Γιάννη Σμίχελη
21
Μου τα πήρατε όλα και μ' αφήσατε γυμνό
τώρα πια τα δημιουργώ από την αρχή.
Δίχως κληρονομιές, διδασκαλίες, φιλικές συμβουλές και
διαμεσολαβήσεις γνωστών κι αγνώστων.
Εσύ ειδικά μου πήρες την καρδιά μου την καταβρόχθισες σαν ζόμπι
κι αναστήθηκες από το αίμα της για τον αξιότιμο βίο σου.
Ούτως ή άλλως ο συνέταιρος, ο αδελφός μου, οι συγγενείς μου
και κάποιοι υποτιθέμενοι φίλοι δεν ήταν καλύτεροι
δεν εστιάζετε στην αλήθεια αλλά στη διαστρέβλωσή της
σύμφωνα με τα μικροσυμφέροντά σας και τις εγωμανίες σας.
Αναρωτιέμαι τι φιλοσοφία γεννάς με τέτοιο τρόπο ζωής
μάλλον ένα παπαγαλάκι των μηρυκασμών που διδάχτηκες
αυτή άλλωστε είναι η αναπαραγωγή που εννοούσαν τ' αφεντικά της γνώσης
στο εμπορευματοποιείο της μάθησης.
Εδώ έχρισαν επίτιμο έναν φιλοναζιστή ιστορικό
κι αν δεν αντιδρούσε η κοινωνία δεν θ' άνοιγε μύτη
θα τον προσκυνούσαν κιόλας.
Η διαδοχή κατάσταση των σοφολογιότατων
είναι τα τσιράκια τους στην υπηρεσία της σύγχυσης
μήτηρ της πλήρους αποχαύνωσης.
Όταν ευλογείτε τα γένια σας καλό είναι να πέφτει και ο παράς
για τα αναγκαία ψώνια της κουραδοποίησή σας.
Αυτό δεν γίνεται να μου το στερήσετε,
το γράψιμο πραγματοποιείται με λέξεις, πράξεις και σιωπές
μπορεί να είναι νεύματα, βλέμματα, αγγίγματα
χρώματα, σχήματα, επαναλήψεις δίχως να συμβαίνει ποτέ το ίδιο.
Το γράψιμο έχει ως κύριο πεδίο το σώμα.
Εμείς οι ίδιοι το γράφουμε κυριολεκτικά
με την ενσυναίσθηση, τη διαίσθηση, το αυθόρμητο
η λογική και οι αισθήσεις υπηρετούν αυτές τις πένες
με τρόπο ώστε η συμβατική επικοινωνία να είναι εφικτή
αλλά ποίηση γεννιέται μονάχα αν δημιουργεί το σώμα ποιήματα
όταν το ίδιο γίνεται ποίημα και μήτρα ποίησης
τραύματα, απόγνωση, απομόνωση, εσωστρέφεια, φυγή
κύτταρα, ανάμνηση και αόρατα δέρματα της σάρκας
όταν ζητάνε την υπέρβαση στον δρόμο του ωραίου
κι αυτό βρίσκεται παραποιημένο, στρεβλό κι αποσπασματικό
σ' αυτούς που το αναζητήσαμε και μας το έδωσαν ως δηλητήριο
χαλασμένη ηδονή, θεατρινίστικη οικειότητα, επιτηδευμένη ειλικρίνεια
πισώπλατη μαχαίρια χάδι, ανθοδέσμη ενοχικού συνδρόμου
και τούρτα συκοφαντικών φιλοφρονήσεων.
Μακάριοι εκείνοι που συνάντησαν το όμορφο ατόφιο στις ανθρώπινες σχέσεις
είναι οι ιερείς της νέας θρησκείας της ανόθευτης ομορφιάς.
Εκείνο το βράδυ το Alex ήταν κλειστό λόγω μιας παράβασης ωραρίου
καθόντουσαν δυο θαμώνες με την Cecil και τον Ανδρέα
όταν έφτασα και με πληροφόρησαν για τα καθέκαστα στάθηκα να πω δυο κουβέντες
κατέφτασες μετά από λίγο. Το μαγαζί ήταν κάπως στενόμακρο, αλλά ευρύχωρο
είχε ξύλινη επένδυση, σκουρόχρωμη, και ήταν ντυμένοι με καθρέπτες οι τοίχοι
για χρόνια δεν ήθελα να το θυμάμαι, βασικά εκεί είχες οργιάσει
σκοπός σου ήταν να ρίξεις όλους τους άνδρες θαμώνες του μπαρ,
άλλωστε δεν μου ξεφούρνισε το φιλαράκι σου πως άρπαξες και φίλησες
τον ιδιοκτήτη μες στο μεθύσι σου στα καλά του καθουμένου;
Εσύ γέλαγες όλο περηφάνια για το ακόμα ένα κατόρθωμα σου.
Όχι, εκείνο το βράδυ το ερωτικό σου παιχνίδι παίχτηκε
κάτω από μια γέφυρα σε μια παραλία μ' ένα ξωκλήσι
που δεν θέλω να θυμάμαι τα ονόματά τους.
Ήταν μια ζέστη βραδιά με άπνοια,
αφού πρώτα ήπιαμε μια μπίρα σ' ένα μπαρ στον δεύτερο όροφο ενός παλαιού κτηρίου
και μιλάγαμε περί ανέμων και υδάτων
έριξα την ιδέα να πάμε στην ακτή να πιούμε άλλη μια μπίρα
και ν' απολαύσουμε την έναστρη νύχτα με τον ποιητικό παφλασμό του κύματος.
Το υποσυνείδητο λειτουργεί τελικά πολύ περίεργα
στην εφηβεία μου ακριβώς το ίδιο είχα βιώσει με μια άλλη γυναίκα
που είχατε το ίδιο όνομα και τις ίδιες επιδιώξεις στον ίδιο χώρο διανόησης
και με παρόμοιες ιδεολογικές κατεύθυνσης.
Επειδή τότε δεν ήμουν έτοιμος, σαν deja vu, συνέβη η συνάντησή μας σχεδόν
δώδεκα χρόνια αργότερα.
Ποιο υποσυνείδητο ή ασυνείδητο, το ίδιο το σώμα γράφει μέσα του
με πλήρη διαύγεια κι αυθεντική συναισθηματικότητα
είναι μπούρδες τα περί εγγράφων βιωμάτων, όχι
το σώμα γράφει με τα κύτταρα του και το κορμί του
τον ίδιο του τον εαυτό. Σχήματα, ζωγραφιές, χρώματα, εικόνες, ταινίες
λέξεις και σύμβολα από όλες τις τέχνες.
Το σώμα γεννά την καλλιτεχνία εκ φύσεως
η αισθητική του ορίζεται βήμα βήμα μες στην αυθόρμητη έλξη
από τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος
η διαδραστικότητα της διυποκειμενικής επικοινωνίας
προκαλείται από τα σώματα
δεν είμαστε tabula rasa.
Καταρχήν οι γενεές των γονιών μας που προηγήθηκαν αυτών
εκείνη εκείνων και η κυοφορία στη μήτρα της μητρός
το σώμα έχει υλικό ως έμβρυο για να ξεκινήσει να γράφει το σώμα του
στο σώμα του, με το σώμα του, επί του σώματός του,
δια μέσου του σώματός του,
στο άπειρο της σωματότητάς του
και δεν είναι μόνο η σάρκα, ούτε τα όργανα με τις ενδείξεις τους
για τους εγκεφάλους μας στο καύκαλο και στην κοιλιακή χώρα
έχει η φαντασία οργιάσει, τα chakra είναι κι αυτά μια πηγή
ακτινοβολίας συγγραφικού ταλέντου.
Είναι το όλο που όσο κι αν αναλύεται στα μέρη του πάντα διαφεύγει
και ακριβώς το ακατανόητο της ολότητας πάντα κρύβει την μυστηριώδη
πηγή συγγραφής του ίδιου του εαυτού του.
Δεν καταγράφουμε απλώς, κυριολεκτικά γεννιόμαστε εν δυνάμει καλλιτέχνες
μόνο που ο λόγος δεν είναι μόνο τα γράμματα
αλλά όλα τα στοιχεία που κεντρίζουν το ενδιαφέρον του σώματος
και το διαμορφώνουν ως τέτοιο.
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το κείμενο αποτελεί μέρος της συλλογής του Γιάννη Σμίχελη Διάχυση. Μέρος πρώτο: Παρακμιακοί λαβύρινθοι.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο της Φωτεινής Χαμιδιέλη.
Η συλλογή δημοσιεύτηκε τμηματικά στο koukidaki.gr από τον Απρίλιο του 2024, κάθε Παρασκευή. Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συλλογή ξεκινήστε από εδώ. Ή συνεχίστε στο επόμενο.
