσι πιστά τους ακολουθεί

μέσα στο επουράνιο σκοτάδι

και την άχρονη σιωπή

Εκεί θα στεγνώσουν τα δάκρυά μου

που χρόνια τρέχουν

απ' τα άγουρα μάτια μου

Εκεί θα ψηλώσει το αύριό μου

και σα μυτερή λεπίδα θα ξεσχίσει

του άυλου πόνου μου τα δίχτυα,

αναζητώντας τη γαλήνη

του αιώνιου ύπνου

🍂

Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved, 2024

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο Γιώργου Αναστασιάδη [Σαν από πέτρα, 2024]