Γιάννη Σμίχελη
20
Δεν ηρεμεί ποτέ κι αν την κοιμίζω κατά διαστήματα,
δεν επικρατεί σχεδόν ποτέ η θέλησή μου αλλά αυτή καθαυτή η σύγκρουσή μας.
Είναι σαν να κάναμε μια μοιρασιά χωρίς καμία ανακωχή,
ο καθένας παίρνει αυτό που του αναλογεί
με τους όρους του άλλου, που του στέρησε ή οικειοποιήθηκε ο αντίπαλος.
Αυτή λοιπόν κατά βάση πήρε όλα τα υλικά και την νίκη
κι εγώ τ' αόριστα με την ήττα.
Σαφέστατα κι αυτός ο πόλεμος δεν θα λάβει ποτέ τέλος,
θα συνεχιστεί όχι από πείσμα ή εγωισμό αλλά
Η συνείδηση είναι ένα μικρό μέρος της υπόστασής μας
και όχι η κορυφή. Ούτε καν τιμονιέρης ή κριτής,
ένα συμπληρωματικό όργανο των συναισθημάτων
ώστε να συντονίζει τις αισθήσεις για να επιτύχει μια κανονικότητα
και μια ρυθμισμένη λειτουργία.
Δεν γράφω για παρηγοριά ούτε λόγω εκδίκησης κι ας τον επικαλούμαι μέχρι το τέρμα
θέλω να φτάσω λυτρωμένος
από την έννοια της εθελοδουλείας που επιδίωξε να μου την φυτέψει μέσα μου
μα ποτέ δεν την ενστερνίστηκα
όλη η τοξικότητά της εκεί έγκειται.
Γι' αυτό άλλωστε και πάντα έφευγα, από αυτήν, τις σπουδές μου, την οικογένειά μου,
το εστιατόριο, την Κρήτη, την Αθήνα, την Ελλάδα.
Άλλωστε και οι άλλοι οι παγαπόντηδες μουλωχτά
σ' εθελόδουλο επιδίωκαν να με μετατρέψουν
στηριζόμενη δήθεν στην συναισθηματική ασφάλεια της ομάδας
που αναζητούσε ο συναισθηματισμός μου.
Η συναίνεση στην υποβάθμιση του εαυτού μας σ' εξάρτημα των επιδιώξεων των άλλων
είναι το ζητούμενο των νέων ιεραρχιών, τυπικών άτυπων
μικρών και μεγάλων. Για να συνεννοούμαστε
αν δεν άρχιζα παράλληλα με την αυτήν να ψάχνω και να βρίσκω άλλες γυναίκες
θα ήμουν από τότε νεκρός.
Με θυμάμαι να περπατάω στην Αθήνα Ιούνη μήνα του 1999
και να περπατάω χιλιόμετρα μέσα στα αχνιστά μπετόν και ασφάλτους
λουσμένος στον ιδρώτα και να πηγαίνω δίχως να ξέρω πού
με το βλέμμα απλανές στο τίποτα.
Αυτή η ίδια με τις καλπονοθείες της μ' απέκλεισε από την ίδια την κοινωνία
μου στέρησε το δικαίωμα της πλήρους έκφρασης του έρωτά μου,
την μετουσίωσή του σε αγάπη.
Αφού με την συμπεριφορά της ο πρωταρχικός σκοπός της ζωής μου
ο έρωτάς μου γι' αυτήν απαξιώθηκε
μετά αλυσιδωτά ερχόταν η μια διάρρηξη σχέσεων μετά την άλλη
μέχρι να γίνω ένας άλλος
πέρα από αυτό που θα μπορούσε η ίδια να φανταστεί για μένα.
Ακόμη κι εγώ το υποψιάζομαι μόνο κάθε φορά πριν το επόμενο βήμα.
Το παιχνίδι του μυαλού είναι το κοινό μας σημείο,
το παιχνίδι της φαντασίας όμως ανήκει στην απομάκρυνση του ενός από τον άλλο.
Ακριβώς επειδή δεν έχουμε καμία επαφή
μπορούμε να διαισθανθούμε περισσότερος ο ένας τον άλλο
κι επειδή δεν θα συναντηθούμε στον αιώνα τον άπαντα
να οραματιζόμαστε τους εαυτούς μας μαζί
για ν' αντλούμε δύναμη από το ανεκπλήρωτο
στην πορεία της ατομικής του ζωής ο καθένας.
Έχει να κάνει με τις ικανότητές μας όλο αυτό
και όχι με τα συναισθήματά μας ο ένας για τον άλλο.
Η απόσταση δημιουργεί το κενό που ζητά η ελευθερία
ενώ το διαρκές δέσιμο με οποιοδήποτε όρο που ζητούσε εκείνη
καταλήγει στην εθελοδουλεία που τόσο πολύ υποστήριζε.
Πανάθεμα την αριστερή ιδεολογία της. Αναρχομοναρχική!
Δεν είναι τυχαίο πως όταν βρέθηκε στην Βρετανία δεν άντεξε
παρά μόνο δυο μήνες και γύρισε πίσω.
Ακριβώς στα ίδια μέρη, με τους ίδιους ανθρώπους, στον ίδιο επαγγελματικό χώρο
κι ας πρόδιδε τα ακαδημαϊκά της όνειρα.
Σ' αντίθεση με μένα που έφευγα και ξανά έφευγα
μέχρι να αρχίσω ν' αναπνέω με ολόκληρο το σώμα μου
πέρα από όλα τα γνωστά και συνηθισμένα.
Άλλωστε ο τόπος της Ελλάδος έχει ακριβώς αυτό το χαρακτηριστικό,
δεν χωράνε ποτέ όλοι οι κάτοικοί της μαζί στο ίδιο μέρος
και με την πρώτη ευκαιρία κρίσης την κάνουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες
σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης
Και να φανταστείτε πως αυτή ονειρευόταν να ταξιδέψει στο εξωτερικό
να κάνει διδακτορικό στην Αμερική και να εργάζομαι στα εστιατόρια,
έτσι το είχε φτιάξει στο μυαλό της,
να την ζω και να γίνει ακαδημαϊκός.
Ήθελε, δε, να είμαστε πάντα κοντά στο σόι της
με τα μπουργεραδικά τους και τις λιμουζίνες τους
να φουμάρουμε όλοι μαζί το δεκάφυλλο χασισοτσίγαρο της οικογενειακής ειρήνης.
Και όλο μου έλεγε εγώ δεν κάνω για οικογένεια,
δεν ξέρω αν μπορώ να αναθρέψω παιδιά.
Και όλα αυτά γύρισαν και μας βρήκαν αντίστροφα και καθοριστικά.
Φυσικά για σένα και όλους τους άλλους τους πρώην οικείους μου
ανήκω στους νεκρούς ήδη όσο ζούσα μαζί σας.
Οι χειριστικές λογικές στην στρατηγική βολέματός σας
είχαν σαν στόχο την μαριονετοποίησή μου
κι όσο τσίναγα αγριάνθρωπο, αγριογαϊδούρι με χαρακτηρίζατε.
Ήθελες και τους γκόμενους και τον γαμπρό, εξού και η πρόταση γάμου
που μου έκανες μετά τα τόσα ευτράπελα, και φυσικά δεν ξεχνάω την θεωρία σου
για τους καυλωμένους ανθρώπους που δεν ξεκαυλώνουν
κι όλο πηδιούνται και μετά ξαναπηδιούνται κι ας νιώθουν ενοχές απέναντι στον σύντροφό τους
μήπως αυτό λέγεται σεξομανία ή αλλιώς νυμφομανία; Ρητορικά ρωτάω
Δήθεν δεν μπορούσα να προσαρμοστώ στο πλαίσιό σας
πάντα παραπατούσα στα βήματα των συμβιβασμών κι επιβιώσεως.
Φυσικά και όταν με χρειαστήκατε χρησιμοποιήθηκα καταλλήλως
για να κρατηθείτε στα πόδια σας οικειοθελώς με διέθεσα
με την ελπίδα πως ανήκω σε σας.
Μόνο που αυτή η ελπιδοφόρα πίστη αποδείχθηκε τρανή αυταπάτη.
Έφυγα απελπισμένος στην καρδιά και μ' απόγνωση στα πόδια.
Αφηνιασμένα ζητούσα να επιβιώσω για ν' αποδείξω
σε σας πρωτίστως πως από κει που με θάψατε
μπορούσα να σηκωθώ και με την αχλή των συκοφαντιών σας
να διαβώ έναν δρόμο που επιβλήθηκε από σας τους ίδιους
με δυο επιλογές: αυτοκτονία ή φυγή.
Θα σας βόλευε ν' ακολουθούσα τους χιλιάδες αυτόχειρες
εκουσίως κι ακουσίως
Για να επιβεβαιωθείτε και να συνεχίσετε την πορεία του συλλογικού
στρουθοκαμηλισμού.
Χάρη στην απόγνωσή μου υπάρχω και όσο απομακρύνομαι
τόσο και θα γράφω ώσπου όλη η τοξικότητα να γίνει κείμενα.
Εγώ κάποιος άλλος πέρα από την υποψία των υποθέσεών σας
και να συνεχίσω να γράφω επίσης για αυτόν.
Και να φανταστείς πως μου έκανες μαθήματα πεζογραφίας και ποίησης!
Άραγε σκέφτηκες ποτέ πως αυτό που επέλεξες δεν σου ταιριάζει;
Μήπως αν υπερέβαινες τα καθιερωμένα, όπως κατά περιόδους φανταζόσουν
θα ήσουν πραγματικά ο συγγραφέας που πασχίζω να γίνω;
Copyright © Γιάννης Σμίχελης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το κείμενο αποτελεί μέρος της συλλογής του Γιάννη Σμίχελη Διάχυση. Μέρος πρώτο: Παρακμιακοί λαβύρινθοι.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο της Φωτεινής Χαμιδιέλη.
Η συλλογή δημοσιεύτηκε τμηματικά στο koukidaki.gr από τον Απρίλιο του 2024, κάθε Παρασκευή. Για να διαβάσετε ολόκληρη τη συλλογή ξεκινήστε από εδώ. Ή συνεχίστε στο επόμενο.