Σκόνη στον χρόνο

Σκόνη στον χρόνο, Γιάννη Γλύκα

Όσοι έχουν στο σπίτι τους σοφίτα, γνωρίζουν καλά ότι αποτελεί ένα ξεχωριστό μέρος για απομόνωση, για περισυλλογή, για χαλάρωση, για κρυψώνα αλλά και για εναπόθεση αντικειμένων που δεν θέλουμε να πετάξουμε. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τη σοφίτα της ιστορίας μας, όπου εκεί περιμένει στωικά το μπαούλο με προσωπικά αντικείμενα του παππού Έκτορα, έσο έτοιμο να ανοίξει και να γνωστοποιήσει τη ζωή του παππού σε μια αλλοτινή εποχή γεμάτη πόλεμο, αλλά και αγάπη.

Ο Αχιλλέας και η Δανάη είναι παντρεμένοι και έχουν τρία παιδιά, τον Έκτορα, την Εριέτα και τον Μικέλε. Όταν αποφάσισαν να μετακομίσουν ενόσω τα παιδιά τους είχαν ανοίξει τα φτερά τους, καλούν τα παιδιά τους να πάρουν όποια πράγματα θέλουν για ενθύμιο και η εκκαθάριση της σοφίτας θα φέρει στο φως την ιστορία του προπάππου τους Δημήτρη που έζησε στη Χίο στις αρχές του 1900, την οποία έχει διαφυλάξει ο παππούς τους Έκτορας.
Στην ιστορία θα περιπλανηθούμε πέρα από τη Χίο, στην Οδησσό, τη Θεσσαλονίκη αλλά και τη Σμύρνη και μέσα από τα ιστορικά γεγονότα της πολυτάραχης εποχής θα γευτούμε τον πόνο, τον έρωτα, τη θλίψη αλλά και τη βαθιά και ανιδιοτελής αγάπη.
Από τα όνειρα της Σορβόννης στα όνειρα για δύο τρία καινούρια μυθιστορήματα, η απόσταση είναι πολύ μικρή.
Στην Οδησσό εν έτει 1916 ζουν ευκατάστατα ο Γεώργιος και η Θάλεια Λιβαδά. Έχουν μια κόρη, την 16χρονη Αριάδνη, όμορφη, με δίψα για μάθηση και λάτρης της μουσικής. Μαζί τους ζει η ψυχοκόρη Γεωργία που κρυφά είναι η καλύτερη φίλη της Αριάδνης και οι δύο νεαρές μοιράζονται τα πάντα.
Την ίδια χρονική περίοδο στη Χίο, ο συνετός και ευσυνείδητος Δημήτρης, γιος του Έκτορα και της Ανδριανής, έχει σπουδάσει εμπορικά, ζει με τους γονείς του και περνά πολύ χρόνο με τον επιστήθιο φίλο του Μανώλη.

Ο Μεγάλος Πόλεμος, που ακολουθεί τους Βαλκανικούς πολέμους, το προξενιό για την Αριάδνη με τον γιο της οικογένειας Νεοφύτου, ο χορός των Αγγλίδων νοσοκόμων, η γνωριμία του Δημήτρη με την Αμαλία και η μεραρχία Σερρών, που χωρίζει γρήγορα ένα ερωτευμένο ζευγάρι, μας εισάγουν στην ιστορία σε ένα σκηνικό εμπόλεμο και αιματηρό που καταφέρνει όμως να ανθίσει ο έρωτας.

Ο νεαρός Νίκος που γρήγορα θα πάρει εκδίκηση, ένας αρραβώνας χωρίς αγάπη, η φυγή-εγκατάλειψη μιας οικογένειας από το μαργαριτάρι της Μαύρης Θάλασσας και ένας βαπτιστικός σταυρός που αλλάζει χέρια, αναμοχλεύονται με τραυματισμούς, θανάτους, διώξεις, λιμούς, ομηρίες αλλά και φυλακίσεις, συνθέτοντας ένα ανόμοιο σκηνικό που αφήνει αιχμές για μια αγωνιώδη συνέχεια.

Η Μικρασιατική Εκστρατεία, η Συνθήκη των Σεβρών, ο βουλγαρικός ζυγός, αλλά και η Οκτωβριανή Επανάσταση λεηλατούν τον απλό άνθρωπο, κατακρεουργούν το βιος και την ψυχή του και δίχως όνειρα, έρμαιο των μεγάλων συμφερόντων, τον οδηγούν στην εξαθλίωση, τη μιζέρια και τον ανείπωτο πόνο.

Σε ένα τέτοιο καθεστώς οι ήρωες του βιβλίου ανθίζουν, ερωτεύονται και πονούν, προσπαθώντας να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους, να στήσουν ξανά τις ζωές τους και να αναζητήσουν μια θέση στην ευτυχία.

Θα διαβάσουμε για το τραύμα που προκαλεί αμνησία, για το καζάνι με το πολύτιμο βούτυρο, για μια συνάντηση παλιών συμμαθητριών, για ένα γράμμα που ποτέ δεν παραδόθηκε στον παραλήπτη του, αλλά και για το πρωτόγνωρο καρδιοχτύπι σε ένα χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Ακολουθεί μια αποτυχημένη συνάντηση, μια γλυκιά και ξέπνοη ένωση, ένα γράμμα που ταξίδεψε από τη Σμύρνη, ένας γάμος που τελείται χωρίς συγγενείς και κάπου εδώ, τα νήματα των ζωών των ηρώων μπερδεύονται ξανά, πιότερο από πριν και φέρνουν σύννεφα γεμάτα βροχή, κεραυνούς και αντάρες.
Στην ιστορία εισβάλει ο Άλφρεντ και ο έρωτάς του βάλσαμο για μια κουρασμένη ψυχή, μια πρόταση γάμου με θετικό πρόσημο, μια αποστολή του Ερυθρού Σταυρού στα βάθη της Ανατολής, η σπιτονοικοκυρά Δάφνη που στηρίζει και βοηθά μια ετοιμόγεννη νεαρή, αλλά και ένα σοβαρό τραύμα από βόλι.

Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Γιάννη Γλύκα, ένα σύντομο βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
Οφείλουμε να ξέρουμε το παρελθόν μας προκειμένου να χτίσουμε το μέλλον μας.
Η Αμαλία και η Αριάδνη έχουν φυλαγμένο στην ψυχή τους ένα κομμάτι από τον άνδρα που αγάπησαν με όλο τους το είναι και όχι μόνο. Αυτές οι δύο γυναίκες θα ζήσουν χωριστά, μα πάντα κάτι θα τις ενώνει πολύ βαθιά και η ιστορία τους θα μείνει καταχωνιασμένη σε ένα μπαούλο στη σοφίτα έως ότου η μοίρα αποφασίσει να ανοίξει και να γίνει γνωστή στους απογόνους του Δημήτρη.

Αυτήν την ιστορία φιλοξενεί το βιβλίο, μια ιστορία σε ένα κουκούλι ματωμένο και ποτισμένο με δάκρυα, που μέσα της θα επωάσει η αγάπη.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα του βιβλίου:
Ο Γιάννης Γλύκας γεννήθηκε στη Χίο το 1988. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή της Αθήνας και εξειδικεύτηκε στην Ουρολογία, στο Γ. Ν. Αθηνών «Γ. Γεννηματάς». Παράλληλα με την ειδικότητα εκπόνησε και τη διδακτορική του διατριβή στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τα έτη 2021-2022 μετεκπαιδεύτηκε στην Ιταλία ως υπότροφος της Ελληνικής Ουρολογικής Εταιρείας. Σήμερα εργάζεται ως ιδιώτης Ουρολόγος. Η Σκόνη στον χρόνο είναι το πρώτο του βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.



Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
Η Αριάδνη, κόρη αριστοκρατικής οικογένειας της ελληνικής παροικίας της Οδησσού, ενηλικιώνεται απότομα μέσα στη δίνη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και της Οκτωβριανής Επανάστασης. Η οικογένειά της καταστρέφεται οικονομικά και καταλήγει στη Χίο, όπου κάνει μια νέα αρχή.
Την ίδια στιγμή ο Δημήτρης, με καταγωγή από τη Χίο, πολεμάει για την Ελλάδα που σπαράσσεται από το μένος του Μεγάλου Πολέμου και του Εθνικού Διχασμού. Γνωρίζει την αγάπη στο όμορφο πρόσωπο της Αμαλίας, μιας Αγγλίδας νοσοκόμας του Βρετανικού Ερυθρού Σταυρού που τον ερωτεύεται παράφορα. Οι δύο νέοι βρίσκουν τον έρωτα ενάντια στη σκληρή πραγματικότητα.
Από την Οδησσό και τη Θεσσαλονίκη μέχρι τη Χίο και τη Σμύρνη, οι ζωές των δύο γυναικών θα διαγράψουν την τροχιά τους γύρω από τον Δημήτρη, επικίνδυνα κοντά η μία στην άλλη, επικίνδυνα κοντά στη ζώνη του πυρός.
Ένα μυθιστόρημα που ταξιδεύει τον αναγνώστη στην ταραγμένη χαραυγή του εικοστού αιώνα, τότε που οι άνθρωποι και οι ιδέες έλαμψαν για λίγο, πριν γίνουν σκόνη στον χρόνο.