Παρακμιακοί λαβύρινθοι

Γιάννη Σμίχελη

22

Είχα αντλήσει την έμπνευση για μας από τον Χένρι Μίλερ

βασικά από το Crazy cock το πρωτόλειο έργο του

περιγραφή της περίπλοκης και σκοτεινής σχέσης του

με τη γυναίκα της ζωής του η οποία ήταν και πόρνη.

Δεν μιλάω για το Χένρι και Τζουν της Αναΐς Νιν, του Κάουφμαν

και το τρίγωνο της συγγραφέως με τον σύζυγό της και τον Αμερικανό συγγραφέα

αλλά για κάτι πολύ περίπλοκο, δαιδαλώδες, κυκλοθυμικό και φαύλο.

Εσύ το τοποθετούσες στα στενά όρια του κύκλου σου με παρεκτροπές

πάντως αν μπορούσες να τους πάρεις όλους τους αρσενικούς θα το έκανες

δεν είχες καμία αναστολή. Άλλωστε και ο ανεκπλήρωτος εφηβικός έρωτάς μου

ακριβώς αυτό έκανε. Τελικά έπεσα επάνω σου, σαν να είχες κι εκείνη

την εφηβική οπτασία κουβαλήσεις, χωρίς να μπορείς να ξέρεις.

Και όταν έκλεισε ο κύκλος της άμεσης επαφής

έγινες ένα πλάσμα καββαδιακού έρωτα, μόνο που τα τατουάζ λείπουν

αφού ολόκληρο το σώμα μου εκπέμπει την λάμψη του δικού σου

έχοντας αφομοιώσει την ενεργειακή ακτινοβολία του.

Καλώς ή κακώς η γλώσσα της γιόγκα μάς ταιριάζει γάντι

αλλά δεν φτάνει. Χρειάζεται να επινοώ με την αγιοσύνη της σάρκας

και την παραφροσύνη συν την αηδία της.

Χαμός στο ίσωμα και η φυγή το όχημα ενός σώματος σ' έκσταση

διονυσιακής πνοής. Τα τραγούδια του Άκη Πάνου

κυρίως τα έξι που τραγούδησε ο Καζαντζίδης μας προσεγγίζουν.

Συγκεκριμένα Τα όνειρα που χτίζονται για να μην γίνει το μίσος πέτρα

ενώ Το θολωμένο μου μυαλό υποτάσσεται στΗ ζωή μου όλη

που παλεύω να μην την εκτιμώ σαν σαλιωμένη γόπα τελειωμένου τσιγάρου.

Εντούτοις και πάλι περισσεύουμε. Είχες αδυναμία στα κουτάκια σου

αφού σε κάθε ένα φυλάκιζες κι έναν εραστή σου

είπα κι εγώ να σου χαλάσω όλο το έπιπλο της συρταριέρας, ραφιέρας και

βιβλιοθήκης

για ν' απελευθερωθώ εγώ προσωπικά μια και καλή

από τη φυλακή-λήθη που με είχες χώσει.

Αναρωτιέμαι από πού να ξεκινήσω

τον πρώτο ή τον δεύτερο καθηγητή της φιλοσοφίας;

ο ένας παντρεμένος ο άλλος ανύπαντρος

να πάμε στον γόη σου γαλλοτραφή και πολιτικό μηχανικό

ή στο μεγάλο αμόρε της μετεφηβείας σου, κι αυτός κοινωνιολόγος

που πλακωθήκατε και παίξατε χοντρό ξύλο . Είχες φάει μπουνίδια έτσι μου είχες πει.

Τον ομοφυλόφιλο συμφοιτητή σου που αποπλάνησες στο εράσμους

ή σ' αυτόν που σ' οδήγησε στην απόγνωση στα εφηβικά σου χρόνια και πήγες να κόψεις φλέβες;

Κάποια στιγμή μου πετάς με όλη τη χαρά της γόησσας και τη φιλαυτία της περπάντισσας

ένα νούμερο καμιά πενηνταριά. Τους μέτραγες κουφαλίτσα,

πάσχιζες να μην χάσεις το λογαριασμό, όταν με συνάντησες είπε το ένστικτό σου

στο υποσυνείδητό του, ή το είχες συνειδητοποιήσει; Μάλλον το δεύτερο

να το μουσκάρι που θα μου κάνει ψυχανάλυση, να ξεφορτώνω τις βρομιές και τα συμπλέγματα

και θα τον πληρώσω με το αιδοίο μου και μετά θα γίνω μια αξιοπρεπή κυρία καθηγήτρια.

Ακόμη και με τον γόη του μεταπτυχιακού σας αποπειράθηκες αλλά ήσασταν τόσο όμοιοι

που δεν σας έβγαινε. Αυτά ήταν τα λόγια σου.

Πρωτίστως θα γράφω μέχρι να τελειώσει και η τελευταία ανάμνηση

σιωπή, άγγιγμα, εξομολόγηση, σκηνικό από σένα. Να φύγεις εντελώς, μ' ακούς; να φύγεις.

Μετά καταστάλαξα στον Χατζιδάκι , κυρίως σε δύο έργα του

στον Οδοιπόρο, το μεθυσμένο κορίτσι και τον Αλκιβιάδη

γιατί αφού με σκότωσες σε μια έκρηξη σεξουαλικής εκρηκτικότητας αλά Οσίμα

πασχίζω να αναδείξω τ' όμορφο μέσα μου

μα δεν με βλέπω για Αλκιβιάδη επουδενί

ούτε όμορφος είμαι, μήτε πολιτικάντης του κερατά

και βέβαια μια εκστρατεία μου φαίνεται αδιανόητη.

Περνάω λοιπόν στο έργο Χειμωνιάτικος ήλιος, κυρίως στ' Ασυλλόγιστα χρόνια

μόνο που όταν συνευρεθήκαμε ήταν κατακαλόκαιρο αχνιστό και παράφορο.

Τα τραγούδια της αμαρτίας παίχτηκαν όλα στην ραδιοφωνική εκπομπή μου

και μου έδωσες συγχαρητήρια κιόλας

κι αναρωτιέμαι μέχρι σήμερα πως αν ήμουν ομοφυλόφιλος ίσως να είχα γλιτώσει από σένα

σίγουρα βέβαια φέρουν νόημα καθολικό,

και η εμμονή σου στους ναύτες του Τσαρούχη, τους λιγουρευόσουν πάντα

μου επέτεινες την μειονεξία γιατί δεν τους έμοιαζα

κι εσύ μου έψηνες το ψάρι στα χείλη

ακριβώς επ' αυτού. Οι γόρδιοι δεσμοί δεν κόβονται

γιατί φέρουν την κατάρα της βιασύνης του Αλέξανδρου

ένα απίστευτο άλμα γεμάτο βία, μια αυτοκρατορία που ένωνε όλους σχεδόν τους κόσμους

μια αποθέωση του θεανθρώπου με δόλια δολοφονία

και μια κατάρρευση σαν πύργος από τραπουλόχαρτα.

Όχι, ο δικός μας θα λυθεί με τον γραπτό λόγο του σώματός μου

εσύ κάνε ό,τι σου καπνίσει, εγώ θα μείνω πιστός μέχρι τέλους

και θα ποιώ ποιήματα έως ότου ξελυθούμε.

Όλα συνδέονται με όλα, ο τεμαχισμός του αντικειμένου της μελέτης

είναι η απάτη της εξειδικευμένης επιστήμης για να προκαλεί καθήλωση στο επιμέρους

η φιλοσοφία δεν πλάθεται στην σκέψη, ο Σωκράτης γύρναγε στους δρόμους και τα συμπόσια

ο Μαρξ στα εργοστάσια, στα επαναστατικά δρώμενα, και ο Νίτσε στην κοσμάρα του

πάντως από το πανεπιστήμιο τον πέταξαν έξω. Ίσως μεταπολεμικά δόθηκε η εντύπωση

για μια νέα αρχή στις ανθρωπιστικές επιστήμες, η Δύση όφειλε ν' ανταγωνιστεί τον καλπασμό

του υπαρκτού σοσιαλισμού, ο ανθρωπισμός της

με το κοινωνικό κράτος και την κοινωνία της αφθονίας

έφτιαξαν ένα μείγμα αισιοδοξίας, ο μεταμαρξισμός με Μαρκούζε

και το μεταμοντέρνο με τον Φουκώ έδιναν μια νότα αιρετικότητας

με την πτώση του τείχους, την ρωσική πιρουέτα του Γκορμπατσόφ

στα σταλινικά απομεινάρια το παραμύθι λαμβάνει τέλος

εμπορευματοποίηση, ιδιωτικοποίηση κι επιχειρηματικότητα στην επιστήμη

όλα καθορίζονται από τον επιτυχή τρόπο πώλησης στην αγορά εργασίας

το πανεπιστημιακό πολυκατάστημα συνδέεται με πολυεθνικές

και εταιρείες παραγωγικής παραπλάνησης καταναλωτών

ο πολίτης υποβαθμίζεται, ο πελάτης αναβαθμίζεται ανάλογα τα φράγκα

ο φιλελεύθερος ανθρωπισμός μετεξελίσσεται σε μια ιδιότυπη δουλοπαροικία

η γνώση εμπόρευμα, η γνώση υποστύλωμα προπαγάνδας, η γνώση μηχανισμός εκμετάλλευσης

η σκέψη περιχαρακώνεται, εγκλωβίζεται, τυποποιείται, στραγγίζεται

ο ελεύθερος διανοούμενος είναι ο περιθωριακός στοχαστής, ο άνθρωπος που τολμάει να σκεφτεί

με όρους της προσωπικής ζωής του και όχι της διαφήμισης, των ειδήσεων, των τηλεκπομπών

όποιος σκέπτεται μη εμπορικά είναι επικίνδυνος γιατί αναζητά την ανεξαρτησία

τουτέστιν διερευνά μορφή και περιεχόμενο του όλον

και εμφανίζεται ένα τερατώδες τέρας, μια τερατόμορφη κοινωνία απανθρωπιάς

ο στόχος είναι η ανεπίστρεπτη εξαχρείωση του ανθρώπινου είδους

ώστε η τεχνητή νοημοσύνη να ρυθμιστεί σύμφωνα με την υποτιθέμενη σοφία των ελίτ

και να επικρατήσει μια εθελοδουλία όπως ακριβώς αγαπητή μου εσύ υποστήριζες.

Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved

Πρώτη δημοσίευση

Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου

Το κείμενο αποτελεί μέρος της συλλογής του Γιάννη Σμίχελη Διάχυση. Μέρος πρώτο: Παρακμιακοί λαβύρινθοι.

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο της Φωτεινής Χαμιδιέλη.

Η συλλογή δημοσιεύτηκε τμηματικά στο koukidaki.gr από τον Απρίλιο του 2024, κάθε Παρασκευή. Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συλλογή ξεκινήστε από εδώ. Ή συνεχίστε στο επόμενο.